Öncelikle 2 senelik evliyim eşimi çok seviyorum o benim eşten ötem bende onun için. Ne güven problemimiz vardır ne de başka şeyler . Eşimin annesi tek yaşıyor oğlunu ve eşini kaybetmiş ama çok sosyaldir annem hep misafirleri oyun arkadaşları vardır. Ama yalnız kalmamak için aynı apartmanda oturmamızı istedi bende sakımca görmedim çünkü gerçekten desteğe ihtiyacı var sandım. Neyse aynı apartmandayız diye evnin terliğiyle iki kaç çıkıp evime girerdi anne pis ama apartman derdim zamanla sağolsun girmemeye başladım. Evde sigara içiyordu ki ailem asla içmez çok karşıyımdır her uyardığımda amaaaan derdi ona da alıştı ama neymiş misafirler salında içermiş karışamazmışım. Ne münasebet onlar bana saygı duymalı balkonda içmeli onu da zamanla çözdük . Ev yapısı aynı olduğu için evin eşyalarını kendi evi gibi aynı yere koymak istedi güzelce red ettim o yaptı ben düzelttim. Ama inanın hep ama anneciğim ben öyle istemiyorum dedim kırmadım ama zamanla anladım ki ben benlikten çıktım bu evlilik sadece annem ve benim aramda olduğuna kanaat getirdim.Gel zaman git zaman evliliğimin başında çalışıyordum sağolsun annem her gün birilerini hayırlı olsuna davet etmek istedi ben ailemi annemsiz ağırlayamadım kim gelse bana çıktı kim gelse aradı bişey getireyimmi yapayımmmı? Yada sürekli arar hadi ayşeye gidelim kahveye hadi şuna gidelim ya benim akranım mı senin arkadaşların?
Annem geniş bir kadındır ne gyiymime ne harcamama hiç bişeyime karışmaz ayağı öpülecek kadındır seviyorum ama yo-rul-dum. Her gün onunla olmaktan tatile bile onunla çıkmaktan yo rul dum. Hiç birşeyde ayarı yoktur. Artık boşanmayı düşündüğümü eşimle paylaştım yalvar yakar ikna etti annemde öyle . Ama inanın evimde oturmak istemiyorum şuan hamileyim okadar sitresli bir gebelik yaşıyorum ki. Üzülüyorum da ama ben ona üzüle üzüle onu kırmamak için eşim için susa susa bitmişim. Doktora gittik eşimle annemi de tanıyor ; bırak o artım iyi ortamı olan bir kadın senin evliliğin annenle değil vayarkadaş la dedi eşime konuştuk çok rahatladım ilaç aldım çok iyiydim bir ar sonra gebe kalınca kestim altüst oldum resmen. Okadar çok şey var ki yuh ya okadar mı diyecek ama inanın onu burada şikayet etmekten bile vicdan azabı çekiyorum iyi bir kadın ama artık nefrs almak istiyorum bir süre annemi görmek istemiyorum sesini duymak istemiyorum.
Yazık alıcaz istemiyorum sürekli onunla gitmek zorunda olacağımz için ve bitmeyen misafirleri. Ev alıcak iki tane almak zorundayız aynı apt isteeeeemiyorum . Yani hiç bir şeye hevesim yok . Açık açık söylüyorum artık ben tatile üç kişi çıkmak istemiyorum diye haklısın birdaha gelmicem bir geçen sene. Bir de bu sene geldim diyor yaaaav zaten 2 senelik evliyiz zaten bebeğimiz olacak. Gelsin inanın gelsin de hani evliliğimiz otursun seneler geçsin bir ya bu saatten sonra gelse ne gelmese ne! Kaçasım var kendimden herşeyden. Eşim arada kalıyor üzülüyorum ona çok hemde.
Yaz yaz bitmez...
Anneciğim seni seviyorum ne olur beni bırak bizi bırak . Sabah akşam evde telefonda tatilde ne olur insan kendi çocuğuna annesine babasına bazen dayanamıyor bende insanım lütfen beni zorlama lütfen evliliğime sebep olma . İşine geldiğinde arkadaşlarınla tatile gidiyorsun herşeyi yapabiliyorsun yapma lütfen ne olur....
darısı bana canım kimseyi üzmeden ..
