Ben 36 yasindayim 5 yasinda bir kizim var ve 4.5 sene önce bosandim. Aslinda tek basima cok mutluydum.
Maddi hic bi sikintim olmadi, eski esim cok iyi bi baba, kiziyla ilgili ve gercektende dostca ayrildik.
Hayatim iyi gidiyordu, takii o gün sanal alemde onunla yazisana kadar. Eski esimden ayrilali 2 sene olmusdu, ne biriyle görüsmek, bulusmak, nede bi ilsiki istiyordum. Tek basima cok iyidim. Onunla arkadasca sohbet etmeye basladik, benden 4 yas kücük diye zaten ilerisini asla düsünmedim. Hergün saatlerce yazisiyorduk, cok kafa dengi ayni seylere gülüp, ayni seyleri kafamiza takdigimizi hemen anladik.
Gecmisdede benzer seyler yasadigimiz icin, hemen isintdk birbirimize. Sonra görüsmeye karar verdik, bi kahve ictik birlikde. Yani duygusal hic bisey yokdu. Aradan böyle 3 ay falan gecti, birbirimize yaklasmaya basladik. Ama ben basinda asla iliski istemedigimi söylemisdim, oda benim kizim var diye, bunun arkasinda duramicagini. Yani ikimizde fazla bisey istemiyorduk. Yakinlasmaya basladigimizda ben iki üc hafta sonra biter sandim, kafamda gercekten yokdu.. Ama sonra bu böyle iki sene sürdü. ben bitirdim sonra geri döndüm, yine bitirdim o bi kac kez geri döndü yine. Sonra birden bire bana baba olmak istedigini söyledi. Ben ama cocuk mevzsunu coktan kapatigim icin olmaz dedim. Orda bitirdik yine. Aradan bi kac ay gecti yine geldi, tamam dedi herseye varim dedi. Ailesile görüsmüs, onlarda onaylamis, seni mutlu ediyorsa arkandayiz demisler. Ama sonra yine yapamadi, cocuk konusunu cok kafasina takiyormus diye. Karsimda agladi hata kriz bile gecitdi cikmazda oldugu icin. Yine ayrildik. Bu sefer kesin bitti dedim ama ben dayanamadim gecenlerde aradim, sonra görüstük.. kisir döngüye yakalandik resmen. Vazgecmiyorum. Daha önce kimsele olmadigim kadar rahatim onun yaninda, ikimizde tüm dünyamisi biliyoruz, kafa dengiyiz, birlikde gülüp agliyoruz. Hayatima renk katti, daha önce hic görmedigim, bilmedigim.
Biliyorum en dogrusu vazgecmek, biliyorum ama yapamiyorum. Onu hayatimda istiyorum ama bu sekil degil. Oda benim gibi napicagini bilmiyorum. Ayrilik dönemimizde bi kac kizla yazismis ama hep beni aramis onlarda, kimsenin sohbeti benim gibi olmadigi icinde hemen kesip atmis. Ayni sekil bende, herkesde onu ariyorum. Yakinda üc sene olucak ve bi adim atamiyoruz.
Bu arada daha kizimla bile tanismadi. Ben yarin nolucak diye bilmedigim icin, asla kizimi isin icine karistirmak istemedim. Bu yüzdede tek kizimin babasinda kaldigi zamanlari görüsüyorduk. Yoksa hep telefonda görüntülü konusuyoruz. Bir yandan bunu baska bi erkek yapmazdi böyle nerdeyse 3 sene haftada bikere görüserek, diger yandanda benimle bi adim atamadigi icinde kendimi degersiz hisediyorum.
Acikcasi ne kadar degerli oldugumu bile bilmiyorum artik.
Benzer seyleri yasayan varmi aramizda? Bana yardim ede bilicek.