- 2 Mayıs 2010
- 1.815
- 1
Sevgilimle tartıştık az önce... Belki de sorun hep bende... Ne oluyor bana böyle anlamıyorum...
En baştan söylemek istiyorum. Şu anki sevgilimle 2.5 yıldır beraberiz. Bu sevgilimden önce 2 yıllık bir ilişkim oldu fakat ayrı şehirlerdeydik. İnanmazsınız 2 yılda sadece 2 kez gördüm onu. Boşuna o kadar zamanını vermişsin diceksiniz belki ama cahillik. Sevdiğimi düşünüyordum ve bana her zaman gelicem söz veriyorum diye vaatlerde bulunuyordu... (bilenler bilir belki daha önce de anlatmışımdır)
Hayaller kurduruyordu gelince beni nereye götüreceksin ne yapıcaz vs. Bu arada ben İstanbul'da yaşıyordum o 8-10 saatlik mesafede...
Yeterince söz verip tutmaması her seferinde hayal kırıklığına uğramam yetmişti. Son olaraksa otobüs biletini bana ayırttırıpta otobüse bineceğini sanarken arayıp ailesiyle arasının kötü olduğunu söylemesi ilişkimizin son noktası oldu... Çok ağır gelmişti artık yaşananlar, özlem, verilen sözler... Kendimi kandırılmış gibi hissediyordum. Belkide söyledikleri doğruydu ama ben vaatlerle yaşamak istemiyordum. Bir şey tamamen tamam olsun ondan sonra söyle diyordum ama her zaman söz bu sefer böyle vs. diyordu ama hep sözde...
O sıralar ortaokul arkadaşımla görüşmeye başlamıştık. çok iyi niyetli, dürüst, doğru olacağına inandığım bi insandı. Bi kaç kez görüştük ve onunlayken çok mutluydum. İstanbul'u onunla öğreniyordum, onunlayken eski sevgilim aklıma bile gelmiyordu... Bir süre sonra teklif etti ve kabul ettim. Kısa bir süre sonra da sevdim. Hemde çok sevdim aşık oldum. Onunla her şey çok güzeldi, çok mutluydum. Her haftasonu kaçardık bi yerlere. Arada sırada kırgınlıklarımız olurdu ama birbirimizi görünce her şey geçerdi... 2009 Haziran ayı memlekete gitmek zorunda kaldım ailevi nedenlerden dolayı. İlk kez ayrı kalıyoduk. Nasıl zor geldi İstanbul'dan ve ondan uzak olmak. Resim kursuna başladım ve Ağustos ayında yetenek sınavını kazandım. Hep destekçimdi zaten. fakat İstanbul değil başka bi şehirde sınava girmiştim. Kurs hocamı dinleyerek...
tatillere gittik, gezdik tozduk. O kadar çalıştın kazandın hak ediyosun dedi... Onu görmekte bana çok iyi gelmişti...
Eylül sonunda bu şehre geldim ailemle. Ailemle gelmek zorundaydım ailevi nedenlerden maddi imkansızlıklar yüzünden... Gene onsuzdum... Aralık ayında geldi görüştük ve askere gitti. Tam bu şehre yeni bir hayata alışacakken gitti... Daha zor geldi her şey...
Şubat ayında acemiliği bitti gittim İstanbul'a görüştük. Sonra ise taa temmuz ayında gene ben gittim yanına...
2 hafta filan izin kullandı yazın. Memleketine gitti ailesinin ihtiyacı vardı ona fındık işleri için...10 günlük izni kalmıştı. kasım aralık gibi kullanırım diyordu. böyle olunca mart ayı gibi tezkere alıcaktı.
kasım ayında bekledim onu ama aralık olsa daha iyi olcak dedi. peki dedim. Ama malesef şansımız yaver gitmedi denetimleri başladı ve izin alamadı... Böyle olunca şubat ortalarında tezkere alacağı için izin kullanma dedim artık... Üzüldüm bekliyordum onu hayallerim vardı gene ama olmadı napalım...
Şubatın 20sinde tezkere alcak ve evine gidecek. martın 1i gibi de yanıma gelmek istiyor...
az önce konuşurken kötü olduk. 10 saatlik uzaklıktayım ona. Uçakla 1 saat sürüyo gelmesi. fakat burda havaalanı yok yakınımdaki bi şehre gelcek. orda n da burası 45 dk belki 1 saat sürer sürmez. neticede 2 saatte yanımda olcak. Bileti de erken alınca 59 liraya denk geliyo. otobüs zaten 50- 55 lira... ne güzel sevinirken birden dedim ki çalışmaya başlayınca ayda bir belki bir buçuk 2 ayda bir yanıma gelirsin dedim. biletide önceden alırız....
tamam 2 ayda bir gelirim vs. dedi. ben 1 ay diye düşünürken 2 diyince öyle mi dedim. o zaman 3 ayda geliyim dedi. Önceden beri çok hassasım bu konuda kızlar anlatamam. uzaklık beni öldürüyo... kırıldım o an, bişey demiş duymadım bile... cevap vermeyince de kızdı bir daha söylemiyorum dedi. kızması beni daha da üzdü çünkü geçmişimi de biliyo. tamam fırsatım oldukça gelcem para feda olsun nedir ki tarzı şeyler de söyledi ama ben nedense olumsuzlara takıldım kaldım... sonra başkaları nasıl bekliyo diyince kötü oldum. ben zaten yeterince bekledim aylardır da görmüyorum hasrete doydum artık diyebilirim 2-3 ay gözümde büyüyo bide biraz ters konuşunsa önceki söylediği bütün sözler bitti birden...
ve ailem izin vermez her ay nereye gidiyosun demezler mi dedi. tamam sonun a kadar haklı olabilir ama napıyim uzaklık beni bitiriyo böyle severken. Çok hassas oldum çıktım of. en iyisi daha kötü olmadan teli kapatalım dedi kapattık. Canım sıkkın anlayışsızlık etmiş olabilirim. Oof of biliyorum bu sitede benim gibi ayrı olanlar çok var, beni anlayacaklarını umuyorum. Sadece paylaşmak istedim...
En baştan söylemek istiyorum. Şu anki sevgilimle 2.5 yıldır beraberiz. Bu sevgilimden önce 2 yıllık bir ilişkim oldu fakat ayrı şehirlerdeydik. İnanmazsınız 2 yılda sadece 2 kez gördüm onu. Boşuna o kadar zamanını vermişsin diceksiniz belki ama cahillik. Sevdiğimi düşünüyordum ve bana her zaman gelicem söz veriyorum diye vaatlerde bulunuyordu... (bilenler bilir belki daha önce de anlatmışımdır)
Hayaller kurduruyordu gelince beni nereye götüreceksin ne yapıcaz vs. Bu arada ben İstanbul'da yaşıyordum o 8-10 saatlik mesafede...
Yeterince söz verip tutmaması her seferinde hayal kırıklığına uğramam yetmişti. Son olaraksa otobüs biletini bana ayırttırıpta otobüse bineceğini sanarken arayıp ailesiyle arasının kötü olduğunu söylemesi ilişkimizin son noktası oldu... Çok ağır gelmişti artık yaşananlar, özlem, verilen sözler... Kendimi kandırılmış gibi hissediyordum. Belkide söyledikleri doğruydu ama ben vaatlerle yaşamak istemiyordum. Bir şey tamamen tamam olsun ondan sonra söyle diyordum ama her zaman söz bu sefer böyle vs. diyordu ama hep sözde...
O sıralar ortaokul arkadaşımla görüşmeye başlamıştık. çok iyi niyetli, dürüst, doğru olacağına inandığım bi insandı. Bi kaç kez görüştük ve onunlayken çok mutluydum. İstanbul'u onunla öğreniyordum, onunlayken eski sevgilim aklıma bile gelmiyordu... Bir süre sonra teklif etti ve kabul ettim. Kısa bir süre sonra da sevdim. Hemde çok sevdim aşık oldum. Onunla her şey çok güzeldi, çok mutluydum. Her haftasonu kaçardık bi yerlere. Arada sırada kırgınlıklarımız olurdu ama birbirimizi görünce her şey geçerdi... 2009 Haziran ayı memlekete gitmek zorunda kaldım ailevi nedenlerden dolayı. İlk kez ayrı kalıyoduk. Nasıl zor geldi İstanbul'dan ve ondan uzak olmak. Resim kursuna başladım ve Ağustos ayında yetenek sınavını kazandım. Hep destekçimdi zaten. fakat İstanbul değil başka bi şehirde sınava girmiştim. Kurs hocamı dinleyerek...
tatillere gittik, gezdik tozduk. O kadar çalıştın kazandın hak ediyosun dedi... Onu görmekte bana çok iyi gelmişti...
Eylül sonunda bu şehre geldim ailemle. Ailemle gelmek zorundaydım ailevi nedenlerden maddi imkansızlıklar yüzünden... Gene onsuzdum... Aralık ayında geldi görüştük ve askere gitti. Tam bu şehre yeni bir hayata alışacakken gitti... Daha zor geldi her şey...
Şubat ayında acemiliği bitti gittim İstanbul'a görüştük. Sonra ise taa temmuz ayında gene ben gittim yanına...
2 hafta filan izin kullandı yazın. Memleketine gitti ailesinin ihtiyacı vardı ona fındık işleri için...10 günlük izni kalmıştı. kasım aralık gibi kullanırım diyordu. böyle olunca mart ayı gibi tezkere alıcaktı.
kasım ayında bekledim onu ama aralık olsa daha iyi olcak dedi. peki dedim. Ama malesef şansımız yaver gitmedi denetimleri başladı ve izin alamadı... Böyle olunca şubat ortalarında tezkere alacağı için izin kullanma dedim artık... Üzüldüm bekliyordum onu hayallerim vardı gene ama olmadı napalım...
Şubatın 20sinde tezkere alcak ve evine gidecek. martın 1i gibi de yanıma gelmek istiyor...
az önce konuşurken kötü olduk. 10 saatlik uzaklıktayım ona. Uçakla 1 saat sürüyo gelmesi. fakat burda havaalanı yok yakınımdaki bi şehre gelcek. orda n da burası 45 dk belki 1 saat sürer sürmez. neticede 2 saatte yanımda olcak. Bileti de erken alınca 59 liraya denk geliyo. otobüs zaten 50- 55 lira... ne güzel sevinirken birden dedim ki çalışmaya başlayınca ayda bir belki bir buçuk 2 ayda bir yanıma gelirsin dedim. biletide önceden alırız....
tamam 2 ayda bir gelirim vs. dedi. ben 1 ay diye düşünürken 2 diyince öyle mi dedim. o zaman 3 ayda geliyim dedi. Önceden beri çok hassasım bu konuda kızlar anlatamam. uzaklık beni öldürüyo... kırıldım o an, bişey demiş duymadım bile... cevap vermeyince de kızdı bir daha söylemiyorum dedi. kızması beni daha da üzdü çünkü geçmişimi de biliyo. tamam fırsatım oldukça gelcem para feda olsun nedir ki tarzı şeyler de söyledi ama ben nedense olumsuzlara takıldım kaldım... sonra başkaları nasıl bekliyo diyince kötü oldum. ben zaten yeterince bekledim aylardır da görmüyorum hasrete doydum artık diyebilirim 2-3 ay gözümde büyüyo bide biraz ters konuşunsa önceki söylediği bütün sözler bitti birden...
ve ailem izin vermez her ay nereye gidiyosun demezler mi dedi. tamam sonun a kadar haklı olabilir ama napıyim uzaklık beni bitiriyo böyle severken. Çok hassas oldum çıktım of. en iyisi daha kötü olmadan teli kapatalım dedi kapattık. Canım sıkkın anlayışsızlık etmiş olabilirim. Oof of biliyorum bu sitede benim gibi ayrı olanlar çok var, beni anlayacaklarını umuyorum. Sadece paylaşmak istedim...
