Buraya aktif olarak yazamasam da sürekli okuyorum, ben de tedavi sürecindeyim. Değil vajinama bir şey girmesi fikri kendim bile dokunamıyordum, yaklaşık 9 seans cinsel terapistle çalıştım çok yavaş ilerliyordum ve parmak egzersizleri yaptık. Sadece bir parmak yapabiliyordum. Sonrasında hem maddi yönden hem de tedavinin yavaş ilerlemesi yüzünden psikolojik olarak çok yoruldum. Bıraktım. O esnada kendi kendime çözüm yolları aradım ve burayı keşfettim. Hiç görmediğim kadınların muhteşem destekleri sayesinde cesaret buldum ve dilatör seti aldım. Kendi kendime 3'e kadar geldim ama 4'ü hiç yapamadım. O esnada ailemde bir kayıp yaşadım. Hastalık, cenaze, yas derken artık psikolojik olarak tamamen tükendim. Kendi kendime yapabilecek enerjim ve cesaretim kalmamıştı. Tüm bu süre içerisinde eşimin desteği olmasa belki tedaviye devam etmeyi düşünmezdim bile. O hep bunun tedavisi olduğuna, çözülebilir bir durum olduğuna ve kendimi ne zaman hazır hissedersem o zaman birlikte tedavi yoluna gidebileceğimizi söyledi. Hepimiz biliyoruz ki vajinismus çok ağır bir yük ve eşim bu yükü benimle hep paylaştı. Desteği olmasaydı ben bu yükün altında ezilirdim. Şimdi doktorla çalışıyorum. Dün 4. seansım bitti, haftaya son seansıma gideceğim. Şu an 4. boy dilatörü alabiliyorum ve doktorla çalışırken kullandığımız doktorun verdiği dilatörlerin boyu ve çapları bizim internetten aldığımız dilatörden biraz daha büyük. Yani şu an aslında hepimizin yaptığı en büyük boydan bile biraz daha büyüğünü alabiliyorum, tabi biraz daha çalışmam lazım. Çok heyecanlıyım, içimde bir yerde hâlâ ya yapamazsam düşüncesi hep vardı ama şimdi gerçekten yapabileceğime inanıyorum çünkü yapabiliyorum. Doktorum ilişki onayı verene kadar bu boyla çalışacağım. İnanılmaz kasılmalarım, titremelerim, ağlama krizlerim oldu. Vajina girişim kapı duvardı resmen. İnancımı yitirdiğim yerde burada bana destek olan, mesajlarıma cevap veren herkese çok teşekkür ederim. O kadar mahrem bir konu ki kimseyle konuşup dertleşemezken herkes dert ortağım gibi oldu burada. Yolun sonuna geldim inşallah. Aşırı mutluyum, heyecanlıyım. Kısa zamanda "ben de yendim" demeyi o kadar istiyorum ki.
ayrıca yeterince gevşeyince zarar vermiyor. Ben yeneli bir ayı geçiyor hala eşli denemede dahi kanamam olmadi doktor çok kanar demesine rağmen.
Kesinlikle katılıyorum, evet kendi kendine de sabır ve düzenli çalışmayla yenilebilir ama psikolojiniz ve enerjiniz kendi kendinize yapmaya yetmiyorsa kesinlikle doktor yardımı almak zamanı kısaltıyor. Ne olursa olsun ertelememek ve kaçmamak gerekiyor. 
hadi bakalm yendim mjını da göreceğiz 
