Çocukların her hareketini “hasta” “akıllı” olarak değerlendirmek bana tuhaf geliyor. Oğlum 3 yaşında ve birkaç kelime dışında konuşmuyor. Konuşuyor da çok anlamsız konuşuyor. Cumartesi günü psikiyatri randevusu aldım bakalım ne olacak.
Onun dışında yaşıtları olan çocuklarla birçok huyu aynıydı bu yüzden tuhaflık sezememiştim. Kuzenimin 3 yaşındaki kızı da sinirlenince kafasına vururdu, oğlum da vururdu. O kız konuşuyor oğlum o kadar konuşmuyor. Ama kafasına vurduğunu söyleyince otizm diyorlar. O zamanlar o kız da konuşmuyordu mesela. Diğer kuzenimin kızı 2 yaşında İngilizce bile öğrendi ama aşırı asosyal. Annesine yapışık. 5 yaşında kreşi asla kabul etmiyor gitmiyor. Sinirlenince annesini döver. Eve misafir istemez. Kimseyle konuşmaz. Ama ne kadar akıllı hiçbir sorunu yok diyorlar. Asosyal olmak sorun değil mi?
Ben çocuğumdan biraz bahsetmiştim. Üzerime gelip ayy sen nasıl bir annesin ayy bu çocuk hasta ayy gerizekalı mı bu falan dediler. Aralarında çocuğuyla en çok ilgilenen benim. Ne misafirliğe giderim ne çarşıya… Oğlumla parka gider piknikler yaparım. Sürekli konuşurum. Şarkılar söyler kitaplar okurum, tekerlemeler söylerim. Bana sürekli şu çocuğu bırak artık da iki çift laf edelim derler. Oğluma gerizekalı diyenler çocuğu asosyal olup sabahtan akşama kadar tv tablet ile büyütenler asla çocuklarıyla ilgilenmezler. Ama çocukları konuşuyor diye kendilerini kahraman gibi görüyorlar. Böyle olunca Allahım benim ne suçum vardı da bu kadar oğlumu düşürken çocuğum ile ilgilenirken benim oğlum konuşmuyor diyorum
haşa
Evet bende tv tablet verdim ama sadece 10 15 dk mutfakta iş yaparken eğitici video açıyordum. Eğitici bir videonun zararı olacağını düşünmemiştim
Bu kadar etki edeceğini bilsem 10 dk değil hiç vermezdim.
Çok aşağılayarak ağır cevap yazan anneler var. Hayret ediyorum. Zaten anneler pişman. Bir anne bu kadar kötü olacağını bilse çocuğuna bunu yapar mı? Belki de yardım edeni yoktu, her insan her şeyi aynı şekilde aşamıyor. Bana kalsa ev işini bırakır oğlumla daha fazla ilgilenirdim ama aşırı anlayışsız bir eşe sahiptim. Benden sürekli ev işi beklerdi. Çocuk ile ilgilenirken yemek nerde diye bağırırdı sonunda zıkkım derdim kıyamet kopardı. Biraz yardım etsen dediğimde evde büyük kavga çıkardı. Boşadım 1 sene oldu kurtuldum.
Biraz destek olun, yol gösterin, yaşadığınız deneyimlerden bahsedin. Anneleri aşşağılıyorsunuz. O zaten dertli belki de psikolojisi bozulmuş. Nasıl çocuklar bu durumda destek almalıysa anne de almalı.
