• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Umutsuz vakayim

Tweety009

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Mart 2022
379
168
33
Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
 
boyle olmamasi icin caba sarfetmemiz gerekiyor ama dimi? Kalkin bi toparlanin temiz havada bi yuruyus iyi gelir bunu her sabah duzenli yapabilirsiniz. Hobi kurslarina katilin, arkadaslarinizla bi kahve icmeye cikin kendinize gunluk rutin olusturun. Evde durdukca insan psikolojik olarak kotu oluyor
 
Arkadaşım yok ailem de çok söylüyor ama icimden hiç birşey yapmak gelmiyor her sey üst üste geliyor sanki boşanma aşamasında olmam da büyük etkisi var
 
Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim

Sürekli asık suratlıyim mutlu insanlar görünce davada mutsuz oluyorum ben neden değilim diye

Devam eden boşanma davanız yok muydu ? Teyzenizin oğluyla evlisiniz , evliliğiniz bitmek üzere. Aileler birbiriyle kavgalı.

Bu durumda ortalıkta sevgi pıtırcığı gibi dolaşmanızı beklemek hayalcilik olur. Ancak konuyu " ölsem diyorum " noktasına getirmek de bir o kadar abartı.

25 yaşındasınız , bu mesajları : biraz moral ve destek mesajı beklentisiyle yazdığınızı düşünmek istiyorum.

Bu yollardan geçen ne ilk ne de son insansınız. Dava sürecinizi en kısa sürede bitirmeye çalışın ve hayatınıza odaklanın.
 
Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
Yaşadıklarım yüzünden 12. kat balkon korkuluklarından alınmış 14 ay psikiyatri tedavisi almış biriyim. Hayatta yaşamak için biri tarafından sevilmeye ihtiyacınız yok. Düşseniz bile kendiniz kalkmasını öğrenin. Şimdi silkelenin güzel bi kıyafet alın. kendiniz için bir şey yapın. Kimseyi mutlu etmek için yaşamayın. Düşe düşe yaralarınız nasır tutacak canınız acımayacak unutmayın. Çaresiz değilsiniz. Çare "sizsiniz". Kendinize ilaç olmak istemeseniz buraya yazmazsınız. Bu bile bir adım. Kalkın silkelenin dökün eteğinizdeki tüm çaresizlikleri her doğan güneş yeni umut. Geçmişte yaptıklarınıza üzülmeyin değişmeyecek, elinizde olmayan şeylere üzülmeyin hiç bir şeyi çözmeyecek. Hayat çok kısa yaşanılanların sizin ruhunuzu öldürmesine izin vermeyin. Alın tedavi edin ruhunuzu. Bunu gerekirse tıbbi destekle yapın. Ama önce kendinize inanın. Umarım her şey gönlünüzce olur.
 
En zoruma giden sey beni insanlarin anlamamasi güzel olacabilecekken herseyin kötü bitmesi
 
Önceki konularınızı bilmyrm yorumları okudum bu halinizin sebebi boşanma ise geçecek arkadaşım emin ol geçiyor .Boşandıktan sonra bir zamanlar evli olduğunu bile unutyrsun bosanali bı sene bile olmamış ,küçük bebeği olan biri yazyr bunları .Ayağa kalkacak toparlanack güç içinde zaman lazım birde iyi olmayı gerçekten istemen .Sen güçlü ol ki kimse sana acıyamasn .Birde yardm almanı ve çokça dua etmeni tavsiye edrm çok iyi geliyor .İns her şey gönlünce olur .
 
Ben iyi niyetle yaklaşırken herkese aptal yerine konmusum gereksiz alınganlık yapmisim dik durayim derken tuğla örmüşum insanlar arasina biraz konuşup kendimi ifade etseydim bunlar olmazdi
 
bende bazen aceba tükenmişlik sendromundamıyım diyorum çok çabuk yoruluyorum hep koltukta uzanmış vaziyetteyim evden hiç çıkmıyorum mecburi bişi olmadıkça kendimi en saldığım zamandayım hep bitkin mutsuzum önceden nekadar enerjik bakımlı güleryüzlüydüm ama şimdi eser yok 😔 nasıl düzelir bilmiyorum
 
Yaşama sevincimi kaybettim yemek yemek banyo yapmaktan başka hic bişi yapmıyorum icim sıkılıyor bunaliyorum sürekli yatakta kanepede Elimde telefon hic birseye güvenim sevgim umudum kalmadi ölsem diyorum hayatta fazlalik gibiyim
Aynı şeyleri ben de yaşıyorum..Ben banyo yapmak bile istemiyorum .Her gece uyuduktan sonra sabah uyanmamak için uyanıp uyanıp tekrar uyutuyorum kendimi.Çünkü biliyorum uyandığımda her saniye düşüncelerimle boğulacağim.Her gün her saniye insan aynı şeyleri düşünür mü ? Düşünüyorum..Ama biliyorum bu günler de geçecek bir şekilde .Tedavi almayı düşünüyorum ama şuan bunun bile bana faydasının olmayacağını düşünüyorum .Sanki hiç kimse hiç bir şey bana yardımcı olamaz gibi geliyor .Evden dışarı adım atmak istemiyorum .Boşuna yaşıyoruz neden varız ,bu zamanq kadar ne için yaşadık gibi sorgulamalarım oluyor ...Sonra kendi kendimi toparlamaya çalışıyorum ..Bize bizden başka kimse şifa olamaz ...Kendi beynimizde bazı şeyleri değiştirmemiz gerekiyor bunun farkındayım .Benim için şuan bu çok erken yaşadıklarımdan dolayı bunları hissetmem normal..Zaman herseyin ilacı ,umarım şuan bizim gibi düşünen, hisseden kim varsa zamanı gelince silkelenip ayağa kalkmak nasip olur ...Hayat bir şekilde devam ediyor çünkü ...
 
Arkadaşım yok ailem de çok söylüyor ama icimden hiç birşey yapmak gelmiyor her sey üst üste geliyor sanki boşanma aşamasında olmam da büyük etkisi var
Ben de bir ara bekarken böyleydi m hiç bir şey den zevk almıyordum halk eğitim merkezi ne kursa yazıldım evde resim çizdim ve baya bu konuda geliştirdim kendimi o sıra yazı yazdım sonra yazdıklarımı insanlar beğenince kendimce küçük bı öykü yazdım amcalarimin çocuklarına baktım çocuklarla vakit geçirmek çok iyi geldi ve o zaman bı arkadaşım ama imanın zayıf demişti çünkü isyanların çok başka bir boyuttaydi
 
Aksam üzeri abimle carsiya yürüdük 2 saat kadar dolaştık cok iyi geldi biraz zoraki çıktım evden ama carsida bir sürü insanı görünce icim açıldı ben su koca dünya tek değilim ailem yanimda ne hata edersem edeyim bende allahin kuluyum dedim insanın basina hersey gelebilir insaniz aciziz 3 ay oldu boşanma davasi acali hersey bi anda oldu bitti mahkeme ne zaman olur o bile belli değil çekişmeli olucak hergun kafamda niye böyle oldu onların suçu benim suçum bu olay şöyle olmaliydi diye beynim hiç susmadi bugun bunun azaldığını farkettim o insan olmasa olurmus hayatım da pekde bi yer edinmemis gibi
 
Aksam üzeri abimle carsiya yürüdük 2 saat kadar dolaştık cok iyi geldi biraz zoraki çıktım evden ama carsida bir sürü insanı görünce icim açıldı ben su koca dünya tek değilim ailem yanimda ne hata edersem edeyim bende allahin kuluyum dedim insanın basina hersey gelebilir insaniz aciziz 3 ay oldu boşanma davasi acali hersey bi anda oldu bitti mahkeme ne zaman olur o bile belli değil çekişmeli olucak hergun kafamda niye böyle oldu onların suçu benim suçum bu olay şöyle olmaliydi diye beynim hiç susmadi bugun bunun azaldığını farkettim o insan olmasa olurmus hayatım da pekde bi yer edinmemis gibi
olan olmus biten bitmis o niye oldu oyle olmasaydi boyle olmasaydi diye degistiremeyecegin seyleri dusunmenin anlami yok. Bundan sonra o hatalariyapmicam kimseye haddinden fazla deger vermicem diyip yeni sayfa acma zamani.. Yuruyusleri duzenli hale getirin ve mutlaka bi hobi edinin belediyenin kurslarini tavsiye ederim, ben de hic alakam olmamasina ragmen sirf kafam dagilsin diye belediyenin kuaforluk kursuna gidiyorum yeni insanlar taniyorum evden uzaklasmis oluyorum bikac saatligine. Daha cok gencsiniz onunuzde koca bir hayat var karamsarliga kapilmayin
 
Bugun köye geldim köy havasi iyi geldi ceyiz eşyalarımı aldığım bebek zıbınini görünce icim gitti yine ağladım ama yakmadi ilk bastaki gibi ayni köyde es kisinin akrabası da var onu da gördük uzaktan arayıp burdalar diye söylemiştir muhakkak
 
Bilmiyorum okumaktan keyif alır mısınız ama size Doğan Cüceloğlu’ nun “insan insana” kitabını tavsiye ederim naçizane. Hatta mindfullness kitaplarından da faydalanabilirsiniz. Ufak da olsa kendinize attığınız küçük bir adımın bile karşılığını alacaksınız eminim.
 
Devam eden boşanma davanız yok muydu ? Teyzenizin oğluyla evlisiniz , evliliğiniz bitmek üzere. Aileler birbiriyle kavgalı.

Bu durumda ortalıkta sevgi pıtırcığı gibi dolaşmanızı beklemek hayalcilik olur. Ancak konuyu " ölsem diyorum " noktasına getirmek de bir o kadar abartı.

25 yaşındasınız , bu mesajları : biraz moral ve destek mesajı beklentisiyle yazdığınızı düşünmek istiyorum.

Bu yollardan geçen ne ilk ne de son insansınız. Dava sürecinizi en kısa sürede bitirmeye çalışın ve hayatınıza odaklanın.
Bugun coook daha iyi hissediyorum 👌
 
Back