- 11 Mart 2011
- 31
- 0
-
- Konu Sahibi historian_
- #1
bu kaderimiz olamaz değiil mi?
yani bu kilolar,bu yüzden utanmalar,üzülmeler,ezik hissetmeler,hep bişeylerden eksik kalmalar,hayatı yarım yaşamalar...
hep kilolu bi çocukluk geçirdim.hayatımda hatırladığım en eski şey diyetler.kendimi bildim bileli hep diyet yaptım.hiç bi çocuk gibi doyasıya bişey yemedim.ortaokula başlayınca yani kendimi dahada tanımaya başlayınca hep utandım kilolardan diyet yaptım baya bi kilo vermştim.ama yine aldım.sonra lise sınavları fln derken liseye başladığımda 86 kiloydum.çevrem güzel kızlarla doluydu.aslında yüzümün çok güzel olduğunu söylerler çevrem ama şişkoydum.özellikle erkeklerden çok utanırdım o zamanlar bna iğrenerek bakarlar diye.sanki herkes benmle ilgili konuşuyormuş gibi düşünürdüm.hep kendimi gizlemeye çalışırdım hele beden derslerinde kaybolmak isterdim adeta.sonra diyet yapıp 30 kilo verdim.86 deildim artık 56 kilo olmuştum.herkes çok şaşırmıştı.o kadar mutluydum ki anlatamam.bende güzel güzel istediklerimi giyebiliyordum,okulda erkekler banada bakıyorlardı artık.o zamanki çocuk halimle hoşuma gidiyordu güvenim gelmişti derslerimde çok iyiye gidiyordu moralim yüksekti.sonra öss ye hazırlanırken tekrar kilo aldm yine 86...
üniversiteye başladım 86 ile.sonra tekrar diyetler fln ama denemediğim hiçbir şey kalmamıştı.65 e düşmüştüm.tekrar kilo alıp yükseldim aynı kiloya.tekrar bir diyetle 69 oldum ama şimdi yine kilo alıyorum.76 kiloyum.
hayatımdan iğreniyorum,hiçbirşeyden zevk almıyorum,neşemi kaybettim,fotoğraf çektirmek istemiyorum anlatamam psikolojimi ve artık umudumuda kaybetmişim nasıl olsa yine alacam diye.
bunları ağlayarak yazıyorum çünkü umutsuzum çünkü yine kilo versemde yine kilo alıcam ömrümde hep kilo sorunum olcak hiçbir zaman kilo alırım diye düşünmeden rahatlıkla birşeyler yiyemeyeceğim......
ve bir sevgilim var.o hep yanımda oldu.kilo vermek için diyetisyene gttm kilo verme sürecimde benimle beraber diyet yaptı.sonra tekrar aldım kendimi aç bıraktım hasta oldum oda karşıma geçti bana kızdı eğer bir daha 1 kilo bile verirsen seninle konuşmam dedi bana sen lazımsın dedi.yeri geldi ben çok istiyorum diye bana plates malzemeleri aldı kremler aldı.ben çok üzülüyorum diye diyet yapmayayım diye o kilo almaya çalıştı.çünkü onun yanında şişman olmaya utandığımı söylemiştim.bni spor salonlarına götürdü.umutsuz olup ağladığım zamanlar bana elleriyle diyet yemekler hazırladı güleyim diye şebeklikler yaptı.ailesiyle tanışacağım dönem zayıflamıştım ama hala tombuldum.fakat ailesi çok sevdi beni ben yine utandım yemek bile yiyemedim onlarla açtım tokum dedim yalandan utandığım için...beni çok beğenmişler ailesi akrabaları komşuları fln ama şimdi tekrar kilo aldm
şimdi 4.snftayız yaza nişanımız olucak ve ben 76 kiloyum ve çok kilolu görünüyorum psikolojim çöktü umutsuzluktan kendi kendimi yiyorum ve yemekde yedikçe yiyorum iyice kilo alıyorum.
o hep yanımdaydı en büyük destekçimdi.ama şimdi hiç bişey düzeltemez moralimi.nişanımda ne giyeceğim nasıl fotoğraf çektireceğim onun akrabalarının yanındada utanırım anlatamıyorum o kadar bozukki psikolojim nolur yardım edin destek olun bana bişeyler diyin yaparsın diyin bu kaderin deil diyin zayıflama sürecinde bu site ve başarı öyküleri en büyük moral kaynağım.şimdi tekrar diyete başlamak istiyorum ama o gücü hissedemiyorum içimde.zayıflama öykülerini ağlayarak okuyorum.bende yapabilirim değil mi?
şimdi internetten e-walker uzay yürüyüşü aldı bana sözlüm sıırf üzülüyorum diye.plates malzemelerimde var.daha önce diyetisyene gittim deneyimlerim var. sadece morale ihtiyacım var...derslerden dolayı düzensiz bir hayatım var uykum fln düzensiz.
şimdi yeniden zayıflamak istiyorum ve hergün buraya yazmak istiyorum bunun çok etkili olacak inanıyorum lütfen desteklerinizi esirgemeyin.şimdiden hikayemi okuduğunuz için teşekkürler.....İnşaallah başarı öykülerimide yazarım....
yani bu kilolar,bu yüzden utanmalar,üzülmeler,ezik hissetmeler,hep bişeylerden eksik kalmalar,hayatı yarım yaşamalar...
hep kilolu bi çocukluk geçirdim.hayatımda hatırladığım en eski şey diyetler.kendimi bildim bileli hep diyet yaptım.hiç bi çocuk gibi doyasıya bişey yemedim.ortaokula başlayınca yani kendimi dahada tanımaya başlayınca hep utandım kilolardan diyet yaptım baya bi kilo vermştim.ama yine aldım.sonra lise sınavları fln derken liseye başladığımda 86 kiloydum.çevrem güzel kızlarla doluydu.aslında yüzümün çok güzel olduğunu söylerler çevrem ama şişkoydum.özellikle erkeklerden çok utanırdım o zamanlar bna iğrenerek bakarlar diye.sanki herkes benmle ilgili konuşuyormuş gibi düşünürdüm.hep kendimi gizlemeye çalışırdım hele beden derslerinde kaybolmak isterdim adeta.sonra diyet yapıp 30 kilo verdim.86 deildim artık 56 kilo olmuştum.herkes çok şaşırmıştı.o kadar mutluydum ki anlatamam.bende güzel güzel istediklerimi giyebiliyordum,okulda erkekler banada bakıyorlardı artık.o zamanki çocuk halimle hoşuma gidiyordu güvenim gelmişti derslerimde çok iyiye gidiyordu moralim yüksekti.sonra öss ye hazırlanırken tekrar kilo aldm yine 86...
üniversiteye başladım 86 ile.sonra tekrar diyetler fln ama denemediğim hiçbir şey kalmamıştı.65 e düşmüştüm.tekrar kilo alıp yükseldim aynı kiloya.tekrar bir diyetle 69 oldum ama şimdi yine kilo alıyorum.76 kiloyum.
hayatımdan iğreniyorum,hiçbirşeyden zevk almıyorum,neşemi kaybettim,fotoğraf çektirmek istemiyorum anlatamam psikolojimi ve artık umudumuda kaybetmişim nasıl olsa yine alacam diye.
bunları ağlayarak yazıyorum çünkü umutsuzum çünkü yine kilo versemde yine kilo alıcam ömrümde hep kilo sorunum olcak hiçbir zaman kilo alırım diye düşünmeden rahatlıkla birşeyler yiyemeyeceğim......
ve bir sevgilim var.o hep yanımda oldu.kilo vermek için diyetisyene gttm kilo verme sürecimde benimle beraber diyet yaptı.sonra tekrar aldım kendimi aç bıraktım hasta oldum oda karşıma geçti bana kızdı eğer bir daha 1 kilo bile verirsen seninle konuşmam dedi bana sen lazımsın dedi.yeri geldi ben çok istiyorum diye bana plates malzemeleri aldı kremler aldı.ben çok üzülüyorum diye diyet yapmayayım diye o kilo almaya çalıştı.çünkü onun yanında şişman olmaya utandığımı söylemiştim.bni spor salonlarına götürdü.umutsuz olup ağladığım zamanlar bana elleriyle diyet yemekler hazırladı güleyim diye şebeklikler yaptı.ailesiyle tanışacağım dönem zayıflamıştım ama hala tombuldum.fakat ailesi çok sevdi beni ben yine utandım yemek bile yiyemedim onlarla açtım tokum dedim yalandan utandığım için...beni çok beğenmişler ailesi akrabaları komşuları fln ama şimdi tekrar kilo aldm
şimdi 4.snftayız yaza nişanımız olucak ve ben 76 kiloyum ve çok kilolu görünüyorum psikolojim çöktü umutsuzluktan kendi kendimi yiyorum ve yemekde yedikçe yiyorum iyice kilo alıyorum.
o hep yanımdaydı en büyük destekçimdi.ama şimdi hiç bişey düzeltemez moralimi.nişanımda ne giyeceğim nasıl fotoğraf çektireceğim onun akrabalarının yanındada utanırım anlatamıyorum o kadar bozukki psikolojim nolur yardım edin destek olun bana bişeyler diyin yaparsın diyin bu kaderin deil diyin zayıflama sürecinde bu site ve başarı öyküleri en büyük moral kaynağım.şimdi tekrar diyete başlamak istiyorum ama o gücü hissedemiyorum içimde.zayıflama öykülerini ağlayarak okuyorum.bende yapabilirim değil mi?
şimdi internetten e-walker uzay yürüyüşü aldı bana sözlüm sıırf üzülüyorum diye.plates malzemelerimde var.daha önce diyetisyene gittim deneyimlerim var. sadece morale ihtiyacım var...derslerden dolayı düzensiz bir hayatım var uykum fln düzensiz.
şimdi yeniden zayıflamak istiyorum ve hergün buraya yazmak istiyorum bunun çok etkili olacak inanıyorum lütfen desteklerinizi esirgemeyin.şimdiden hikayemi okuduğunuz için teşekkürler.....İnşaallah başarı öykülerimide yazarım....