- 4 Nisan 2017
- 2.027
- 5.501
- 108
- Konu Sahibi Feel Good Inc
- #1
Galiba biraz uzun olmuş, kusura bakmayın. 
Merhaba hanımlar. Her şey Knut Hamsun'un, dünya nimeti adlı kitabını okumamla başladı.
Bu kitaptan sonra kendimle ilgili bir takım iç sıkıcı düşünceler, arka planda beynimi kemirir oldu. Sizin de görüşlerinizi almak istedim.
24 yasındayım. Çoğunlukla masabaşı olan bir işim var. Bütün gün her türlü insanla muhattabım. Günümün en az 7 saati aralıksız konuşarak geçiyor. Somut hiçbir şey ortaya çıkarmıyoruz. Aslında mesleğimi seviyorum, bunun için çok çalıştım ancak bir senedir, somut hiçbir şey üretmediğimi düşünüp daralıyorum. Daha üretken bir şeyler yapmak istediğimi, ortaya somut bir şeyler çıkarmak içgüdüsünü hissediyorum. Üretici olmak istiyorum ama bunu nasıl yaparım, nereden başlarım bilmiyorum. Ne yapmak istediğimi de bilmiyorum açıkçası. Tek bildiğim içimdeki, somut bir şeyler ortaya çıkarıp bunları geliştirmek, insanlara göstermek/karşılığını almak arzusu. Zaman hızla akıyor ama bir dikili ağacım yok gibi hissediyorum. Potansiyelimi başka alanlara yönlendirseydim acaba neler yapabilirdim merak ediyorum. Şu kısa ömrümde konuşmak, okumak dışında hiçbir şey yapmadım. (Halbuki çizimim iyi(ydi). Ortaokulda hocalarım sanat okuluna gitmem konusunda aileme çok baskı yapmışlardı. Ama söz konusu değildi(!). Hayal gücüm geniş(ti).) Şu an sanki, her gün lafla peynir gemisi yürütüyormuşum gibi hissediyorum. Sizce yeni bir şeyler denemek, üretici bir şeyler yapabilmek, bundan maddi gelir elde edebilmek(?), benim gibi sıfırdan başlayacak bir insan için, bu saatten sonra çok mu zor? Yeniden bir üniversite okumak mı gerekir(vakit kaybı)?
Bunca yıl ben ve neredeyse tüm arkadaşlarım, hiçbir şey üretmeden nasıl yaşamışız, şok oluyorum. Güya bizler başarılı çocuklardık, başarılı(!) meslekler seçtik, bedenen yorulmuyoruz ama sosyal çevremiz, adımız ve kazandığımız para ile satın aldıklarımız dışında hiçbir şeyimiz yok.(Çoğu arkadaşım kendini gezmeye, yemeye içmeye, daha çok çalışmaya veriyor ancak ben gezmeyi seven bir insan değilim.)
İnanılmaz bilgi akışı olan bir çağdayız, ne nasıl yapılır her türlü bilgi internette var ancak çevremde gerçek bir zanaat/sanat/becerisi, bilime katkısı olan hiç kimse yok(babam hariç). Düşüncelerinize ihtiyacım var. Hezeyanlarımla sıktıysam özür dilerim. Okuduğunuz için teşekkürler.
Merhaba hanımlar. Her şey Knut Hamsun'un, dünya nimeti adlı kitabını okumamla başladı.
Bu kitaptan sonra kendimle ilgili bir takım iç sıkıcı düşünceler, arka planda beynimi kemirir oldu. Sizin de görüşlerinizi almak istedim.
24 yasındayım. Çoğunlukla masabaşı olan bir işim var. Bütün gün her türlü insanla muhattabım. Günümün en az 7 saati aralıksız konuşarak geçiyor. Somut hiçbir şey ortaya çıkarmıyoruz. Aslında mesleğimi seviyorum, bunun için çok çalıştım ancak bir senedir, somut hiçbir şey üretmediğimi düşünüp daralıyorum. Daha üretken bir şeyler yapmak istediğimi, ortaya somut bir şeyler çıkarmak içgüdüsünü hissediyorum. Üretici olmak istiyorum ama bunu nasıl yaparım, nereden başlarım bilmiyorum. Ne yapmak istediğimi de bilmiyorum açıkçası. Tek bildiğim içimdeki, somut bir şeyler ortaya çıkarıp bunları geliştirmek, insanlara göstermek/karşılığını almak arzusu. Zaman hızla akıyor ama bir dikili ağacım yok gibi hissediyorum. Potansiyelimi başka alanlara yönlendirseydim acaba neler yapabilirdim merak ediyorum. Şu kısa ömrümde konuşmak, okumak dışında hiçbir şey yapmadım. (Halbuki çizimim iyi(ydi). Ortaokulda hocalarım sanat okuluna gitmem konusunda aileme çok baskı yapmışlardı. Ama söz konusu değildi(!). Hayal gücüm geniş(ti).) Şu an sanki, her gün lafla peynir gemisi yürütüyormuşum gibi hissediyorum. Sizce yeni bir şeyler denemek, üretici bir şeyler yapabilmek, bundan maddi gelir elde edebilmek(?), benim gibi sıfırdan başlayacak bir insan için, bu saatten sonra çok mu zor? Yeniden bir üniversite okumak mı gerekir(vakit kaybı)?
Bunca yıl ben ve neredeyse tüm arkadaşlarım, hiçbir şey üretmeden nasıl yaşamışız, şok oluyorum. Güya bizler başarılı çocuklardık, başarılı(!) meslekler seçtik, bedenen yorulmuyoruz ama sosyal çevremiz, adımız ve kazandığımız para ile satın aldıklarımız dışında hiçbir şeyimiz yok.(Çoğu arkadaşım kendini gezmeye, yemeye içmeye, daha çok çalışmaya veriyor ancak ben gezmeyi seven bir insan değilim.)
İnanılmaz bilgi akışı olan bir çağdayız, ne nasıl yapılır her türlü bilgi internette var ancak çevremde gerçek bir zanaat/sanat/becerisi, bilime katkısı olan hiç kimse yok(babam hariç). Düşüncelerinize ihtiyacım var. Hezeyanlarımla sıktıysam özür dilerim. Okuduğunuz için teşekkürler.
Son düzenleme:
Bu elemani taniyorum mesela , kendi sitesi var farkli farkli teknik yazilar var, bir sayfada da beni freelance olarak kiralayin var: 
20'li yaşlarda sanırım insan zamanı tam olarak kavrayamıyor dediğiniz gibi. Lisede bir kardeşim var, biraz da onun sayesinde kendimi değerlendirme fırsatı buldum. Ben lisedeyken neler yapıyordum gözlemleme fırsatı buluyorum. Çünkü benimle aynı yolu takip ediyor. Sadece çok ders çalışıyor, boş vakitlerinde ne yapmak istediğini düşünmüyor, arkadaşlarıyla vakit öldürüyor. Bir hobisi yok, sıkılıyor ama aslında çok yaratıcı biri. Çok iyi dans ediyor, sadece bir kere bakmakla kareografi öğrenebiliyor ama böyle bir kariyeri olamayacağı ona öğretildi. Oyunculuğa yeteneği var, komik biri, çok güzel tatlı yapar, onun da çizimi iyi ama hiçbir şey yapmıyor. Omuzlarından tutup sarsmak istiyorum. Vaktin çokken bir şeyler dene diye bağırmak istiyorum ama yüzüme boş boş bakıyor. 
YouTubeda marangozlara denk gelip özeniyorum. Geçen nazar boncuğu yapımıyla ilgili bir belgesele denk geldim ve oradaki amcaların hayatlarını hayal ederken yakaladım kendimi. 4 sene önce resim kursuna kaydolmuştum teknik için, şimdi bayağı iyi karakalem portre yapabiliyorum ama pek vakit ayırmıyorum. Sadece depresifken çizim yapmak aklıma geliyor. Çok eskiden sürekli kıyafet çizerdim, herkes çizimlerimi ilgiyle incelerdi. Aslında şu sıralar aklımda animasyon yapılan bir programın kursuna gitmek var ama maymun iştahlılık mı, yarım bırakır mıyım diye de biraz korkuyorum.
