- 31 Ağustos 2016
- 1.356
- 1.126
- Konu Sahibi Kocayaslisiskodunya
- #1
herkese merhaba,
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladı
bunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…
aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyo eden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
buranın sıkı takipçisiyim daha dogrusu okuyucuyum ve bu konuyu açabilmek için üye oldum.
geceleri rahat uyutmayan her aklıma geldikçe vicdanımı sızlatan bi konuyu sizinle paylaşmak istiyorum. paylaşıp ne yapmam konusunda fikir almak istiyorum.
öncelikle kendimi anlatıyım, iki yıllık sevgililiğin ardından evlendim ve 6 aydır evliyim. çok şükür güzel giden bi evliliğim var eşimi de çok seviyorum. gercekten cok cok iyi biri,hatta birazdan anlatacagım konu yüzünden böyle iyi bir eşi hakediyor muyum diye düşünüyorum.
bu benim ikinci evliliğim. ilk evliliğim 2016 senesinde bitti, sonrasında cok zor zamanlar yaşadım, boşanma sürecim psikolojik anlamda zor geçti.. kendimi değersiz sevilmeye layık olmayan biri gibi hissediyordum. uzun bi süre hayatıma kimseyi almadım cunku birine ilgi duymak birinin bana ilgi duyması bana cok uzak geliyordu.
sonra malesef biriyle tanıştım. ilk başlarda iş hayatında oldugum için bana karşı ilgisini iş arkadaşlığı çerçevesinde sandım yani anormal bişey gibi gelmemişti. sonra ilgisi daha çok artınca hoşuma gitmeye başladı
bunu çok çok üzülerek söylüyorum nasıl oldu bilmiyorum neden yaptım o an sanki başka bi kişiliğim mi vardı inanın anlayamıyorum.. hoşlanmaya basladıgım kişi evliydi, ben bunu bilerek hoslanmaya basladım. şu an düşününce o kadar kötü hissediyorumki kendimi, inanın başkası anlatsa yargılardım. ama o anki ruh halim kendime olan güvensizliğim ona karşı itti beni. kesinlikle hicbir bahanesi olamaz ama elimde olmadan ona dogru yöneldim. bikaç ay süren bir ilişki oldu. tanıştıgımda bilmiyordum ama eşi hamileymiş bikac ay sonra cocugum dünyaya geldi dediğinde anladım. resmen hamile bir kadın benim yüzümden aldatılmıştı bikac gün bunun etkisinden cıkamadım hemen konusup iliskiyi bitirdim. diyeceksiniz evliyken devam ettin de cocugu olunca mı birden vicdana geldin diye, bilmiyorum cocuk olayını duyunca ne kadsr iğrenç bişey yaptıgımı farkettim. ama inanın bana karsımda her sözüyle davranısıyla bir kadını etkileyebilen bi adam vardı. o kadar aşık gibi davranıyorduki ben de kendimi aşık zannettim…aradan iki yıl gecti ben esimle tanıstım, onu tanıdıgım icin her gün şükrediyorum ama bazen bu kadar güzel bi ilişkiyi haketmiyormuşım gibi hissediyorum. gecmicimde cok kötü bi anı bıraktım. su an cocuk sahibi olmaya calısıyoruz bikac aydır, aklıma sürekli o kadın geliyo
eden bulurmuş ya ben de bigüj aldatılırsam diyorum ya da istedigim o bebeğe hic sahip olamazsam hic anne olamazsam diyorum cunku güzel şeyleri haketmiyoruk diyorum eşim için çok üzülüyorum eğer ben bişeyin cezasını çekeceksem onu etkilemesin o bunu yaşamasın diyorum… kadınla görüşmeyi helallik almayı bile düşündüm ama cesaret edemiyorum.. hem ne diyecek vicdanın rahatlasın hakkım helal olsun mu diyecek.. ama bu sekilde sanki eninde sonunda bu yaptıgımın karşılıgını görecek gibi hissediyorum.. kadınla görüşme fikri aklımdan çıkmıyor bu yüzden buraya yazmak istedim lütfen yargılamayın, şu anki aklım olsa asla asla öyle bi durumun içine girmezdim….
