- 7 Aralık 2018
- 6.808
- 17.713
- 248
- 27
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
-
- #1
Yaşadığım şehirde hemen hemen herkes birbirini tanır ve gittiğim her yer onu hatırlatıyo maalesef yeni ortam yaratacak bi fırsatım yok açıkçasıÇok klişe olacak ama unutursun zamanla.. Bu süreci hızlandırmak istiyorsan; yeni ilişkilere yeni arkadaşlıklara açık ol. :)
herkes birbirini taniyor diye kimseyi hayatina sokamazsin diye bi kuralda yok umarim.Kimene sen gelecegini dusun önüne bak unut. İyi olsa zaten yaninda olurdu boşwersene. Rabbim yolunu bahtini açik etsin.Kurtulmussun şükret.Yaşadığım şehirde hemen hemen herkes birbirini tanır ve gittiğim her yer onu hatırlatıyo maalesef yeni ortam yaratacak bi fırsatım yok açıkçası
İstemeden sürekli düşünüyorum zaten bir işle meşgulken bile beynimin arka planında hep o var ama çocuk anlamadığım bir şekilde uzaklaştı benden ve çok ters hareketleri oldu sürekli şöyle değilde böyle olsaydı o kişi arkadaşımız olmasaydı şöyle söylemeseydim hala beraber olurduk belki diye düşünüyorum ve bu istemeden oluyo beynim çok yoruldu ama iletişime geçebileceğim biri de değil çünkü çok ortak tanıdığımız var ve çok tartışma yaşadık kötü şeyler yapmasına rağmen çok özlüyorumKaçarak uzaklaşmaya çalışırsanız kaçtığınız şeyin çekim etkisine kapılır kendinizi tam ortasında bulursunuz. Acınızı yaşayın kabul edin ve bununla barışın. Bununla sonsuza dek yaşayacak değilsiniz. Anladığım kadarıyla sosyal çevreniz oturduğunuz yer nedeniyle kısıtlı. Fakat sosyalleşmek, eğlenceyi yakalamak, gezmek, aktiviteler bulup uğraşmak unutma sürecinizi hızlandırır. Ama unutabilmek için aklınıza o geldiğinde, düşünmemeliyim unutmalıyım demek yerine inadına düşünün iyisiyle kötüsüyle. Bir de bunu deneyin çivi çiviyi söker misali.
Yapacak birşey yok. İçinde bulunduğun duygusallıktan uzaklaşıp; gerçekçi olman lazım biraz. Yarın adam sevgili yapacak, karşı apartmanda ev tutup evlenecek belki de, o zamanda eve mi kapanacaksın.Yaşadığım şehirde hemen hemen herkes birbirini tanır ve gittiğim her yer onu hatırlatıyo maalesef yeni ortam yaratacak bi fırsatım yok açıkçası
İstemeden sürekli düşünüyorum zaten bir işle meşgulken bile beynimin arka planında hep o var ama çocuk anlamadığım bir şekilde uzaklaştı benden ve çok ters hareketleri oldu sürekli şöyle değilde böyle olsaydı o kişi arkadaşımız olmasaydı şöyle söylemeseydim hala beraber olurduk belki diye düşünüyorum ve bu istemeden oluyo beynim çok yoruldu ama iletişime geçebileceğim biri de değil çünkü çok ortak tanıdığımız var ve çok tartışma yaşadık kötü şeyler yapmasına rağmen çok özlüyorum
Tecrübesizliğime geldi işte çok karışan oldu benim bi arkadaşımla onun arkadaşı beraberdi kızın geçmişte hataları olmuş onlar ortaya döküldü falan o kızı hiç sevmiyo ama kız bizim yüzümüzden çok sıkıntı çekti şimdi barıştı sevgilisiyle benimle de konuşuyo ama o kızla görüştüğümü bilmesini istemiyorum mesela ya da başka bir erkeğe bakasım bile gelmiyo çok denedim ama olmadı sanki kaderimmiş gibi geliyo başka birini yanımda düşünemiyorumUyuşturucu kullanıyor ve en önemlisi 4 aylık bi ilişki Unutursunuz kafaya çok takmayın bi başkasına platonik aşık olun daha çabuk unutursunuz ayrıca ilişkinize arkadaş vs 3. Kişileri dahil etmeyin 1 tane isteriniz varsa 1000 tane istemeziniz vardır
Anlıyorum ama o sizi sevmiyor belli sabredin bekleyin ama bu çocuk dönse de sizi çok üzer gibi hissediyorum inşallah çok mutlu olursunuzTecrübesizliğime geldi işte çok karışan oldu benim bi arkadaşımla onun arkadaşı beraberdi kızın geçmişte hataları olmuş onlar ortaya döküldü falan o kızı hiç sevmiyo ama kız bizim yüzümüzden çok sıkıntı çekti şimdi barıştı sevgilisiyle benimle de konuşuyo ama o kızla görüştüğümü bilmesini istemiyorum mesela ya da başka bir erkeğe bakasım bile gelmiyo çok denedim ama olmadı sanki kaderimmiş gibi geliyo başka birini yanımda düşünemiyorum
Çok denedim ama ilişkide kendimi tam ifade edemediğimi düşündüğüm için belki de takılı kaldım ve onun kötü biri olduğunu düşünmek çok garibime gidiyo milat gibi bi şey oldu benim için eski arkadaşlarım onu hatırlatıyo diye kimseyle görüşesim gelmiyo tuhaf bi durum arasın istiyorum ama aramayacağını da biliyorum4 aylık ilişki için 2 sene ağlamak saplantıdan başka bir şey değildir.
Yanlış anlama ama seni hor göreni tercih edip arabesk yapmak sadece ergen işidir.(yaşınızı bilmiyorum)
Velhasıl ileride bugünlerine ağlamak istemiyorsan o kişiyi aslında sevmediğini kabul etmelisin.
Tecrübesizliğime geldi işte çok karışan oldu benim bi arkadaşımla onun arkadaşı beraberdi kızın geçmişte hataları olmuş onlar ortaya döküldü falan o kızı hiç sevmiyo ama kız bizim yüzümüzden çok sıkıntı çekti şimdi barıştı sevgilisiyle benimle de konuşuyo ama o kızla görüştüğümü bilmesini istemiyorum mesela ya da başka bir erkeğe bakasım bile gelmiyo çok denedim ama olmadı sanki kaderimmiş gibi geliyo başka birini yanımda düşünemiyorum
Aşırı duygusal ve hassas bir yapınız var muhtemelen. Zamanla törpüleyeceksin kendini. Ama şimdi kendine telkin vermeyi öğrenmelisin. Zaten seni mutlu edecek biri değil. Aslında kimseyi mutlu edecek biri değil bence.Çok denedim ama ilişkide kendimi tam ifade edemediğimi düşündüğüm için belki de takılı kaldım ve onun kötü biri olduğunu düşünmek çok garibime gidiyo milat gibi bi şey oldu benim için eski arkadaşlarım onu hatırlatıyo diye kimseyle görüşesim gelmiyo tuhaf bi durum arasın istiyorum ama aramayacağını da biliyorum
Annem otoriter bi yapıya sahipti küçükken çok başarılı bi öğrenciydim ona rağmen sınavda bir yanlışım çıksa hakaretler ederdi kilolu bi çocuktum çok dışlanırdım şimdi küçüklüğümle alakam yok belki ondan dolayı olabilirPsikoloğa gidin. Bu kadar olumsuzluktan sonra hala onunla birlikte olmak istiyor olmanız hiç normal değil. Psikolog bulsun, acaba hırs mı yaptınız, yoksa küçükken değersiz olduğunuz öğretildi de o yüzden mi böyle yapıyorsunuz veya artık sebebi neyse. Bir de 2 yıl geçmiş yani, hiç normal değil.
Arkadaşlarıyla mutlu gibi üç dört erkek arkadaşı var her gün aynı kafede otururlar falan çok seviyolar onu garip bi şekilde değişik bi yapısı varAşırı duygusal ve hassas bir yapınız var muhtemelen. Zamanla törpüleyeceksin kendini. Ama şimdi kendine telkin vermeyi öğrenmelisin. Zaten seni mutlu edecek biri değil. Aslında kimseyi mutlu edecek biri değil bence.
Annem otoriter bi yapıya sahipti küçükken çok başarılı bi öğrenciydim ona rağmen sınavda bir yanlışım çıksa hakaretler ederdi kilolu bi çocuktum çok dışlanırdım şimdi küçüklüğümle alakam yok belki ondan dolayı olabilir
Deli divane aşık da değilim ama hep aklımda hep özlüyorumİşte belki de annemiz ve çevrenizden size devamlı değersiz olduğunuz hissettirildiği için buna gerçekten inanmışsınızdır, bu yüzden mutluluğu haketmediğinizi düşünüp, sizi mutsuz edecek insanları tercih ediyorsunuzdur. Veya belki başka bir şeydedir. Bir uzmanla sebebini bulup tedavisini olmalısınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?