aslinda cok konu acmak istemiyorum. tanidik biri okusa direkt anlar ben oldugumu. ama icimde volkan oluyor sanki anlatmadikca. konuşabileceğim kimsem yok diyebilirim. kendimi iyice yalniz ve caresiz hissediyorum.
bugun bir yere gidecektik. ama oglum hasta oldugu icin once onu doktora goturmeye karar verdim. gece agrisi tuttu. sabah esim goturur zannettim aslinda. acele isim var dedi cikti gitti. dogru duzgun ne kazandigini bilmedigim kendi isini yapiyor. gecesi gunduzu belli degil. evden de calisiyor. ne zaman is je zaman mola hic bilmiyorum.
neyse ben goturecektim. ozel bir kac hastaneyi aradim doktor var mi diye. hem de muayene ucretlerini ogreneyim diye. bu arada oglum surekli agliyor hemen doktora gidelim diye. benim aklim corba oldu. en yakin ve fiyatı makul olana goturmeye karar verdim.ama kimlik esimde kalmis. nakitim yok. banka kartim var ama minibus param cok az var. aradim esimi. hastaneye kimliği ve parayi birakmis ben gelene kadar. ilk bir orda sinir oldum heralde.
doktor katina ciktim doktor artik muayene almıyormuş. halbuki telefonda sormustum. once buna sinir oldum. gelmeden de esime sinir olmustum.
baska bir ozeli aradim randevu kalmis mi diye. randevular doldu dedi. bu arada oglum zir zir agliyor. yakinda devley hastanesi var ona gittik. nobetci kulak burun var mi dedim yok dedi. tamam olsun muayene verin dedim..cocuk doktoru da yok dedi acil var anlamaz dedi. olsun siz yine verin dedim. bu kismi biraz tavirli soylemis olabilirim sinirlerim bozuktu. vermiyorum dedi falanca hastaneye gidin dedi. (uzak ve cok asiri muayene sirasi olan bir hastane. oraya kadar zir zir ağlar cocuk . zaten agliyordu ) olsun siz yine de verin agri kesici verir birsey verir. vermiyorim isterseniz sikayet edin dedi. orda iyice sinirlerimi bozdu. biraz bagirdim cagirdim heralde. ismini aldim dogru aldim mi bilmiyorum. ama o da biliyor bisi olmayacagini. o yuzden cok rahat sikayet edin diye biliyor.
o sinirle esimi aradim. cunku esas sinirim esime. yalniz olmaktan sıkıldım. bir soyle hayatta sırtımı dayayamadim esime. sunu da halleder diyemedim. hemen geliyorsun su hastaneyim diye aradim. ama sinirden de ne yapacagimi bilmiyorim..basladim aglamaya. gelse ne yapacak. bindim minibuse bir baska ozel hastaneye daha. yolda da mesaj attim gelme diye.
yolda aglaya aglaya gittik obur hastaneye. hatta hastane degil tip merkezi. ufak bir yer. giris yapana kadar oglum gene zir zir agliyor. miz mizlik yapiyor. tam giris yapcam sgk li giris kotamiz doldu yalnizca ozelden giris yapabilirim dedi sekreter bir de orda sinirim bozuldu. sgkli muayene 70 tl ozel hali kimbilir ne kadardir. ki tip merkezi cok iyi bir yer degil. bir de oyle sinirim bozuldu.
ciktim kapinin onune esimi aradim cocukla konusturdum kendim konusmak istemiyorum. o zaten o oraya gelmis. tamam hadi muayene olalim dedi. ona gore sorun yok. cunku maddi olarak hic tasasi yoktur. ne kazanirsa o. yetiyor mu yetmiyor mu dert etmez. ben nasilsa varim. iki kurus icin didinen benim. sinir oldum. ne yaparsan yap eve gidiyorum ben dedim. benim banka kartimi istedi yaninda nakit yokmus. az yukarda daha iyi bir ozel hastane vardi. bari ona gotur dedim. atladi taksiye goturdu.
ben eve geldim. muayene ettirmis ama ilaçlarının hepsini alamamis. depodan gelecekmis. baska eczaneye sormak yok tabi. sinir oldum kahvalti bile etmeden cikmistik oglumla agrisi cok diye.
kavga edecektim esimle. toplantiyi biraktim geldim dedi. hemen gitmem lazim dedi. cocugun ilacini icirdi. sadece agri kesici bu arada. kucuk olani uyuttu. gitti.iyice sinirlerim bozuldu iyice sacmalamaya basladim. bu halimden hic hoslanmiyorum. dengemi bir turlu bulamiyorum.
belki sadece bu olay bazinda bakıldığında haksiz olan benimdir. ama o kadar yoruldum ve o kadar biriktirdim ki. artik saglikli dusunemiyorum.
cocugun agrisi var sen parayi dusunuyorsun diyebilirsiniz. ama iste sonra acikta kalan yine ben oluyorum o yuzden en makul sekilde en olabiliri dusunmek zorundayim hep. o yuzden evden cikmadan muayene ucretlerini falan sordum. ama aptalligim su ki keske randevu alsaydim. o an hangidine gidecegime karar veremedigim icin randevu alamadim. ve max hepsine 15 dk icinde gidecegimden randevu olayi sorun olmaz diye dusundum. cunku aradigimda vardi.
devlet hastanesinin acilinde muayene olabiliriz diye dusundum. sekreter sorun cikardiginda o an sinirim bozuk olmasa belki baska sekilde halledebilirdim. en azindan doktorla gorusebilirdim.
bazen hersey ust uste geliyor ya ben aklimi yitiriyorum sanki. buraya da ne yazdim bilmiyorum. kendimi nasil duzeltebilirim bilmiyorum. uzun yillar terapi almam lazim sanirim. ama ona maddi gucum yetmez. bosanmam lazim ama su an vakti degil. ev tasimaya maddi gucum su an yetmez. esime git desem o kadar becerikli bir adam olsa zaten bu hale gelmezdik. demin diyecektim ama toplantiya yetisecek diye bisi demedim. hos desem de tamam diyecek ama elle tutulur bir sey yapmayacak gene. bosanmak icin bile benim caba gostermem gerekiyor. her seyi benim ayarlamam gerekiyor. o kadar yoruldum ki. o ise cocugu uyuttugu ve bana kahvalti hazirladigi icin kendini iyi koca beni de kiymet bilmez bir sey begenmez elestirel bir kadin olarak goruyor. bosaninca onu cok arayacağımi düşünüyor. bosanmanin mental ve duygusal kisminda cok zorlaniyordum. artik daha hazir gibiyim. sadece zaman gerekli. ama bu zaman dilimi icinde zaten sagliksiz olan ruh halimi nasil koruyacagim bilmiyorum.
aslinda her seyin onunu ardini dusunen bir tip olmaktan da sıkıldım. birak bir seferde yak gemileri. sen dusunecegine cevrendekiler dusunsun diyorum bazen kendime.
bugun bir yere gidecektik. ama oglum hasta oldugu icin once onu doktora goturmeye karar verdim. gece agrisi tuttu. sabah esim goturur zannettim aslinda. acele isim var dedi cikti gitti. dogru duzgun ne kazandigini bilmedigim kendi isini yapiyor. gecesi gunduzu belli degil. evden de calisiyor. ne zaman is je zaman mola hic bilmiyorum.
neyse ben goturecektim. ozel bir kac hastaneyi aradim doktor var mi diye. hem de muayene ucretlerini ogreneyim diye. bu arada oglum surekli agliyor hemen doktora gidelim diye. benim aklim corba oldu. en yakin ve fiyatı makul olana goturmeye karar verdim.ama kimlik esimde kalmis. nakitim yok. banka kartim var ama minibus param cok az var. aradim esimi. hastaneye kimliği ve parayi birakmis ben gelene kadar. ilk bir orda sinir oldum heralde.
doktor katina ciktim doktor artik muayene almıyormuş. halbuki telefonda sormustum. once buna sinir oldum. gelmeden de esime sinir olmustum.
baska bir ozeli aradim randevu kalmis mi diye. randevular doldu dedi. bu arada oglum zir zir agliyor. yakinda devley hastanesi var ona gittik. nobetci kulak burun var mi dedim yok dedi. tamam olsun muayene verin dedim..cocuk doktoru da yok dedi acil var anlamaz dedi. olsun siz yine verin dedim. bu kismi biraz tavirli soylemis olabilirim sinirlerim bozuktu. vermiyorum dedi falanca hastaneye gidin dedi. (uzak ve cok asiri muayene sirasi olan bir hastane. oraya kadar zir zir ağlar cocuk . zaten agliyordu ) olsun siz yine de verin agri kesici verir birsey verir. vermiyorim isterseniz sikayet edin dedi. orda iyice sinirlerimi bozdu. biraz bagirdim cagirdim heralde. ismini aldim dogru aldim mi bilmiyorum. ama o da biliyor bisi olmayacagini. o yuzden cok rahat sikayet edin diye biliyor.
o sinirle esimi aradim. cunku esas sinirim esime. yalniz olmaktan sıkıldım. bir soyle hayatta sırtımı dayayamadim esime. sunu da halleder diyemedim. hemen geliyorsun su hastaneyim diye aradim. ama sinirden de ne yapacagimi bilmiyorim..basladim aglamaya. gelse ne yapacak. bindim minibuse bir baska ozel hastaneye daha. yolda da mesaj attim gelme diye.
yolda aglaya aglaya gittik obur hastaneye. hatta hastane degil tip merkezi. ufak bir yer. giris yapana kadar oglum gene zir zir agliyor. miz mizlik yapiyor. tam giris yapcam sgk li giris kotamiz doldu yalnizca ozelden giris yapabilirim dedi sekreter bir de orda sinirim bozuldu. sgkli muayene 70 tl ozel hali kimbilir ne kadardir. ki tip merkezi cok iyi bir yer degil. bir de oyle sinirim bozuldu.
ciktim kapinin onune esimi aradim cocukla konusturdum kendim konusmak istemiyorum. o zaten o oraya gelmis. tamam hadi muayene olalim dedi. ona gore sorun yok. cunku maddi olarak hic tasasi yoktur. ne kazanirsa o. yetiyor mu yetmiyor mu dert etmez. ben nasilsa varim. iki kurus icin didinen benim. sinir oldum. ne yaparsan yap eve gidiyorum ben dedim. benim banka kartimi istedi yaninda nakit yokmus. az yukarda daha iyi bir ozel hastane vardi. bari ona gotur dedim. atladi taksiye goturdu.
ben eve geldim. muayene ettirmis ama ilaçlarının hepsini alamamis. depodan gelecekmis. baska eczaneye sormak yok tabi. sinir oldum kahvalti bile etmeden cikmistik oglumla agrisi cok diye.
kavga edecektim esimle. toplantiyi biraktim geldim dedi. hemen gitmem lazim dedi. cocugun ilacini icirdi. sadece agri kesici bu arada. kucuk olani uyuttu. gitti.iyice sinirlerim bozuldu iyice sacmalamaya basladim. bu halimden hic hoslanmiyorum. dengemi bir turlu bulamiyorum.
belki sadece bu olay bazinda bakıldığında haksiz olan benimdir. ama o kadar yoruldum ve o kadar biriktirdim ki. artik saglikli dusunemiyorum.
cocugun agrisi var sen parayi dusunuyorsun diyebilirsiniz. ama iste sonra acikta kalan yine ben oluyorum o yuzden en makul sekilde en olabiliri dusunmek zorundayim hep. o yuzden evden cikmadan muayene ucretlerini falan sordum. ama aptalligim su ki keske randevu alsaydim. o an hangidine gidecegime karar veremedigim icin randevu alamadim. ve max hepsine 15 dk icinde gidecegimden randevu olayi sorun olmaz diye dusundum. cunku aradigimda vardi.
devlet hastanesinin acilinde muayene olabiliriz diye dusundum. sekreter sorun cikardiginda o an sinirim bozuk olmasa belki baska sekilde halledebilirdim. en azindan doktorla gorusebilirdim.
bazen hersey ust uste geliyor ya ben aklimi yitiriyorum sanki. buraya da ne yazdim bilmiyorum. kendimi nasil duzeltebilirim bilmiyorum. uzun yillar terapi almam lazim sanirim. ama ona maddi gucum yetmez. bosanmam lazim ama su an vakti degil. ev tasimaya maddi gucum su an yetmez. esime git desem o kadar becerikli bir adam olsa zaten bu hale gelmezdik. demin diyecektim ama toplantiya yetisecek diye bisi demedim. hos desem de tamam diyecek ama elle tutulur bir sey yapmayacak gene. bosanmak icin bile benim caba gostermem gerekiyor. her seyi benim ayarlamam gerekiyor. o kadar yoruldum ki. o ise cocugu uyuttugu ve bana kahvalti hazirladigi icin kendini iyi koca beni de kiymet bilmez bir sey begenmez elestirel bir kadin olarak goruyor. bosaninca onu cok arayacağımi düşünüyor. bosanmanin mental ve duygusal kisminda cok zorlaniyordum. artik daha hazir gibiyim. sadece zaman gerekli. ama bu zaman dilimi icinde zaten sagliksiz olan ruh halimi nasil koruyacagim bilmiyorum.
aslinda her seyin onunu ardini dusunen bir tip olmaktan da sıkıldım. birak bir seferde yak gemileri. sen dusunecegine cevrendekiler dusunsun diyorum bazen kendime.
