Canim kimseye zorla al kullan yap demiyoruz ki.herkes nasil çozum bulduysa buda bizim çözumumuz oldu.7 ay ne cektim bi ben bude Allah bilir.Herkes nasil yaziyosa bende nasil yendigimi yazarim isteyen uygular istemeyen uygulamaz.ama spreyle uyusturup yapilcak on dakikalik seyede yıllar verilmez vermesinler herkes kurtulsun istiyorum.ve cok şukur üç kişi yendi ozelden anlatip mesajlaştigim onlarin duasi yeter bana herkes kurtlsun insallah.spreyi alip zorla sıkmıyozya bizde millet laf soylicekmiş...ki ilk once zaten kucuk bi yerinizde test edin vaji icinede sktiginizda biraz bekleyin alerji vs olup olmadini anlarsinizzzz...
Yaşadığın kötü deneyime üzüldüm patate. Neyse ki geçti gitdi. Bilinç altımızda gizlenmiş, hatırlamadığımız kötü tecrübeler de vajiye sebep olmuş olabilir. O kaçınma duygusunu kötü anılar yüzünden öğrenmiş olabiliriz. bir şarkı dinlerken onu ilk dinlediğimiz andaki duyguları yaşarız. Beynimize o duyguyla kodlanmış çünkü. Bir meyve yerken de böyle, ilk yediğimiz anlar aklımıza gelir. Bir kokuya karşı hissetdiğimiz tepki de. Mesela ben ilk şeftali yediğimde 7 yaşındaydım ve hastanede yatıyordum. Her şeftali yediğimde hastane koridorları, serum, yediğim iyneler capcanlı karşıma çıkıyor. Başka türlü o kadar net hatırlamıyorum. O yüzden şeftali yemeyi sevmiyorum çok. Bana meyve gibi gelmiyor. İlaç kokuyor. Çizgi film Heidinin jeneriğini izlerken birden çocuk oluyorum. O anlara gidiyorum. Bir yetişkin olduğumu unutuyorum. Bütün öğrendiklerimizle ilk karşılaşmamız, Hafızamıza içinde bulunduğumuz o an ki koşullarla beraber kodlanmış. O yüzden ilk izlenimler de çok önemlidir ya. vajili olmamızın sebebi de belki, oramız da hissetdiğimiz ilk duygunun acı olmasıdır. Art niyetsiz bir eylem bile buna sebep olabilir. Şuursuz yapılan sevgi gösterileri ( bebeği seveyim diye orasını burasını ısıran, acımasızca gıdıklayan anne babalar, teyzeler amcalar gördüm.) bebeğin altı temizlenirken bile bilinçsizce , hoyratca davranılması bebeğe kötü bir deneyim kazandıracaktır. Bütün yeni öğreneceklerimizin temelinde bu ilk bilgi ve deneyimler var. Bir binayı , bir temel üzerinde inşa ederiz. Temel yanlış atılmışsa da artık onu yıkmak, bina inşa edildikten sonra mümkün değildir. Ama mühendisler, biraz daha beton, demir desteğiyle zayıf temeli , sağından solundan güçlendirerek binanın yıkılmasını engelleyebilirler.Bizim bilinç altımızın mühendisleri de psikologlar, psikiyatristler dir. Yeri geldiğinde onlardan yardım almalıyız. Bazanda insan kendi kendinin doktoru olur. Hassas kırılgan yerlerini bilir, ve oraya çok yüklenmez. (Sosyal fobisi olan birisinin sosyal ortamdan kaçınması gibi.) Bu tam olarak iyileşme değildir, ama idare eder. Issız bir adada gayet mutlu olabilir. Tabi bir apartmandan bunu bekleyemeyiz. "Ana yola bakan cephemde ki temel papucumun zemini bayağı zayıf, beni taşıyamıyor. Zemini kaya olan papuca yükleneyim bari" diyemez, ona mühendis şart olmuştur. Aksi takdirde yumuşak zemine doğru eğilmeye , bina çatlamaya başlayacaktır.
Yaşadığın kötü deneyime üzüldüm patate. Neyse ki geçti gitdi. Bilinç altımızda gizlenmiş, hatırlamadığımız kötü tecrübeler de vajiye sebep olmuş olabilir. O kaçınma duygusunu kötü anılar yüzünden öğrenmiş olabiliriz. bir şarkı dinlerken onu ilk dinlediğimiz andaki duyguları yaşarız. Beynimize o duyguyla kodlanmış çünkü. Bir meyve yerken de böyle, ilk yediğimiz anlar aklımıza gelir. Bir kokuya karşı hissetdiğimiz tepki de. Mesela ben ilk şeftali yediğimde 7 yaşındaydım ve hastanede yatıyordum. Her şeftali yediğimde hastane koridorları, serum, yediğim iyneler capcanlı karşıma çıkıyor. Başka türlü o kadar net hatırlamıyorum. O yüzden şeftali yemeyi sevmiyorum çok. Bana meyve gibi gelmiyor. İlaç kokuyor. Çizgi film Heidinin jeneriğini izlerken birden çocuk oluyorum. O anlara gidiyorum. Bir yetişkin olduğumu unutuyorum. Bütün öğrendiklerimizle ilk karşılaşmamız, Hafızamıza içinde bulunduğumuz o an ki koşullarla beraber kodlanmış. O yüzden ilk izlenimler de çok önemlidir ya. vajili olmamızın sebebi de belki, oramız da hissetdiğimiz ilk duygunun acı olmasıdır. Art niyetsiz bir eylem bile buna sebep olabilir. Şuursuz yapılan sevgi gösterileri ( bebeği seveyim diye orasını burasını ısıran, acımasızca gıdıklayan anne babalar, teyzeler amcalar gördüm.) bebeğin altı temizlenirken bile bilinçsizce , hoyratca davranılması bebeğe kötü bir deneyim kazandıracaktır. Bütün yeni öğreneceklerimizin temelinde bu ilk bilgi ve deneyimler var. Bir binayı , bir temel üzerinde inşa ederiz. Temel yanlış atılmışsa da artık onu yıkmak, bina inşa edildikten sonra mümkün değildir. Ama mühendisler, biraz daha beton, demir desteğiyle zayıf temeli , sağından solundan güçlendirerek binanın yıkılmasını engelleyebilirler.Bizim bilinç altımızın mühendisleri de psikologlar, psikiyatristler dir. Yeri geldiğinde onlardan yardım almalıyız. Bazanda insan kendi kendinin doktoru olur. Hassas kırılgan yerlerini bilir, ve oraya çok yüklenmez. (Sosyal fobisi olan birisinin sosyal ortamdan kaçınması gibi.) Bu tam olarak iyileşme değildir, ama idare eder. Issız bir adada gayet mutlu olabilir. Tabi bir apartmandan bunu bekleyemeyiz. "Ana yola bakan cephemde ki temel papucumun zemini bayağı zayıf, beni taşıyamıyor. Zemini kaya olan papuca yükleneyim bari" diyemez, ona mühendis şart olmuştur. Aksi takdirde yumuşak zemine doğru eğilmeye , bina çatlamaya başlayacaktır.
benim hatırlamadığım, ama annemin bana söylediği yaşadığım kötü bir tecrübe var. Ben daha bebekken. uzaktan iki "bayan"akrabam beni hep sevmek için alır, evlerine götürür. Geri getirdiklerinde de ağlıyor olurmuşum. Bir tanesinin kucağında yine ben ağlarken, annem onun kasıklarımı gizli gizli çimdiklediğini tesadüfen farketmiş. Ondan sonra daha onlara beni bırakmamış. Ama kimbilir ne yaşadım evlerinde. Üstümdeki izleri pişik sanmış. Ben tabi bunu hatırlamıyordum. Onlar çocuklara sürekli hediyeler alır. Çantalarında sakız, şeker eksik olmaz. Her ortamda ikram ederlerdi. Bu yüzden çocukken onları severdim. Altı yedi aylıkken yaşadığım şeyi ne bileyim. Annemde onlardan uzak durmam için bana bunu anlatmak zorunda kalmıştı. Tabi hiç bir şey hatırlamıyorum ben. Artık bilinç altımdan gelen mesajın doğru olmadığını biliyorum. Bana uyarı göndermeye devam ediyor. Ama ben "bas git! " diyorum. Benim kararlı olduğumu görüncede mesajlar zayıflıyor, etkisini kaybediyor. Çünkü onun verdiği bilgiler, yeni öğrendiklerimle çelişiyor ve yeni öğrendiklerim daha eğlenceli olduğu için ben onları dikkate almayı tercih ediyorum.
Bende biraz psikoloji paraladım affınıza sığınarak.
İlk seferin bir şekilde atlatılmış olması, tedavinin daha sonrasını kolaylaştırıyor. Bir hikaye uydurma ustası olarak bunu da hikayeyle izah etmek istiyorum , daha iyi anlaşılması bakımından.
Ama bu gün gittik 3. Seansa bana beraber egzersiz yapalım dedi muayene etti ve ben o kadar rahattım ki hiç acimadi. Sonra sen başarmışsın 6 seansa hiç gerek yokmuş dedi ben tabi ne olduğunu anlamadım bile.kızlık zarı yirtilmis ve artık hiç bi kasılman yok artık vajinusmus değilsin dedi. Hala şoktayım. Ee dedim kanama veya aşırı bi ağrı sızı olmadı dedim. Olması gerekmiyordu zaten dedi. Şuan sevinçten ağlıyorum resmen. Allah çok büyük gerçekten. Şuan tek duam bu derde düşen herkesin bi an önce kurtulmasi. Allah hepinizin yardımcısı olsun. Ben yaptıysam gerçekten herkes yapar nolur kendinize 1,2 ay verin fazla degil. Eşlerimizde biz de hakediyoruz bunu. Daha önceden hiç yazmamıştım ama hergun okuyordum kurtulanlara nasıl özeniyordum benim gibi olanlarla da kendimce bi bağ kurmuştum. Şimdi bütün dualarım sizinle. İnşallah motive olursunuz Allahın izniyle halledersiniz.
Bu zorluğu aşan birini görünce kendim yenmiş gibi Mutlu oluyorum.darısı başımıza inşallah.Selam kizlarrr şuan ki mutluluğumu anlatamam size gerçekten o kadar mutluyum ki sizinle paylaşmak istedim.
Yaklaşık 4 senedir evliyim ve bu sorun artık baş edilemez bi sorun olmuştu benim için. Ama ciddi manada hiç ilerleme yoktu tamamen psikolojikti yani benimkisi. Sürekli erteledik yok sınav is falan derken doğru düzgün bu ise yogunlaşamadık. Fazla değil 2 ay öncesi artık yeter dedim ya olacak ya da ben kendimden vazgecicem dedim. Doktora gitmeye karar verdim. İlk muayene oldum ve hiç bi sorun olmadığını söyledi. Bu vajinusmus u yenmem icin burda yazılanlardan çok farklı bisey söylemedi sadece benim psikolojik olarak hazirlanmam gerektiğini söyledi. İlk seans normal tanışma fasli ikinci seans da kegel egzersizi ve parmak egzersizlerini verdi. Ama bana üzerine basa basa söylediği şey ben size hazırsınız demeden vajinal giriş olmayacak dedi. Ama ben bi an önce olmasını istiyordum hep bi adım önde ilerledim. Parmak egzersizi ve kegel egzersizi yaptım ve seansa gitmeden eşimle de denedik iki defa normal girdi ama ben o kadar kızlık zarına odaklamışım ki hala olmadı kanamadı diye kendimi yiyip bitiriyorum. Ağlaya ağlaya uyuduğum kendi canımdan vazgeçeceğim anlarım oldu
Bugun aldim spreyi.once barmak egzersizi yaptim.sonra spreyi sıktım.vee olduuuu.hic bir sey hissetmedim gercekten.ama spreyi fazla sıktım galiba esimde uyustu .olsun sonuc olarak yaptik.bakalim bundan sonra ne olacak.
Iyiki yazdiniz ben bugun sayenizde basardim cok cok tesekkurlerr
Bencede oylee.az oncesprey sayesinde yaptikk.ve oz guvenim yerine geldi.hepinize cok cok tskler
Bende az once spreyle basardim.hicc birsey hissetmiyirsun.inanamadim 7 yildir bisuna beklemisim.bu spreyi tavsiye eden arkadaslardan allah razi olsun.insallah devami gelecek.
Allah razi olsun canim.omur boyu mutlu huzurlu saglikli ol insaallah.sayende basardimm.ve hic bir sey hissetmedimm.
