Merhaba arkadaşlar. Uzun zamandır bu başlıktan uzak kaldım, özel mesajlarım birikmiş bugün hepsine cevap yazacağım lütfen kusura bakmayın. Ben gebeyim ve oldukça zorlu geçiyor sürecim o yuzden bakamadım hiç buralara
ama aklım hep sizdeydi.
Evet arkadaşlar oluyor inanın :) kendinize güvenin, pes etmeyin. Ben bir buçuk yılın sonunda yendim ve yendikten sonra hamile kaldım. Siz de yenebiirsiniz, aslında pes etmeyen herkes yenebilir, kendinizi sabote etmeyin, kendinizi suçlamayın. Başınız ağrıyormuş gibi, mideniz bulanıyormuş gibi bu da bir rahatsızlık ve geçiyor, geçecek.
1.5 yılın sonunda sadece 1.5 ayda yendim, meğer bu kadar kısa sürede yenilebilirmiş. Kendimi üzdüğüm için bir türlü harekete geçmeyip duygusal davrandığım için yenemedim ben.
Ne zaman sadece duygularla olmayacağını anladım, başladım egzersizlere.
Bu sorunun çözümü davranışsal boyutta arkadaşlar. İstediğiniz kadar kafamda kuruyorum, tamam yapacağım yenerim diyorum deyin. O noktaya gelince olmuyor değil mi? Bunu da psikolojideki davranışsal terapiler gibi düşünün. Düşünmek yetmiyor ötesi gerekiyor. Haydi vazgeçmeyin alın elinize aparatları :) küçücük ilerlemelerinizde bile tebrik edin kendinizi.
Başarabileceğinizi biliyorum çünkü kendimden biliyorum:) bende tüm çaresizliği dibine kadar yaşadım, aynı hisleri hissettik. Kendimi dünyanın en başarısız insanı gibi hissetmenin de, eşime karşı mahcubiyetten sucluluk duygusundan yine ona karşı kötü davranmanın da ne demek olduğunu iyi biliyorum
duygularınızdan sıyrılıp elinize aparat aldığınız sürece güçlüsünüz arkadaslar.