Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
Sürekli asık suratlıyim mutlu insanlar görünce davada mutsuz oluyorum ben neden değilim diye
Yaşadıklarım yüzünden 12. kat balkon korkuluklarından alınmış 14 ay psikiyatri tedavisi almış biriyim. Hayatta yaşamak için biri tarafından sevilmeye ihtiyacınız yok. Düşseniz bile kendiniz kalkmasını öğrenin. Şimdi silkelenin güzel bi kıyafet alın. kendiniz için bir şey yapın. Kimseyi mutlu etmek için yaşamayın. Düşe düşe yaralarınız nasır tutacak canınız acımayacak unutmayın. Çaresiz değilsiniz. Çare "sizsiniz". Kendinize ilaç olmak istemeseniz buraya yazmazsınız. Bu bile bir adım. Kalkın silkelenin dökün eteğinizdeki tüm çaresizlikleri her doğan güneş yeni umut. Geçmişte yaptıklarınıza üzülmeyin değişmeyecek, elinizde olmayan şeylere üzülmeyin hiç bir şeyi çözmeyecek. Hayat çok kısa yaşanılanların sizin ruhunuzu öldürmesine izin vermeyin. Alın tedavi edin ruhunuzu. Bunu gerekirse tıbbi destekle yapın. Ama önce kendinize inanın. Umarım her şey gönlünüzce olur.Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
Aynı şeyleri ben de yaşıyorum..Ben banyo yapmak bile istemiyorum .Her gece uyuduktan sonra sabah uyanmamak için uyanıp uyanıp tekrar uyutuyorum kendimi.Çünkü biliyorum uyandığımda her saniye düşüncelerimle boğulacağim.Her gün her saniye insan aynı şeyleri düşünür mü ? Düşünüyorum..Ama biliyorum bu günler de geçecek bir şekilde .Tedavi almayı düşünüyorum ama şuan bunun bile bana faydasının olmayacağını düşünüyorum .Sanki hiç kimse hiç bir şey bana yardımcı olamaz gibi geliyor .Evden dışarı adım atmak istemiyorum .Boşuna yaşıyoruz neden varız ,bu zamanq kadar ne için yaşadık gibi sorgulamalarım oluyor ...Sonra kendi kendimi toparlamaya çalışıyorum ..Bize bizden başka kimse şifa olamaz ...Kendi beynimizde bazı şeyleri değiştirmemiz gerekiyor bunun farkındayım .Benim için şuan bu çok erken yaşadıklarımdan dolayı bunları hissetmem normal..Zaman herseyin ilacı ,umarım şuan bizim gibi düşünen, hisseden kim varsa zamanı gelince silkelenip ayağa kalkmak nasip olur ...Hayat bir şekilde devam ediyor çünkü ...Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
Ben de bir ara bekarken böyleydi m hiç bir şey den zevk almıyordum halk eğitim merkezi ne kursa yazıldım evde resim çizdim ve baya bu konuda geliştirdim kendimi o sıra yazı yazdım sonra yazdıklarımı insanlar beğenince kendimce küçük bı öykü yazdım amcalarimin çocuklarına baktım çocuklarla vakit geçirmek çok iyi geldi ve o zaman bı arkadaşım ama imanın zayıf demişti çünkü isyanların çok başka bir boyuttaydiArkadaşım yok ailem de çok söylüyor ama icimden hiç birşey yapmak gelmiyor her sey üst üste geliyor sanki boşanma aşamasında olmam da büyük etkisi var
olan olmus biten bitmis o niye oldu oyle olmasaydi boyle olmasaydi diye degistiremeyecegin seyleri dusunmenin anlami yok. Bundan sonra o hatalariyapmicam kimseye haddinden fazla deger vermicem diyip yeni sayfa acma zamani.. Yuruyusleri duzenli hale getirin ve mutlaka bi hobi edinin belediyenin kurslarini tavsiye ederim, ben de hic alakam olmamasina ragmen sirf kafam dagilsin diye belediyenin kuaforluk kursuna gidiyorum yeni insanlar taniyorum evden uzaklasmis oluyorum bikac saatligine. Daha cok gencsiniz onunuzde koca bir hayat var karamsarliga kapilmayinAksam üzeri abimle carsiya yürüdük 2 saat kadar dolaştık cok iyi geldi biraz zoraki çıktım evden ama carsida bir sürü insanı görünce icim açıldı ben su koca dünya tek değilim ailem yanimda ne hata edersem edeyim bende allahin kuluyum dedim insanın basina hersey gelebilir insaniz aciziz 3 ay oldu boşanma davasi acali hersey bi anda oldu bitti mahkeme ne zaman olur o bile belli değil çekişmeli olucak hergun kafamda niye böyle oldu onların suçu benim suçum bu olay şöyle olmaliydi diye beynim hiç susmadi bugun bunun azaldığını farkettim o insan olmasa olurmus hayatım da pekde bi yer edinmemis gibi
Bugun coook daha iyi hissediyorumDevam eden boşanma davanız yok muydu ? Teyzenizin oğluyla evlisiniz , evliliğiniz bitmek üzere. Aileler birbiriyle kavgalı.
Bu durumda ortalıkta sevgi pıtırcığı gibi dolaşmanızı beklemek hayalcilik olur. Ancak konuyu " ölsem diyorum " noktasına getirmek de bir o kadar abartı.
25 yaşındasınız , bu mesajları : biraz moral ve destek mesajı beklentisiyle yazdığınızı düşünmek istiyorum.
Bu yollardan geçen ne ilk ne de son insansınız. Dava sürecinizi en kısa sürede bitirmeye çalışın ve hayatınıza odaklanın.