oncelikle sunu soyleyeyim, ben yenmeme ragmen dusununce yine korkuyorum, ama megersem bu aklimizda yarattigimiz koekuymus, yine dee oturup dusununce yine bu durumu yenemeyen insan gibi korkuyorum, ama inanin bana hic amaa hic aci yok, bu sadece bizim ya da hee neyden etkilendiysek onum etkisi. simdi sizlere neler yaptigimi anlatayim. oncelikle doktorlara para sacmadim. cunku vajinismus diye bir hastalik yoktur, bu hastalik degildir, bu sadece kafamizda yarattigimiz korkulu bir durum, ama kesinlikle hastalik diye bakmayin, cunku ben asla kabul etmiyorum, kaldi ki vajinismus degildim sadece koekuyordum, hepimiz oyleyiz. evlendigimizin ilk zamanlari denedik ama olmadi cunku buna dair hicbir bilgim yoktu, ataerkil toplumda kadin olmak cok zor, esim sinirleniyordu ilk zamanlar, bikac denemede benden kan geldi, once zorladigi icin kan geldi sandim, ama sonra kizlik zari aklima geldi, cunku biraz daha akinti geldi ic camasirima, ve ben bu duruma cok sevindim, kizlik zarim gittiyse yenebilirim dedim ve basladim forumlari ve cesit cesit bilgi okumaya. oncelikle parmak denemesi yaptim, tek parmak, iki parmak ve uc parmak, artik rahatlikla yapiyordum, ama eşim bana inanmiyor ve hic yaklasmiyordu, her sabah mutsuz, perisan, umutsuz kalkmaktan yorulmustum, işime odaklanamadim, islerimi yapamadim, hatta isimden oldum bile diyebilirim, artik bisey umurumda degildi. iki sene cok ama cok zor gecti, hic dokunmama izin vermiyordu, ama cok cok iyi anlasiyorduk, yalnizca bu konuda hic orali olmuyordu, on bu durum sacma geliyordu, ben de bosanmayi dusundum, onu mutsuz etmeye hakkim yoktu. bu arada ben parmak calismalarina devam ediyordum, bu cok onemli, cunku ara verince insan yine tembellige alisiyor, ben ara vermedim, eşimim karsisina gectim ve eger bana yaklasmicaksan bosanalim dedim, ve sinirle bagirdim beni dinlemedigini gorunce, " her insan bir şansi hak eder, neden bana kostek oluyorsun. dedim. bi an yuzu yumusadi ve ciddi oldugu anladi. tamam dedi hadi deneyelim. o an benim kalbim o kadar hizli carptiki o kadar deneme yaptim acaba yapablcekmiyim diye dusunmekten bi sapsal gibi oldugum yerde kalakaldim. esim de bak gordun mu yine aynisin deyip uyumaya gitti,ama esimim iki sene sonra boyle yumusadigini gordum ya hicc moralimi bozmadim, yataga gittim ve uyuduk, ve ertsi gun aksam esimin arkadasi onu cagirdi, ben de git dedim, evde biraz yalniz kalip gece icin hazirlanmam gerekiyordu, esim gitti ben dus aldim, suslendim, geceligimi giydim, egzersizimi bile yaptim, geriye sadece o kafamdaki aptalca korkuyu unutmak kaliyordu. esim gece 1 e dogru geldi keyfi iyiydi bieaz da icmisti arkadasiyla. beni gecelikle gorunce cok hosuna gitti. ve opmeye basladi. sonra ben icimden aynen soyle dedim, eger bu ani da mahvedersem gercekten hic sansim kalmayacak, varsin olsum kucuk bir aci olsum dedim ve bu arada o bolgeme bebek yagi surdum, esim ilk denemede yapti ve bennn o kadar mutlu oldum ki, inanamiyordum, bu arada ben hala aciyi dusunuyordm, yani hani aciyordu, hani hic aci yok gibi disunceler geciyordu aklimdan, bumuymus dedim, iki seneme okadar uzuldumki anlatamam, aci falan yok, inanim kendinize ve pes etmeyin, gercekten hic ama hic acimiyor
yapamadık... moralim çok bozuk. Eşim 2-3 cm girdi baya iyi gittik diyor. 
