bundan tam 3 ay önce 14.03.2011 tarihinde eşimle yine aramız bozuktu. o gün ağladığım kadar hayatımda hiç ağlamadım sanırım... Akşam doktor muayenesine gittik. zamanı yaklaşmıştı ama bizim nazlı kız bi türlü doğum kanalına girmiyordu. doktorum 10 daha bekleyelim istermisin dedi. olur dedim hem kilosu da artar. nasıl olsa pıt diye normal doğumla doğuracaktım kızımı... ben öyle sanıyordum. doktordan çıkıp eve geldik. Eşimle yine tartıştık. oturdum tv izliyordum. birden sıcak sıcak birşeyler gelmeye başladı. aman allahım suyum geliyordu. ne yapacağımı şaşırmış bir halde bağırmaya başladım suyum geliyor diye. eşim de panik oldu tabii. suyum boşaldıkça bağırmaya ve ağlamaya başladım suyum bitiyor bebeğime birşey olacak diye. apar topar hastaneye gittik.akşam 20.00 den sabah 11.00 e kadar suni sancı verdiler ama hiç açılmam olmadı. bebeğin başı kanala girmedi bi türlü. en sonunda doktorum sezeryana karar verdi. o kadar perişan olmuştum ki ameliyathaneye girer girmez bana genel anestezi yapın dedim. Allahtan beni dinlemediler ve spinal yaptılar ve bebeğimi hemen görebildim. sezeryanın böyle rahat olacağını bilseydim normal doğum diye hiç diretmezdim. ne şekilde olursa olsun meleğim bana huzur getirdi şimdi de kadro getirdi:))