Herkese merhaba.22 yıllık evliyim.Üniversitede biri, biri de hazırlanan iki çocuğum var.Hikayem o kadar uzun ki.Eşimle görücü usulü evlendik.Ben çok küçüktüm ve çok toydum saftım.Yetiştiğim ailede kötülük nedir görmemiştim.Eşim benden 12 yaş büyüktü.Düşünün yaşını bile istemeye geldikleri akşam öğrendim.Ben zannediyordum ki annem babam beğenince ben de beğenmeliyim.Üniversiteden mezun oldum daha işe başlamadan evlendim.3 ay sonra hamile kaldım.Aslında ben istemiyordum ama eşim o zaman 35 yaşındaydı onu kırmak istemedim.Ne acelesi var diye laf edenler oldu.İkinci çocuğum kaza ile oldu.İlk başlarda kimseye söylemedik.Utanıyordum çünkü4.ayımdı.Bir gün Ankara’da yolda kayınvalidemle yürürken söyledik ilk kez.Bana hıH maşallah dedi.kızar gibi azarlar gibi.Beni hiç sevmediler.Evlendim paralarımı,düğün salonuna ve kuaföre vermek için aldılar.Eltim doğdu bileziklerimin iki tanesini ona doğum hediyesi olarak taktılar.Eşim evlenmeden 6 yıl çalışmış yüklüce maaşı varmış.Biz evlendikten sonra kayınvalidemler ev aldılar.2000 yılında 1 milyar bankadan kredi çektik onu ödedik.Mutfak dolaplarını yaptırdık dolarım vardı onları verdim .Hepsi gitti.Kooperatifin taksidi ödeyemezdik eksi bakiyelere girerdik.Diyorum ya çok saftım.Güzeldim ailem iyi insanlardı.Kayınvalidemler çok kışkırttılar beni her konuda.Eşimle sürekli kavga ettik.Barıştık.Sürekli hır gürle geçti ömrümüz.Bir gün 2005 te telefon çaldı adınıza bir banka kredisi var bugün ödemezseniz evinize haciz gelecek diye. Ben şok.Eşim abisi için kredi çekmiş o da ödememiş.Neyse sonra ödedi.Yıl oldu 2008. Kooperatifle bir ev aldık.yıllarca ödedik.tam borcu bitti tapusunu aldık 1 hafta sonra bizden abisi evi ipotekle gösterip kredi çekmek istediğini söyledi.Ben eşime ben istemiyorum dedim ama o merak etme bana güven.bir şey olmaz dedi.razı olmasam da bişey demedim.2010 yılında bi öğrendik ki abisi kredileri ödememiş ve evimiz elimizden gidiyor.Öğrendiğimiz akşam kayınvalidemlerde toplandık tabi ben perişan.Kızıyorum çok üzgünüm.Ben nasıl bize söylemezsin diyerek kaynıma kızarken kayınvalidem sana doğruyu söylemek zorunda mı dedi
eşimde o kadar insanın içinde bi Tokat attı bana.biliyorum hiç kabul edilecek şeyler değil.ama çocuklarbiz bankadan kredi çektik kayınvalidem evini sattı sağdan soldan borç aldı kapattı borçlarını.Bu arada bir bankacıyla görüşüp bizim evi bir başka arkadaşlarına yine ipotek gösterip kredi çektirmiş kaynım.Bunu da sonradan öğrendik ve bir şok daha.Eşim baktı olacak gibi değil tayin istedi ve biz başka bir şehre taşındık.İlk kez aile olmuştuk.Mutluyduk bu arada kaynımın borcunu 5 yıl bankaya ödedik.Her taksit bir aylık devlet memuru maaşı kadardı.O kadar çok bizi söyleyip durdular ki eşim o güzelim işinden bir hiç uğruna ayrıldıBir anda bir kızgınlık eseriDiyorum ya çok uzun hikaye benimki.Öyle rüya gibi geçmedi.
Bu arada memlekete her gidişimizde bir sürü olaylar oluyor.Gittiğimize bin kere pişman oluyordum.Çocuklar büyüdü şimdi.Ve ben halen kirada oturuyorum .Eşimin maaşı çoktu eskiden.Herkes bizi söyler dururdu.Maaşı çok ikramiyesi var diye.Yıllarca kayınvalidelere kaynıma yardım ettik durduk.Şimdi bile aylık 1000 lira bakıcı parası gönderiyoruz kayınvalidem için.Onda değilim hasta kadın tabii ki evlat olarak elimiz yetmiyorsa gücümüz yetsin.Zaten onda değilim ama yıllarca o kadar sömürüldük ki şimdi ev fiyatlarına bakıyorum artık asla alamam.Var olan evimizde çok cüzi miktarla bir yakınımız kirada oturuyor onlara da çıkın biz evi satmak istiyoruz diyemiyoruz.Öyle ölü fiyatına bize kira gönderiyorlaroysa ben de bir evim olmasını o kadar çok istedim ki.Belki de ben de yıllar sonda bir eve başımı sokup sonra hemen öleceğim.Şunu anladım 44 yaşımda.Hatır gönül iÇin kendini heba etmemelisin.Geçen zamanı geri getiremiyorsun çünkü ve yaptığın hiçbir şey geri gelmiyor.Bu saatten sonra çocuklar büyümüş üniversite dediğin iki çocuk dünyanın parası.Ona mı para yetiştireyim para biriktirip gıdım gıdım ev mi alayım ki ayda 2000 -3000 para biriktirip ev de alınmaz artık.
Benim içim koca bir derya.Ne yazacaklarım ne anlatacaklarım biter.
Gece gece yazasım tuttu.Kusura bakmayın nolur
eşimde o kadar insanın içinde bi Tokat attı bana.biliyorum hiç kabul edilecek şeyler değil.ama çocuklarbiz bankadan kredi çektik kayınvalidem evini sattı sağdan soldan borç aldı kapattı borçlarını.Bu arada bir bankacıyla görüşüp bizim evi bir başka arkadaşlarına yine ipotek gösterip kredi çektirmiş kaynım.Bunu da sonradan öğrendik ve bir şok daha.Eşim baktı olacak gibi değil tayin istedi ve biz başka bir şehre taşındık.İlk kez aile olmuştuk.Mutluyduk bu arada kaynımın borcunu 5 yıl bankaya ödedik.Her taksit bir aylık devlet memuru maaşı kadardı.O kadar çok bizi söyleyip durdular ki eşim o güzelim işinden bir hiç uğruna ayrıldıBir anda bir kızgınlık eseriDiyorum ya çok uzun hikaye benimki.Öyle rüya gibi geçmedi.Bu arada memlekete her gidişimizde bir sürü olaylar oluyor.Gittiğimize bin kere pişman oluyordum.Çocuklar büyüdü şimdi.Ve ben halen kirada oturuyorum .Eşimin maaşı çoktu eskiden.Herkes bizi söyler dururdu.Maaşı çok ikramiyesi var diye.Yıllarca kayınvalidelere kaynıma yardım ettik durduk.Şimdi bile aylık 1000 lira bakıcı parası gönderiyoruz kayınvalidem için.Onda değilim hasta kadın tabii ki evlat olarak elimiz yetmiyorsa gücümüz yetsin.Zaten onda değilim ama yıllarca o kadar sömürüldük ki şimdi ev fiyatlarına bakıyorum artık asla alamam.Var olan evimizde çok cüzi miktarla bir yakınımız kirada oturuyor onlara da çıkın biz evi satmak istiyoruz diyemiyoruz.Öyle ölü fiyatına bize kira gönderiyorlar
oysa ben de bir evim olmasını o kadar çok istedim ki.Belki de ben de yıllar sonda bir eve başımı sokup sonra hemen öleceğim.Şunu anladım 44 yaşımda.Hatır gönül iÇin kendini heba etmemelisin.Geçen zamanı geri getiremiyorsun çünkü ve yaptığın hiçbir şey geri gelmiyor.Bu saatten sonra çocuklar büyümüş üniversite dediğin iki çocuk dünyanın parası.Ona mı para yetiştireyim para biriktirip gıdım gıdım ev mi alayım ki ayda 2000 -3000 para biriktirip ev de alınmaz artık.Benim içim koca bir derya.Ne yazacaklarım ne anlatacaklarım biter.
Gece gece yazasım tuttu.Kusura bakmayın nolur
Son düzenleme:
