Üniversitede gerçek arkadaşlık yok..

Üniversite arkadaşlıklarının kalıcı olmadığını düşünüyorum..
Oysa ne çok arkadaşım ne çok dostum olmuştu,yani ben öyle sanmışım..herkesin arkadaşlığı çıkarının bittiği yere kadar..yani terminale kadar..siz ne düşnüyorsunuz bu konuda..

EsmerKralice .!.:

ben şu an birinci sınıftayım
insanlarla pek anlaşamam az insan çok huzur mantığını taşıyorum.
2 tane iyi anlaştığım arkadaşım var dediğin gibi okul bitince herkes kendi yoluna gidecek. önümüzde daha 3 sene var. belki bu 3 sene bizi birbirimize bağlar ömür boyu sürecek dostluklarımız olur ama bunun çok düşük bir ihtimal olduğunu düşünüyorum ben. sadece üniversite ortamı için geçerli değil. bir iş ortamında bir mahallede çok güzel arkadaşlıklarımız dostluklarımız olabilir. ama o ortamdan uzaklaşınca o ilişkide bitiyor çoğu zaman.

Genişletmek için tıkla...

Canım inşallah ömürlük olur.. aşırı samimi olmamanı tavisye ederim canım o zaman daha uzun süreli olur bence...dengeli olursa süper oluyor canım..ama ben dengeyi kuramadım malesef..çok can ciğer arkadaşlarım bildiğim biri 5 biri 10 yıllık dostluğum üniversitede bitti..başka bir arkadaşımla 2 yıllık görüşmüyoruz çok kırdık ..bir tanesi de yolda sanırım bitecek o da 3 yıllık ama bu defa büyüklük yapıp konuşacağım..off off..bu kadar samimi olmasam belki bitmezdi..dengeli mesafeli en güzeli canım,aman sen dikkat et,kaybetmek çok kolay oluyor ama kırıkları geçmiyor malesef..normal arkadaşlıkları saymıyorum bile onlar bitmeye mahkum zaten..

ben örgünde okumadım ama genel konuşayım...normal hayatta bile birçok arkadaşlaık sonsuz olmuyor ki....o tür ömürlük dostluklar çok nadir ve sayılı kişilerden oluşuyor fikrime göre...
çok değil bundan bir yıl önce tanıdığım yediğim içtiğim ayrı gitmeyen dostlarımla şimdi yabancı gibi olduk...hayat böyle...herşey bi sürelik...ömürlük olanlar çok nadir...fazla takılmayın...çok arkadaşınız olacağına az olsun öz olsun bence...

gazeldustubaglara .!.:

ben örgünde okumadım ama genel konuşayım...normal hayatta bile birçok arkadaşlaık sonsuz olmuyor ki....o tür ömürlük dostluklar çok nadir ve sayılı kişilerden oluşuyor fikrime göre...
çok değil bundan bir yıl önce tanıdığım yediğim içtiğim ayrı gitmeyen dostlarımla şimdi yabancı gibi olduk...hayat böyle...herşey bi sürelik...ömürlük olanlar çok nadir...fazla takılmayın...çok arkadaşınız olacağına az olsun öz olsun bence...

Genişletmek için tıkla...

Çok doğru söylüyorsun canım da insan böyle canı sıkıldığında her derdini anlatabileceği,kafasına estiğinde dışarı çıkabileceği koşulsuz güvenebileceği insanlar olsun istiyor,ama olmuyor..bir şeyi söylerken acaba bu başıma sonradan iş açar mı,bu sırrımı söylersem bana zarar verir mi..gibi düşünceler var..onun dışında arayıp sormamaktan hayat yoğunluğundan uzaklaşan arkadaşlıklar var ona yapacak bir şeyimiz yok malesef..

Frezya .!.:

Çok doğru söylüyorsun canım da insan böyle canı sıkıldığında her derdini anlatabileceği,kafasına estiğinde dışarı çıkabileceği koşulsuz güvenebileceği insanlar olsun istiyor,ama olmuyor..bir şeyi söylerken acaba bu başıma sonradan iş açar mı,bu sırrımı söylersem bana zarar verir mi..gibi düşünceler var..onun dışında arayıp sormamaktan hayat yoğunluğundan uzaklaşan arkadaşlıklar var ona yapacak bir şeyimiz yok malesef..

Genişletmek için tıkla...

evet canım bak o konuda çok haklısın..kendimden örnek vereyim....önceden çok samimi olduğum bi dostum vardı kardeşten öte...
o dereceydi...herşeyimizi bilirdik, beraber güle beraber ağlardık...onsuz bi hayat düşünmezdim...sır saklamak konusunda en ufak şüphe duymayacağım biriydi...
ama zamanla koptuk yavaş yavaş....hayat şartları veya karekterlerimizin değişmesi mi desek bilemiyorum....derken bir zaman sonra yine görüşmeye başladık ama eskisi gibi samimi değil...zaman aramıza mesafede sokmuş demekki...bir gün bi laf açıldı bi sırrımı anlattım... belki saklayacak unutup gidecek bilemiyorum ama öyle bi soğukluk girmiş ki aramıza içimde bi acı oldu ve keşke anlatmasaydım diye günlerce yedim kendimi....
ve dşündüm dedim ki bir sırrımı bile gönül rahatlığıyla anlatamıyorum ve bu kişiye dostum diyorum....ne kadar ironik...
diyeceğim o ki; artık dostluklar çok yüzeyselleşti...görüş konuş muhabbet okadar....sırrını anlatma derdini paylaşma ve benzer durumlar çok azaldı...dostluklar laçkalaştı....canciğer durumları kalmadı malesef çok üzücü...

ben küçük bir şehirde okudum gdilicek yapılacak pek bişey yoktu herkez birbirini tanıyodu dolayısıyla hep birlikteydik ben üniversite yılarımı asla unutamam hayatımın şuana kadar en güzel yıllarıydı unutmak mümkün değil hala hasretle iç çekeriz okul biteli 3 sene oldu hala grüşüyoruz hemde hergün farklı memleketlerde olmamıza rağmen hep birbirimzden haberdarızz ama büyük şehirde olan arkadaşlıklar böyle olmuyo nedense

üniversitede bir yılını geride bırakmış biri olarak konusayım ben çabuk kaynasamam insanlarla ilk başlarda cok zorlandım ama cok sadığımdır arkadaslıklarıma. sınıfta herkesle muhabbetım var ama yakın 2-3 arkadaşım da oldu onlarla bu 3 yıl boyunca olacakları merak edıyorum. ama yurttakı arkadaşlarım bambaşka iki tane son sınıf vardı ayrıldık dıye cok uzulduk çok ablalık yaptılar bana diğer ikisi benle yaşıtlar onlarla da cok ıyı anlaştık aile gibi olduk nazar degmesın altı kişiyiz odada bir kişi hariç çok ıyı anlaşıyoruz. karakterlerimiz uydu ve benımsedık bırbırımızı, sımdıden özledik :) biraz kader kısmet ve karakter meselesı dedıgım gıbı .

4 senemi geride bıraktım şimdi dönüp bakıyorumda çok olaylar yaşamışım ilk sene yakın olduklarımla şuan selamlaşmıyorum bile. o fazla yakınlıklardan kaynaklanıyo yapaylık. sonra tatile gittiğim, dışarda görüştüğüm arkadaşlarım oldu ama selam verdiğim insanlar 180 kişilik sınıfta 10 kişidir yakınımda da 2 arkadşım vardır sadece. hatta sırf bu yüzden mezuniyete katılmasam mı diye hala düşünüyorum bu ay sonunda.. şans çok önemli sanırım :)

Universitede aradigi arkadasligi bulanlar sansli bence.

Ben de ilk sene sinifin coguyla samimiydim simdi biri haric kimseyle konusmuyorum.

Bu devirde fesatlik prim yapiyor sanirim.

Hic de umurumda degil acikcasi yalandan dost olacagina hic olmasin hayatimda.

Kimi dersler yuzunden yanasir, kimi parandan ne kadar tirtiklasa diye ugrasir.

Bir de arkadas grubundan biri bi erkekten hoslandi mi tamam :)) o zaman ne dedikodular doner ne dedikodular.

Bir senem kaldi mezun olup kurtulacagim gunu iple cekiyorum, allahtan devam zorunlulugum yok. Siniftakilerin yuzlerini mumkun oldugunca az goruyorum :)

(
demeyin öyle şeyler ya,bugün mezun olucam,zor tutuyorum zaten göz yaşlarımı
bence üniverisite arkadaşları daha kıymetlidir çünkü sizin o şehirdeki ailenizdir..
Birlikte eve çıkarsınız,evinize alışverişler yaparsınız...Muhabbet güzel geldi mi,bi battaniye alır orada yatarsınız =)
Benim de yakın arkadaşlarımın sayısı geçmez beş parmağı,ama herkesin az çok emeği geçmiştir birbirine diye düşünüyorum..
Ben eve çıkmıştım mesela,şohben taktıracaktık...Gündüzden laf arasında söylemiştim "nihayet şohben takılıyo" diye.Akşamında kapı çaldı,ben adamlar gelmiştir derken o gün konuştuğum arkadaşın ev arkadaşı gelmiş,kendi meşgul diye ev arkadaşını yollamış "tamirci gelecek kız evine,git başlarında dur" diye..
Üniversitede aileden ayrı bir şehirdeyseniz elbet birbirinizden destek alarak yaşarsınız..Mesela treniniz gece 2de o şehirden geçiyodur,ya taksi tutarsınız,bi bilet parası kadar ona ödersiniz,ya saat erkenden gider 2ye kadar beklersiniz,ya da sınıftan bi erkek arkadaşı arayıp "beni götürür müsün?" diye sorarsınız...Ağırlığınız kadar bavullarda da öyle,ya asansörsüz evde 5 kat indirirsiniz ya da telefona sarılırsınız =))
Ev mi tuttunuz? eşya mı taşıyacaksınız??
Asla nakliyeci tutulmaz,herkes herkesin eşyalarını taşır.İki kişi sırtlanır koltukları indirir,koltuk dönmez daracık apartmanda,binbir geometrik hareketle o koltuğu indirirler,.ötlerinden ter damlar ama bi teşekküre razı olurlar,çünkü-onlar sizin ailenizdirrr (ya da sevgilinizin arkadaşlarıdır)
Allahım ya,çok özlüyeceğim herkesi

evet yok.
ünideyken kardeşimden yakın bildiğim bi insandı. ailesiyle yaşardı ben de onların evinin kızı gibiydim.
benim ailemle yaşadığım yere falan da gelmişti.
herkes kıskanırdı dostluğumuzu hatta birimizi yalnız gören diğerimizi sorardı.
sonra ne mi oldu?
mezun olduk ben memleketime döndüm.ilk zamanlar normaldi konuşmalar mesajlaşmalar.
sonra ben aradığımda bile 7-8 saat sonra geri döner oldu.
sonra birini buldu. kendi hiç aramamaya başladı.
mezun olduktan 1 yıl sonra onu görmeye gittim.
o ise sevgilisinden fırsat bulup benimle ilgilenemedi bile.
ondan sonraki bir yıl oldukça limoniydi ilişkimiz.
ama ona çok ihtiyacım olduğu zamanlarda hiç yoktu.
bütün bunları anlatan bir mail attığımda ise aynen şu cevabı aldım '' insanlarla uğraşmaktan yoruldum sana cevap verip kavga çıkarmak istemiyorum.''
bundan sonra doğru düzgün görüşmedik bi süre sonra ben dayananamayıp mesaj attım. benim kızgın olduğumu düşündüğü için aramamış mış mış!
1-2 hafta sonra facebooktan nişan fotosunu gördüm. ve bütün gemileri yaktım.
gecenin ikisinde okkalı bir mesaj döşedim. zaten o mesaja karşı kendini savunsa yüzsüz derdim.
nişan falan da değil olay, yani bir haber verebilirdi tabii ama asıl zoruma giden neydi biliyor musunuz?
iki kız vardı bizim sonradan gruptan dışladığımız, bu kızlarla kanka olmuş! hepsi bizim okuduğumuz şehirde yaşıyor. sürekli buluşmalar, fotolara yorumlar falan. '' ne oluyo ya ya?'' dedim bi an. nişanla,düğünle ilgili espriler falan duvarında. her defasında onlardan kurtulmak için fırsat ararken nasıl böyle oldular anlayamadım. şimdi de kesin benim dedikodumu yapıyolardır.bizi kullandı gidince konuşmadı diye.

böylece bitti.
o günden sonra ne o aradı ne ben.

biraz uzun oldu kusuruma bakmayın. dün facebooktan nikah yaptığını öğrendim. düğünü de temmuzdaymış. bi tuhaf oldum. nikah şahidi ben olacaktım oysa. neyse zaten bana ihtiyacı o yakın. yıllarca köşe bucak saklandığı kankalarından biri olmuştur sanırım.

bu siteyi takip ediyorsa da mutlaka anlayacaktır kendini. burdan selam olsun!

yenGEnC .!.:

(
demeyin öyle şeyler ya,bugün mezun olucam,zor tutuyorum zaten göz yaşlarımı
bence üniverisite arkadaşları daha kıymetlidir çünkü sizin o şehirdeki ailenizdir..
Birlikte eve çıkarsınız,evinize alışverişler yaparsınız...Muhabbet güzel geldi mi,bi battaniye alır orada yatarsınız =)
Benim de yakın arkadaşlarımın sayısı geçmez beş parmağı,ama herkesin az çok emeği geçmiştir birbirine diye düşünüyorum..
Ben eve çıkmıştım mesela,şohben taktıracaktık...Gündüzden laf arasında söylemiştim "nihayet şohben takılıyo" diye.Akşamında kapı çaldı,ben adamlar gelmiştir derken o gün konuştuğum arkadaşın ev arkadaşı gelmiş,kendi meşgul diye ev arkadaşını yollamış "tamirci gelecek kız evine,git başlarında dur" diye..
Üniversitede aileden ayrı bir şehirdeyseniz elbet birbirinizden destek alarak yaşarsınız..Mesela treniniz gece 2de o şehirden geçiyodur,ya taksi tutarsınız,bi bilet parası kadar ona ödersiniz,ya saat erkenden gider 2ye kadar beklersiniz,ya da sınıftan bi erkek arkadaşı arayıp "beni götürür müsün?" diye sorarsınız...Ağırlığınız kadar bavullarda da öyle,ya asansörsüz evde 5 kat indirirsiniz ya da telefona sarılırsınız =))
Ev mi tuttunuz? eşya mı taşıyacaksınız??
Asla nakliyeci tutulmaz,herkes herkesin eşyalarını taşır.İki kişi sırtlanır koltukları indirir,koltuk dönmez daracık apartmanda,binbir geometrik hareketle o koltuğu indirirler,.ötlerinden ter damlar ama bi teşekküre razı olurlar,çünkü-onlar sizin ailenizdirrr (ya da sevgilinizin arkadaşlarıdır)
Allahım ya,çok özlüyeceğim herkesi

Genişletmek için tıkla...

Canım sen şanslı olanlardansın..

Maalesef bana hiç böylesi denk gelmedi

Holding işleten ve altında mercedesi olan bir insanın kahve makinesinde 10 kuruş eksik çıktı ondan istedim diye toz olmasını bile yaşadım ben,

ben üniversiteye başladığımda benden ayrı bölümde olan iki tane kızla tanıştım şuan 7. yılımızdayız ve hala daha görüşüyoruz evlendik, çocuklarımız oldu farklı şehirlerde olsak bile hiç bağlantımız kesilmedi heran hep iletişimde olduk ve olmayada devam ediyoruz bence size doğru arkadaşlar denk gelmedi....

pupiqq .!.:

Universitede aradigi arkadasligi bulanlar sansli bence.

Ben de ilk sene sinifin coguyla samimiydim simdi biri haric kimseyle konusmuyorum.

Bu devirde fesatlik prim yapiyor sanirim.

Hic de umurumda degil acikcasi yalandan dost olacagina hic olmasin hayatimda.

Kimi dersler yuzunden yanasir, kimi parandan ne kadar tirtiklasa diye ugrasir.

Bir de arkadas grubundan biri bi erkekten hoslandi mi tamam :)) o zaman ne dedikodular doner ne dedikodular.

Bir senem kaldi mezun olup kurtulacagim gunu iple cekiyorum, allahtan devam zorunlulugum yok. Siniftakilerin yuzlerini mumkun oldugunca az goruyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Cook haklısın canım ya herkes çıkarcı iyi niyetini kullanıyorlar yakın bir arkadaşımla ilişkimi bitirdim arkadaş değilmiş. Allah iyilerle karşılaştırsın

cayvekahve .!.:

Cook haklısın canım ya herkes çıkarcı iyi niyetini kullanıyorlar yakın bir arkadaşımla ilişkimi bitirdim arkadaş değilmiş. Allah iyilerle karşılaştırsın

Genişletmek için tıkla...

Benim de çok yakın arkadaşlarım vardı. Mezun olduktan üç sene sonra bir tesadüf eseri arkamdan konuştuklarına şahit oldum. En mahrem konularımı bile facebook mesaj ortamında kahkahalarla konuşuyorlardı. Yıkıldım bunları görünce. onlara neden böyle bir şey yaptınızz dediğimde senin iyiliğin için yaptık. Bunları yüzüne söylesek üzülmez miydin dediler. Ben de hiç bir şey söylemedim. Onlardan tek farkım üç yıl sonra yeni ve uzun bir ilişkiye başlamamdı. Şimdi tek dostum, sırdaşım sevgilim oldu. Yani cidden Allah iyilerle karşılaştırsın.

eson .!.:

Benim de çok yakın arkadaşlarım vardı. Mezun olduktan üç sene sonra bir tesadüf eseri arkamdan konuştuklarına şahit oldum. En mahrem konularımı bile facebook mesaj ortamında kahkahalarla konuşuyorlardı. Yıkıldım bunları görünce. onlara neden böyle bir şey yaptınızz dediğimde senin iyiliğin için yaptık. Bunları yüzüne söylesek üzülmez miydin dediler. Ben de hiç bir şey söylemedim. Onlardan tek farkım üç yıl sonra yeni ve uzun bir ilişkiye başlamamdı. Şimdi tek dostum, sırdaşım sevgilim oldu. Yani cidden Allah iyilerle karşılaştırsın.

Genişletmek için tıkla...

İyiligin içinmi ne kadar pişkinler ya hiç üzülmemeli bunlara. amin canım.Bugun de kadir gecesi Allah mutlulugunuzu daim etsın sevgilinle inşallah :) darısı başıma :))

sadece üniversiteyle sınırlı da değil ki, işyerinde de aynı şekilde. insanlar genelde bencil, kim çıkarı neredeyse ona yaranmaya çalışıyor, bana da aynı şekilde çıkarı için gelenler oluyor, hiç samimi değiller. yapmacık insan sevmiyorum ben.

cayvekahve .!.:

İyiligin içinmi ne kadar pişkinler ya hiç üzülmemeli bunlara. amin canım.Bugun de kadir gecesi Allah mutlulugunuzu daim etsın sevgilinle inşallah :) darısı başıma :))

Genişletmek için tıkla...

Evet, çok pişkinlerdi. Karşılığında tek kelime edemedim. İnanamadım çünkü bu tavırlarına. Ama Allah gönlüne göre en iyisini en hayırlısını versin canım :))))