- 21 Eylül 2013
- 1.402
- 530
- 168
- 37
Arkadaşlar merhaba, benim sorunum kimine garip gelecek ama uzun yola dayanamamak.Hani öyle böyle de değil.Otobüs yolculuklarına hiç dayanamıyorum.Ben Eskişehir'de yaşıyorum ailem otobüsle 7 saatlik mesafede ve yanlarına bu sebepten çok sık gidip gelemiyorum.
Önce yolda içim sıkılmaya başlıyor.Bu sıkıntıyla psikolojik mücadele veriyorum,ardından da kollarım uyuşuyor bazen ve ter basıyor.Dün gece yola çıkmış olmam gerekiyordu ama daha yola çıkmadan otogarda sıkıntılar basınca cesaret edemedim yolda kötüleşmeyi göze alamadım ve geri döndüm eve.Ve inanır mısınız gece 3'e kadar iç sıkıntısı uyutmadı çok kötüydü.Elinizde olmayan bir iç sıkıntısı elinizi kolunuzu keser sizi daralttıkça daraltır hiçbir şey yapamaz hale gelirsiniz ya aynen öyle.Sinirimden ağladım gece kaç kere.İşin garip yani daha önce yollarda bunu çok yaşadığım için(hatta bir kere daha gideceğim yere varmadan yarı yolda başka otogarda inip akşam tekrar yola devam etmişliğim var) yola çıkmadan önce eczanenin önerdiği hafif sakinleştirici ilacı içmiştim ona rağmen bunları yaşadım.
Benimle aynı durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama eğer varsa beni çok iyi anlayacaktır.Bildiğiniz bu durumdan psikiyatra gitmeyi düşünüyorum.Çünkü bu durum beni bir şehre hapsediyor.Ailemin yanındayken dönmem dert buradayken gitmem.Ve yaşadığım anlatırken daha basit görünüyor ama yoldayken sessiz sessiz ağlayıp bu psikoloji ve getirdiği dayanılmaz fiziksel sıkıntıyla baş etmeye çalıştığımı biliyorum.Yarın bayram ben ailemin yanına gidemedim.Resmen savaş veriyorum bu durumu yenmek için...
Önce yolda içim sıkılmaya başlıyor.Bu sıkıntıyla psikolojik mücadele veriyorum,ardından da kollarım uyuşuyor bazen ve ter basıyor.Dün gece yola çıkmış olmam gerekiyordu ama daha yola çıkmadan otogarda sıkıntılar basınca cesaret edemedim yolda kötüleşmeyi göze alamadım ve geri döndüm eve.Ve inanır mısınız gece 3'e kadar iç sıkıntısı uyutmadı çok kötüydü.Elinizde olmayan bir iç sıkıntısı elinizi kolunuzu keser sizi daralttıkça daraltır hiçbir şey yapamaz hale gelirsiniz ya aynen öyle.Sinirimden ağladım gece kaç kere.İşin garip yani daha önce yollarda bunu çok yaşadığım için(hatta bir kere daha gideceğim yere varmadan yarı yolda başka otogarda inip akşam tekrar yola devam etmişliğim var) yola çıkmadan önce eczanenin önerdiği hafif sakinleştirici ilacı içmiştim ona rağmen bunları yaşadım.
Benimle aynı durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama eğer varsa beni çok iyi anlayacaktır.Bildiğiniz bu durumdan psikiyatra gitmeyi düşünüyorum.Çünkü bu durum beni bir şehre hapsediyor.Ailemin yanındayken dönmem dert buradayken gitmem.Ve yaşadığım anlatırken daha basit görünüyor ama yoldayken sessiz sessiz ağlayıp bu psikoloji ve getirdiği dayanılmaz fiziksel sıkıntıyla baş etmeye çalıştığımı biliyorum.Yarın bayram ben ailemin yanına gidemedim.Resmen savaş veriyorum bu durumu yenmek için...
Bazen diyorum Allahım sıkıntıya bak ama böyle evden demek kolay o yolda yaşadığımı ya da dün gece yaşadıklarımı hatırlayınca da Ebru küçümseme bu senin ailene gitmene engel oluyor diyorum.Allah korusun ama acil bir durum olsa ben nasıl yola çıkacağım diye düşünmüyor değilim.
