Vajinismusu Nasıl Yendik? Başarı öykülerimizle birbirimize destek olalım:)

Kızlar merhaba öncelikle. Ben bugün bir adım attım ve başardım sanırım katetmek istediğim yolumun bu ilk adımını. (Nazar) Ve büyük bir heyecanla nete girip paylaşmak istedim sizlerle hem de uyumadan:) uzun uzun konuştuk eşimle bu olay hakkında. Sonra onu ikna ettim çok yorgun olmasına ve ısrarla uyumak isteyişine rağmen. ''Bak dedim bana, incele beni.'' Neyse,bizim bey ikna oldu parmağını oraya sokmaya. İlk bir iki dk. çok huylandım o parmağını değdirince. Höööt dedi bana başarmaya niyetin var mı varsa nazlanma diye. İnanın o an ordan burdan konuştuk bikaç dakika bi yandan da çenem düştü bak diyorum sakın itme acır vs hazır değilim falan. Bizimkisi dedi tabi,''kusura bakma,çıkaramam onu ordan kontrol bende bana bırak diye. ama derin derin nefes aldım gözlerimi kapadım ve bolca ıkındım. ıslanmışım tabi. konuşurken hadi diyorum ittir. inanır mısınız meğer serçe parmağının tamamı girmiş ve hiçbirşey hissetmedim inanamadım ağladımmmmmmmmmm.eşim de çok mutlu oldu tabi. çıkardı tekrar soktu parmağını gitgel yaptı serçe parmağın sonuna dek. ama anlamadım bile girdiğini. biran kontrolümü kaybettim ve sıktım sanırım heyecandan işte o zaman kasıldım. azıcık daha sıktım eşim korktu çekti parmağını geri gülerek seninki parmağımı kaptı ısırdı diyeD
bişeyler düşünün o an,tavana bakın mesela,şarkı mırıldanın içinizden..... o anda da olabildiğince ıkının. açılcak orası vakum gibi çekicek dışarıdaki cismi. (hüüüüüp)
iinanın başaramayacak bişey yok. ACI YOK. Hele ki benim canım çok kıymetlidir çok nazlıyımdır. ARTIK TEMBEL TENEKE DEĞİLİM. Gerçekten bi kadın olmaya başladığımı hissettim daha da devamı gelicek nasipse,eşli parmak egzersize devam. UNutmayın bizler olgun birer kadın, anne adaylarıyız yakın geleceğin de. 13 yaşında birer kız çocuğu değiizl. Bizim neyimiz eksik haa??? İnanın,güçlü ve cesaretli olun yeter. Dualarınız benimle olsun sevgilerimle....

arkadaşlar banada bu konuda yardımcı olabilirmisiniz eşimle ilşkye gremiyorum

Buraya başarı hikayemi yazacağımı hiç aklıma getirmemiştim başlarda sanki hiçbir zaman olmayacakmış gibi geliyordu. bu siteyi 5ay önce keşfettim ve vajinismus olabileceğimi düşündüm. 11aylık evliyiz ve ben dün gece başardım ilişkiye girmeyi. olayı ilk baştan alıyorum: biz evlendik ve ilk bir ay olmamaısın aslında çok kafamıza takmamıştık çünkü çevremizde yeni evlenenler benzer korkular yaşamış ve pek çoğu da 1aya yakın sürede ilişkiye girmişlerdi. ama zaman ilerledikçe endişelenmeye başladık. ben vajinama bakmaya karar verdim.(düşünün yani hala organımı tanımıyorum o derece bir uzaklık kendi bedenime karşı) tabii ben bir delik olacağını düşünmüşüm hep bi baktım ki ne delik ne bişey dedim nereye gircek galiba bende bi sorun var deliğim gözükmüyor hemen doktora gittim ilk muayenemde acayip bir stres doktora elletmiyorum falan. ilk doktor bana deliğimin çok küçük zarımın çok kalın ve yüksek kenarlı olduğunu ameliyatla almazsak ilişkiye asla giremeyeceğimi söyledi. ben tabii çok korktum ve tahminlerimin çıktığını düşündüm. o sıralar bi hastanenin labaratuvarında çalışıyordum ve aynı hastanenin bi doktoruydu bu çalıştığım yerde benden büyük bir ablamla bu durumu paylaştım ve o da sakın 1doktorla kalma kendi doktoruma götüreyim seni dedi. aynı gün başka doktora daha muayene oldum ama o gün benim için çok zor bi gündü. çığlıklar atmak istiyordum resmen. ama kadın beni zor yatıştırıp başparmağını soktuben tabii şok oldum sonra hemen ittim çektim kendimi. bana dedi ki bişey yok yaparsın biraz küçük deliğin ama kendi parmağını sokcan sonra iki parmağını ve sonra eşinin bir parmağı iki parmağı derken çözersin dedi yolladı beni. ama ne sen vajinismussun dedi ne de başka birşey... tabii benim aklımda vajinismus hiç yok çünkü ilişkiye girmekte çok istekliyim sanki kendimi hiç kasmıyorum da orası dar kapalı o yüzden olmuyor. 2doktor da bana bunu hissettirdi. aradan tabii zaman geçti ve ben 3.doktora gitmeye karar verdim. belki o iyidir diye. kadına durumu anlattım ve beni muayene etti ama sadece baktı 10sn.bile sürmedi. adet oluyomusun dedi evet dedim tamam o zaman diğer adetinin 2 veya 3.günü gel seni anestezi altında muayene etcem varsa bişey zarını da alırım dedi. ben kabullendim tabii dedim kesin sorun bende vajinismus falan değilim yani. sonra tüm tahliller tetkikler anesteziye uygunmuyum falan filan...artık hazırım ameliyata neyse adet oldum doktordan randevu alcam bana dedi yarın gel yatış yapcan diğer gün ameliyata alırım belki bi gün daha kalırısın. ben tabii şok oldum çünkü ameliyat 5dk.lık bişey demişti ilk görüşmemizde şimdiyese neredeyse 3gün hastanede yatırcak! benim bi çevrem ve ailem var neticede onlara ne derim nasıl açıklarım 3gün ortadan kaybolmayı diye vazgeçtim ki iyi vazgeçmişim...
sonra burayı keşfettim belki de vajinismusumdur dedim ve egzersizlere başlamaya karar verdim bu süreçte eşim çok anlayışlıydı sağolsun ama işte onun fazla anlayışı da beni hep geriletti hep ertelemem sebep oldu. o da vajili olduğuma inanmıyordu tek çözümünü ameliyat olduğunu düşünüyordu. be hiç bu egzersiz yönünden destek görmeyince burayla irtibatımı kestim ve tekrar bir kısır döngüyle eski hayatıma döndüm eşim bi doktora daha gitmemizi istedi ben çevremde birinin önerisiyle bi hastaneye tecrübeli dediği bi doktora gittim. beni muyene etti parmağını soktu evet girişin dar ama yaparsın dene öyle gel olmazsa ameliyat yaparızben bozmak istemiyorum eşin bozsun dedi. ben mum egzersizlerinden bahsettim kadın şaşırdı nerden biliyorsun bunları dedi internetten buldum araştırdım deyince o daha iyi devam et o zaman dedi. ben tabii yine sinir oldum doktorların en umursamazları bana mı denk gelir bilmiyorum anlamıyorum da kadın içten içe de alay etti benimle kocan iyi dayanmış diye... ama ben doktor serüveninden tamamen vazgeçip bu siteye vajinismus topiğine odaklandım 1ay önce tamamen kararlı oldum ve egzersizlere başladım tabii araya çok şey girdi tatildi regldi falan baya yavaş ilerledim ama sonunda oldu eşime de kabullendirmeyi başardım.o beni çok kararlı görünce kendi de inandı bana. kavga ettiğimizde bile egzersizlerimi aksatmadım bunu kendim için yenicem dedm. kendime kendimden başkası fayda sağlamazz doktorlar fiyasko dedim ve yendim.
Amaaaa ben eğer bu forumu bu topiği bulmasaydım hala doktor doktor gezcektim. Buradaki herkes harika. onlar sayesinde yendim bu durumu onlardan Allah bin kere razı olsun... Şunu çok çok iyi anladım vajinismusu yaşamayan hiçkimse anlamaz doktorlar da dahil. onlar bile küçümsüyorsa onlar bile yardımcı olmuyorsa herkes yapar dedim.ama buradakiler hariç onlar beni tamamen anladılar çok yardımcı oldular bol bol başarı hikayesi okudum bol bol egzersiz yaptım. kardeşlerim sayesinde yendim Hepinize teşekkür ederim...
NOT:Bu kadar uzun yazmamın sebebi benimle aynı şeyleri yaşayan veya herhangi bir ayrıntısında kendini bulan arkadaşlarım vajidaşlarım varsa benden destek alsınlar istedim.çünkü ben herkesin yazdıklarını çok dikkatli okudum en ufak ayrıntısından kendime birşeyler çıkarttım...
Bundan sonra yenemek isteyenlere her zaman yardımcı olurum da burdayım...

eşimi 5 yıldır tanıyordum,evliliğimiz biraz geç oldu iş sıkıntısı yüzünden. işim olunca 1 yıl sonra evlenmeye karar verdik. bu bir yılım nasıl geçti bir ben bir Allah bilir. eşimin ailesi ile kalma zorunda kaldım. dedikodular,laflar,eşimin yanımda olmayışı(manevi olarak),bu yüzden ona karşı hissettiğim güvensizlik. ailemden uzakta yalnız geçirdiğim 1 yıldan sonra evlendik. herşey herşey sorun oldu herkese. öylesine bunalmış,öylesine vazgeçmiş olduğum bir dönemde evlendim. düğün ertesi evimize geldik,eşim hemen olsun istiyor ben korkuyorum biraz zaman belki de istediğim ama ne onun dediği oldu nede ben o zamanı rahat geçirebildim.ilk günümde yaşadığım pişmanlığı,hayal kırıklığını unutamadım hiç. 5 yıldır bekledim seni artık ne beklicem diye diye geçti o günüm. zorlayarak. anlayıştan öyle uzaktı ki. Allahım ben ne yaptım dedim her saniyesinde.balayı dediğimiz vakite de ailesi karar verdi. 5 gün sonra gittik yanlarına yine. tabi ben yardım için söyledim çevreme. duymadığım bilmediğim birşey,denize düşen yılana sarılır olayı. herkes"ne var onda yapamayacak,herkes yapıyor,sinek ısırığı gibi" dedi. ama onu bi de bana anlat sen yaa. her gece ağlamalar,eşimin saydığı günler,laf batırmaları tam bir cehennem azabıydı. kaynana da duydu bu sırada. onun sıkıştırmaları,bana tavırları,daha gelinimiz olmadın demeleri. ne kendi aileme aittim ne de o alieye. hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim. neyse işte ben netten bu siteyi buldum dedim tamam vajiliyim ben. eşime anlatıyorum dinlemiyor bile. yeni evlenenler oluyor etrafta onların nasıl yapabildiğini benim yapamadığımı sorgulayıp duruyor. okuyorum nette yazılanları,itmeler,kasılmalar,bacak açamamalar... bunlar ben de de var diyorum bu bir rahatsızlık diyorum ama kime ne diyorum....
hastaneye gitmeye karar verdim sonrasında,psikoloğa. bir kaç egzersizden sonra parmak olayı girdi işe. ben nasıl yapacam.klasik sözü söyledim" parmağımı soksam pe... de sokarım" dedim . erteledim. sonra ikinci klasik sorun geldi aklıma" ben de kesin fizyolojik bir sorun var,olmuyor" jinekoloğa gittim gayet iyi her şey dedi. bacakalarımı rahat açtığım için vajili olmadığımı da tespit etti 3 dk da gönderdi beni. ben de güle oynaya oh artık rahatım yapabilirim dedim ama tabi yine olmadı. eşim de artık daha anlayışlı olmaya başladı. desteğini göstermeye bunun bir rahatsızlık olduğunu kabullendi. parmak egzersizine başlamamı o çok istedi. cesaretim ramazan ayında geldi. sabahladığım ve zırladığım bir gece bu topikte başarı hikayelerini okudum. hep diyorum her başarı hikayesinin başını sanki ben yazmışım,sonunu başkası bitirmiş. hep duygularımın tercümanı olmuştu her yazı. her öykü mutlu sonla bittikçe ağlamanın sonu gülümsemeyle bitti. sanki her seferinde her defasında ben yendim bu sıkıntıyı. o gece açtım baktım. bir baktım delik var orada. dedim bir dokunayım,serçe parmağımı sokayım dedim hepsi girdi. gecenin 3 civarıydı heme eşimi kaldırdım ama nasıl mutluyum anlatamam. anlattım aferin bebeğime dedi uykulu uykulu. sonra tekrar gittim ayna karşısına işareti denedim 2 boğum gibi girmişti sanırım. bu sefer hoplaya zıplaya gittim yine. kaldırdım zorla. kahve yaptım eşime gülerek ama bambaşka, mutluluk,üzüntü karışıktı konuştum. o da çok sevindi.uyuyamadım o gece. öyle mutlu olmuştum ki anlatamıyorum bile.her gün denedim egzersizlerimi,iki parmakta sorun yaşadım,sokmakta sorun yaşadım ama 2 boğuma kadar yaptım. bir süre sonra muma geçtim(bunu yapmakta hiç aklımdan geçmiyordu inanın) ucu ince olan sonra genişleyen mumlardan buldum. denedim oldu hemde öyle kolaydı ki. inanamadım. git gide kalınlaştırdım. denemeleri genelde bebe yağı ile yaptım(ama 1 haftadan sonra mantar oldu ve eşimle denememizi geçiktirdi). aynayı aldım hep karşıma ayırdım bacaklarımı,ona göre ayarladım pozisyonumu. her gece 1 cm ilerledim. 9cm ve sonrası biraz daha zor oldu. ama hiç pes etmedim. eşime kızdığım başkasına kızdığım çok zaman oldu ama bunu kendim için yapacaktım. öyle ağır geliyor ki zaman geçtikçe yaşıyormusun yaşar gibi mi yapıyosun birbirine karışıyor. ben yaşadığımı görmek için pes etmedim. 10 cm deneyip eşimle yapağım bir gün mantar olduğum kanısına varınca yapamadık(kaşıntı yoktu,çok akıntı vardı ve egzersizler sırasında denemelerde çok çok ağrı vardı).mantar için doktora gittik doktor aklımı biraz daha başıma getirdi sağolsun. azarlar gibi konuştu ama gerekliydi demekki. reglden sonra egzersizlere denemelere devam ettim. eşimle denemelerde başarısızlık oldu çok,demekki hazır hissetmiyordum kendimi. hiç eş parmağı yapmamıştım ben. güvensizlik yüzünden. eş parmağı denemek istediğim kendim yerleştirince hiç bir sıkıntı çekmedim.
11 cm benim ideal ölçümdü,onu 2 gün yaptım başlangıç kolay olmuyordu ama sonrası daha rahat ilerliyordu. 3 parmakta denedim o da oldu. ama eşimle pozisyonu ayarlayamadık bir türlü. ve eşim sağolsun işi bana bırakmak yerine kendi bildiğini yapmakta ısrar edince biz kavga gürültü sev.... çalışıyordum. aparattan sonra hemen denemek istediğimde de olmuyordu,pe.... zorluk çıkarmaya başladı. bende " mikinin ne zaman geleceği belli olmaz ben her zaman hazır olayım dedim" son egzersizlerimde mikinin geliş yönüne göre yaptım. eşimin durabileceği poziyonlarda kendimi nasıl ayarlamam gerekiyor diye düşünerek yaptım. ve hiç üstte yapamam diye düşünürken egzersizim de onu da denedim. hepsi gayet iyiydi.
burayı takip ederken benim koca bir gün dedi ki hadi deneyelim. tamam dedim ama egzersiz yapayım öyle gel. yarım saat uğraştım. geldi sonra tabi " duygu insanı kocam" sev.... istedi. diğer türlü oluyormuş. tamam dedim. denedik olmadı. bana bırak diyorum o baba ,bana bırak diyor. sonra ben pes ettim artık o kadar yani.(2-3 saat geçti tabi bu arada) altta biraz girdi ama ilerlemedi. aslında ilerlerdi ama ben tırstım. üstte geçtim ben,burada denildiği gibi,egzersizde denediğim gibi tutup ıkınarak yerleştirdim. nefesin ve ıkınmanın inanılmaz faydası oldu. anaaaa bi baktım oturdum. hepsi girdi. tabi kıpırdayamadım. çıkarmak ta istemedim ya bir daha olmazsa diye,eşime yüzümü dönüp bir daha denedim. şok geçirdim yine oldu. diyorum kocama oldumu,diyo bana oldu galiba. be adam görmüyon mu hepsini aldım işte. yine böyle atışmalarla alta geçtim ben. ilk sefer git gelde çok baskı hissettim ben. çok garipti. hemen buraya geldim oldu mu,yardım edin diye. 1 hafta oldu yeneli. ayıptır söylemesi dün 3 kere denedik ve okadar rahattı ki. hiç bir şey anlamadım. zevk olayım şuan yok,ne hissettiğimi de anlamıyorum ya gerçi. ama her seferinde yaşadığım rahatlamayı,eşimin mutluğunu görmek beni dünyanın en mutlu kadını (kadınım ya artık ilk defa yazıyorum garip oldu)yapıyor. Allahım herksein yardımcısı olsun. etrafa söyleyince ne oldu biliyor musunuz,benim mutluluğuma ortak olmalarını beklerken "kendini bizi bu kadar zaman niye yıprattın" oldu. bu derdi çekmeyen bilemez. yaşatmasın Allahım diyorum kimseye.
dert var ama çareside var. ben yeneceğime önce burada,sonra egzersizlerim deki başarımda ve kararlılığım da en son da eşimin anlayışıyla inandım.
VAZGEÇMEK YOK BU DERTTEN KURTULANA KADAR

mikrolif .!.:

Buraya başarı hikayemi yazacağımı hiç aklıma getirmemiştim başlarda sanki hiçbir zaman olmayacakmış gibi geliyordu. bu siteyi 5ay önce keşfettim ve vajinismus olabileceğimi düşündüm. 11aylık evliyiz ve ben dün gece başardım ilişkiye girmeyi. olayı ilk baştan alıyorum: biz evlendik ve ilk bir ay olmamaısın aslında çok kafamıza takmamıştık çünkü çevremizde yeni evlenenler benzer korkular yaşamış ve pek çoğu da 1aya yakın sürede ilişkiye girmişlerdi. ama zaman ilerledikçe endişelenmeye başladık. ben vajinama bakmaya karar verdim.(düşünün yani hala organımı tanımıyorum o derece bir uzaklık kendi bedenime karşı) tabii ben bir delik olacağını düşünmüşüm hep bi baktım ki ne delik ne bişey dedim nereye gircek galiba bende bi sorun var deliğim gözükmüyor hemen doktora gittim ilk muayenemde acayip bir stres doktora elletmiyorum falan. ilk doktor bana deliğimin çok küçük zarımın çok kalın ve yüksek kenarlı olduğunu ameliyatla almazsak ilişkiye asla giremeyeceğimi söyledi. ben tabii çok korktum ve tahminlerimin çıktığını düşündüm. o sıralar bi hastanenin labaratuvarında çalışıyordum ve aynı hastanenin bi doktoruydu bu çalıştığım yerde benden büyük bir ablamla bu durumu paylaştım ve o da sakın 1doktorla kalma kendi doktoruma götüreyim seni dedi. aynı gün başka doktora daha muayene oldum ama o gün benim için çok zor bi gündü. çığlıklar atmak istiyordum resmen. ama kadın beni zor yatıştırıp başparmağını soktuben tabii şok oldum sonra hemen ittim çektim kendimi. bana dedi ki bişey yok yaparsın biraz küçük deliğin ama kendi parmağını sokcan sonra iki parmağını ve sonra eşinin bir parmağı iki parmağı derken çözersin dedi yolladı beni. ama ne sen vajinismussun dedi ne de başka birşey... tabii benim aklımda vajinismus hiç yok çünkü ilişkiye girmekte çok istekliyim sanki kendimi hiç kasmıyorum da orası dar kapalı o yüzden olmuyor. 2doktor da bana bunu hissettirdi. aradan tabii zaman geçti ve ben 3.doktora gitmeye karar verdim. belki o iyidir diye. kadına durumu anlattım ve beni muayene etti ama sadece baktı 10sn.bile sürmedi. adet oluyomusun dedi evet dedim tamam o zaman diğer adetinin 2 veya 3.günü gel seni anestezi altında muayene etcem varsa bişey zarını da alırım dedi. ben kabullendim tabii dedim kesin sorun bende vajinismus falan değilim yani. sonra tüm tahliller tetkikler anesteziye uygunmuyum falan filan...artık hazırım ameliyata neyse adet oldum doktordan randevu alcam bana dedi yarın gel yatış yapcan diğer gün ameliyata alırım belki bi gün daha kalırısın. ben tabii şok oldum çünkü ameliyat 5dk.lık bişey demişti ilk görüşmemizde şimdiyese neredeyse 3gün hastanede yatırcak! benim bi çevrem ve ailem var neticede onlara ne derim nasıl açıklarım 3gün ortadan kaybolmayı diye vazgeçtim ki iyi vazgeçmişim...
sonra burayı keşfettim belki de vajinismusumdur dedim ve egzersizlere başlamaya karar verdim bu süreçte eşim çok anlayışlıydı sağolsun ama işte onun fazla anlayışı da beni hep geriletti hep ertelemem sebep oldu. o da vajili olduğuma inanmıyordu tek çözümünü ameliyat olduğunu düşünüyordu. be hiç bu egzersiz yönünden destek görmeyince burayla irtibatımı kestim ve tekrar bir kısır döngüyle eski hayatıma döndüm eşim bi doktora daha gitmemizi istedi ben çevremde birinin önerisiyle bi hastaneye tecrübeli dediği bi doktora gittim. beni muyene etti parmağını soktu evet girişin dar ama yaparsın dene öyle gel olmazsa ameliyat yaparızben bozmak istemiyorum eşin bozsun dedi. ben mum egzersizlerinden bahsettim kadın şaşırdı nerden biliyorsun bunları dedi internetten buldum araştırdım deyince o daha iyi devam et o zaman dedi. ben tabii yine sinir oldum doktorların en umursamazları bana mı denk gelir bilmiyorum anlamıyorum da kadın içten içe de alay etti benimle kocan iyi dayanmış diye... ama ben doktor serüveninden tamamen vazgeçip bu siteye vajinismus topiğine odaklandım 1ay önce tamamen kararlı oldum ve egzersizlere başladım tabii araya çok şey girdi tatildi regldi falan baya yavaş ilerledim ama sonunda oldu eşime de kabullendirmeyi başardım.o beni çok kararlı görünce kendi de inandı bana. kavga ettiğimizde bile egzersizlerimi aksatmadım bunu kendim için yenicem dedm. kendime kendimden başkası fayda sağlamazz doktorlar fiyasko dedim ve yendim.
Amaaaa ben eğer bu forumu bu topiği bulmasaydım hala doktor doktor gezcektim. Buradaki herkes harika. onlar sayesinde yendim bu durumu onlardan Allah bin kere razı olsun... Şunu çok çok iyi anladım vajinismusu yaşamayan hiçkimse anlamaz doktorlar da dahil. onlar bile küçümsüyorsa onlar bile yardımcı olmuyorsa herkes yapar dedim.ama buradakiler hariç onlar beni tamamen anladılar çok yardımcı oldular bol bol başarı hikayesi okudum bol bol egzersiz yaptım. kardeşlerim sayesinde yendim Hepinize teşekkür ederim...
NOT:Bu kadar uzun yazmamın sebebi benimle aynı şeyleri yaşayan veya herhangi bir ayrıntısında kendini bulan arkadaşlarım vajidaşlarım varsa benden destek alsınlar istedim.çünkü ben herkesin yazdıklarını çok dikkatli okudum en ufak ayrıntısından kendime birşeyler çıkarttım...
Bundan sonra yenemek isteyenlere her zaman yardımcı olurum da burdayım...

Genişletmek için tıkla...

Sizin adınıza çok sevindim darısı başıma ama ben çok korkuyorum.Ben bunları okuyunca tuhaf oluyorum ne yapacam bilmiyorum delirecem ya

Arkadaslar bende bu vajinusmus belasi ile ugrasiyorum.1 senelik evliyim.Psikologa gittim parmak egzersizleri dahil tum egzersizleri yaptim.Ama yurtdisinda olmam hasebi ile tekrar doktoruma gidemedim.Parmak egzersizlerinden sonra ne yapmam gerekiyor.Lutfen yardimci olun

canlarım merhaba ne var ne yok nassınızzz

bu site müükemmelmiş yaaaa sadece iki günde bütün korkumu yenmemi sağladınız bayanlarrr harikasınız valla ne deyimmm bende eşimle bir türlü ilişkiye giremiyorken bir de baktım ne kadar çokmuş ben gibi olan başarı öykülerinizi okuduktan sonra inanın kendime güvenim arttı ve mutlu son:)))) çok teşekkürle bayanlar:)))

zealea .!.:

Nasil basardim?
Üyeligim eski, önceden de biliyordum burayi. Bir gün cesaret ettim üye oldum ama ilk mesaji atamadim. Biliyordum ne aynaya bakabiliridim ne dokunabilirdim. 1.5 yil sonradir ilk mesajim.

Cok fazla zikretmemeye özen gösterdim, ama bilenler var. Ilk önce botoks yaptirdim. Son caremdi. doktor igneden sonra sorunsuzca iliskiye girebilecegimi söylemisti. Cehalet mutluluktur. Ben cok arastirmistim ve botoks uygulmasinda bile dilatörle (acici) calismak gerektigini biliyordum. Bu asamada bir cesaret foruma ilk mesaji yazdim. Sela1 ilk karsilayan oldu, ama botoks yaptiran, yapip da yenmis biri yoktu ortalikta.

Etkiyi hissettigim gün deneme yaptik. Ayni seyler. Itme, bacaklari kapama. Aglama, korku. Ellerime ve bacaklarima ve bilincaltima yapilacak bir igne yok. Zaten bir vajende de hissizlik, felc vb. durumu yok.
Dilatörle calismaya karar verdim. Nisanin ilk haftasi basladim. Ilk gün artik nasil olduysa, 2 farkli boyu aldim. Bu bir daha tekrarlanmadi. 1 hafta giriste takili kaldim. Herkes yönü en dogru sekilde tarif etti ama ben beceremedim. Bu nedenle E-lvan’in „u“ virajina ve sela1’in 30 derecesine cok sey borcluyum. 17 Nisan’i milad olarak belirledim. O gün ilk defa 6 cm kadar minik bir kalinlik da olsa dilatörü bilinclice alabildim. Dünyalar benimdi. Ama sonra gene esmer günler. 4 gün 1 cm bile giris olmadi. Üsütmüsüm. O yüzden ayaciklarinizi sicak tutun egzersizciler.

Miladimin 1. haftasinda 7cmye gectim. Cikarmaya korkuyordum, ne yalan söyleyim o sekilde isedim bile. Bunu söylüyorum cünkü ben aynada hic incelemedim. Resimlere de bakamiyorum. Su acidan cok iyi oldu: ikisinin farkli oldugunu iyice algiladim. Böyle endisesi olanlara tavsiye edebilirim.

2 gün böyle calistim. sela ve e-lvan msn’de bana kocluk yaptilar, 4 saat yerimden kalkmadan 10cm’ye gecebildim. Böyle bir sizi olamaz diye düsünüp firlatip atacakken, dayan tut, yaparsin, edersin diye gazi aldim. Ne moral ne motivasyon, anlatilmaz. O gece deneme yaptik esimle ve penisin basini aldim. Pozisyon aramakla cebellesirken, sertlesme sorunu oldu. Bunun üzerine 5 gün daha calistim, en az 3 saat araliksiz. Bu arada bir zamanlar cikarirsam bir daha girmez dedigim „ufakliklar“ cup diye disari cikiyordu, vajen genislemisti. 3. Gün 10cm’de rahat calismaya basladim. 4. Gün bir hapsirikla o 10 cm’nin parabol cizerek firladigini ve masadaki kahve fincanin icine düstügünü agir cekimde izledim. Vajen iyice acilmisti. Hemen 11.5 cm’ye gectim, onu da kismen alabildim.

5. gün, aksam 8’e dogru egzersize basladim, 22:30’a deneme randevum vardi. 20 dakika kadar önce 11 cmlik dilatörü aldim, bu arada kadim msn arkadaslarim beni sagolsunlar oyaladilar. Sela gazi da verdi, resmen üstümde gelinlik sirtima yumruk atarak beni randevuma gönderdi.

Ilk 30 dakika zaten gergin gergin olagan mekaniklikte cebellestik. Catala oturur gibi calistigim icin öyle olsun istiyordum ama esimin kalcasi bacaklari gecemedi, ittiremedi vb. Biraz ara verdik.

Bu arada gözümü kararttim, yere battaniye serdim. Üstte olacagim pozisyon icin. Yatakta battigimiz icin bu önerilmisti. sela? 10cmlik dilatörü 5 dakika icimde beklettim. Ters oturdum, ve bitti. Evet bu kadar basitti. O an tek yaptigim hüngür hüngür aglamak oldu. Bir yandan da inanmadigimiz icin 3 kere cikip, tekrar aldim. Git-gelde zorlandigimi itiraf edeyim, ama esim bu konuda biraz fazla gazdi. Cok ilginctir yillardir acaba vajinismus olmasaydim bana bakislari daha mi sicak olurdu diye düsündügüm adamin, sesine sevkat geldi. Sarildik aglastik, sevindik, zipladik, agladik, daha cok agladik, daha cok sevindik. Ben soktaydim, titreye titreye geldim benim sevincimi en iyi anlayacak o güzel arkadaslarima yazdim, ne yazdim hatirlamiyorum da. Benimle ve belki benden cok sevinen sela’ya, zor günler gecirdigini bildigim cicekrose’a tesekkür ederim.

Tesekkür edecekler cok,
Melekler: Snowflaken, gülsevdam. Yendiginiz halde acaba eskiyi hatirlatir mi, ket vurur mu diye endise duymadan her gelene ayni cümleleri bikmadan yilmadan yazabildiginiz icin, her adimi desteklediginiz icin, melek oldugunuz icin, mezun ettiklerinize beni de eklediginiz icin…
Sela1, lacan, freud, benjamin halt etmis, psikoanalitik cözümlemeler, egzersiz koclugu, dostluk, moda, makyaj hihi. Ne desem sig kalacak.
Cicekrose, adimlarimiz, hayallerimiz, yasadiklarimiz bu kadar mi benzer, ben senden coook güc aldim.
E-lvan, o gencecik bedenindeki olgunluk, güc, azim, temiz kalp ve desteklerin icin
sessizcekimsesizce, birakmaya karar verdigin gün bu mereti yenmeyi ne kadar istedigimi anladim. Hic istemedim birakmani da. Devam edip, dev adimlar attikca beni de sürükledin sanki
kemre ve rabit, cogumuz anne olsak da yeter diye düsünürken bunun cok büyük bir yanilgi oldugunu farkettim sizler cabaladikca. Siz belki bir acidan özenilenlerken aslinda daha farkli baskilarla bu sorunla yüzlestiniz. Örneksiniz, annesiniz :)
trinity, senin yenmen beni cok motive etti. buraya alistigimda yenen ilk kisi sendin. Hihi

bu liste, benden sonra gelenlerle uzar gider. Cok isterdim burda facar da olsun, ama baslamadan birakip gitti.

Ben egzersize daha önce baslamis olsam da 17 nisan – 2 mayis – 4 gün, yani toplamda 13 günde yenmis oldugumu düsünüyorum. 30 yasindayim, 6.5 senelik evliyim. Ve dün gece basardim. Hehe, dünya alem duysun. Simdi gelin cicegimi egzersiz yapanlara atiyorum. Kapisin kizlar.

Genişletmek için tıkla...

Ayyy nedendir bilmem çok duygulandım ağlayasım geldi, darısı benle birlikte tüm vajililere..........

bende 3,5 yıllık evliyim daha yenemedim yenmeye cesaretim bile yok.ne bilinnçaltıymış bi türlü olmadı

Arkadaşlar Merhaba,
2 haftalık evliyim. Ve sanırım burdan okuduğum kadarıyla vajinusmusum.
Yani daha önceleri çok istekliydik ikimizde ama ne olduysa ilk gece oldu. Kendimi kasınca hafif bi can acımasıyla birlikte sürekli acıyacağını düşünmeye başladım. 2 haftadır sürekli deniyoruz En son dün uyuşturucu sprey kayganlaştırıcı jel denedim ama sadece orta parmağın ikinci boğumu kadar girebildi. Bi de o anda tuvaletimi tutamayacakmışım gibi hissettim. Bunun sebebi ne olabilir ?
Parmakla hiç denemedim. Parmak egzersizleriyle atlatanlar var.
Bana yardımcı olabilir misiniz nasıl oluyor bu egzersizler ?
Bitsin istiyorum bu işkence.
Kolay olacağını biliyorum kafamda kendimi de inandırıyorum ne var ki yaparım diyorum ama iş o ana gelince olmuyor.
Çaresizim yardım istiyorum.

meraba arkadaşlar ben bu siteye yeni üye oldum.yazılanları okudum ve bunların hepsi bana çok cesaret verdi.

bende 3 aylık evliyim vajinismus sorununu yaşıorum ne yapmam gerekiyor yardımlarınızı bekliorum doktorlar seansa bir sürü para istiolar maddi durumum okadar parayı ödeyecek kadar iyi değil.

herkese merhaba, ben ilk kez bu konuyla ilgili yazıyorum.. sessiz okuyuculardandım hep. ben 7 aylık evliyim ve vajinismusu parmak egzersizleriyle yendim, şimdi 3 aylık hamileyim, sakın olmayacak diye umutsuzlanmayın, umutsuzlandıkça geriye gidiyor herşey. bana eşim çok destek oldu, gittiğimiz doktor parmak egzersizlerini önerdi ve aşama aşama anlattı, eşimle bunu uyguladık ve başladığımızın 1. haftası sorunumuzu hallettik.. şu anda hamileyim diye çok sık ilişkiye girmiyoruz ama git gide daha da iyi duruma geliyoruz. Allahım kimseye bu derdi vermesin.. umarım bu sorunu yaşayan herkes bir an önce çözüm bulur.. unutmayın siz isterseniz herşeyi yapabilirsiniz çünkü kadınlar herşeyi başarabilecek güçte..hepinizi öpüyorum..

merhaba arkadaşlar..
ben ara sıra girip taktik bakan 1yıl 1aylık bi bayanım..
hiç yılmadım her defasında olabilecemişçesine denemeye devam eden biriyim..

eşimin anlayışlı oluşu ben de fazlasıyla gevşekliğe halledilmesi gereken bi sorun
yokmuşçasına yaşamama sebep oldu..
bunun deneyerek üstesinden gelebileceğime inandım ve koca bi sene geride kaldı..
bazen iyi ilerledik bazen hiç olmadı..
ama asla eşimin hareket etmesine izin veremedim..
o kayma ben de dehşet kasılmalara yol açtı hep..
sizlerin tecrübelerinden görüyorum ki bunun en büyük ilacı EGZERSİZmiş...

bugünden itibaren ben de varım.. egzersizi çk kısa bi süre denemiştim
ama bu sefer daha profesyonelce dönüyorum...

dua edin kısa zamanda başarıya ulaşanlar kervanına ulaşayım

Benim için bu iş içinden çıkılmaz bir şey artık, bıktım ağlamaktan her şeyden bıktım...

bu sorunla uğraşan 2 aylık evli biri olaraktan sunu söyleyebilirim,yılmayın sakın,dimdik her denemede olucalmıs gibi güçlü durun..biz aıkcası bir dönem soğuduk cinsellikten o derece yani ama şimdi egzersizlerin muhakkak gerektiğini anladık parmak egzersizinde 2 parmak bile alabiliyorum :) problem yok yani ama iş eşime gelince olmuyor maalesef bizde mema geçiyoruz bu hafta ..mumu havlu ruloyla sardım üzerinede prezervatif geçirdim hazır duruyor eşim şehir dışından gelince başlıcaz egzersizlere..eşim olmasaydı böyle anlayışlı şu an bunalımdaydım belki çok şanslıyım..

KRK .!.:

Bende yardımlarınızı bekliyorum kızlar 4 aydır bunu atlatamadım.

Genişletmek için tıkla...

bende 4 aylık evlıyım canım ama malesef bende yenemedm bıan once yenerız ınsallah senı takıp edıcem:)

1 yıl önce bu sayfaları hatim ettim. ve yararı olur belki die başaran arkadaşların öykülerini burada topladım. ben de başarı öykümü buraya yazmıştım. evliliğimin ilk yılı gözyaşı doluydu. eşimden ve kendimden nefret ettim bazen. çok ağladım ama şimdi hamileyim. saygın beye gittim ama gitmeden de yenebilirsiniz. vücudunuzu tanıyınca aslında her şey kolaylaşıyor . ben aparatla çalıştım. ve ben oraya nasıl girer dediğim şeyin ne kadar kolay olduğunu görüyorum. dualarım sizlerle. benim üstümden koca bir yük kalktı darısı başınıza. inanın başarınca çok basitmiş diyorsunuz. ve ne kadar boşuna üzülmüşüm diyorsunuz. eğer cesaretiniz yoksa doktora gidin. ben kendim başaramadım çok korkaktım. ama süreci uzatmayın. bu işkence ile yaşamayın. ben bu sayfalardaki başarı öykülerinden cesaret almıştım. siz de umarım kurtulur benim gibi hamilelik heyecanını paylaşan annelerden olursunuz. sevgiyle kalın. kendinize inanın. ben yaptıysam siz hayda hayda yaparsınız.

ya ben bu akşam denicem inş ama azcıkda olsa gerginlik var.açıkçası bu akşam olsun istiyorum.1 buçuk yıllık evliyim.destek olurmusunuz birde emla kullanmayı düşünüyorum