Tüp bebek sürecinde psikolojik destek

Elyra .!.:

Eşim Bilecik'li, ben gelin geldim. Yaş 32. Bebek için de 1,5 seneyi devirdik. Siz hala Bilecik'te misiniz?

Genişletmek için tıkla...

mavikelebek92 .!.:

Başlığınıza denk gelmem iyi oldu. Çünkü bende 3,5 yıldır evladım olsun diye uğraşıyorum o yüzden neler hissettiğinizi çok iyi anlıyorum.
Hamilelik haberi adlıktan sonra onlar adına seviniyorum ama sizin de dediğiniz gibi kendi adıma üzülüyorum. Son zamanlarda profesyonel destek almayı düşünmeye başladım.

O kadar zor ki bu süreç... Kazayla hamile kalıyorlar mesela, nasıl olur diyorum ya nasıl kazayla hamile kalınır? Biz olsun diye 40 takla atarken.
Bazen kendimi çıkmaz bir yolda hissediyorum, bazen sorgulamalar yakamı bırakmıyor. Ya hiç olmazsa diyorum, bazen de olmasın ben de hayatıma bakarım diyorum. İnişli çıkışlı bir ruh hali yaşatıyor insana.

Bakıyorum, Allah evlat kıymetini bilmeyenlere 2. hatta 3. veriyor. Ya da doğurmakla övünen, bunun kendi elinde olduğunu sanıp kocasına çocuk vermiş kraliçeler (!) tekrar hamile kalıyor. Allah istiyor ve hamile kalıyor ama bunu kendi başarısı (!) olarak görüyor. Hemcinsine üstten bakıyor. Dua etmiyorum artık, namaz kılmıyorum. Allah beni boynu bükük bıraktı, bir kenarda bana anne olanları seyrettirdi. Benim ne günahım vardı?
İçim yanıp kavruluyor bazen, yaşamayan anlamaz.

Yatıp kalkıp hamile kalmış, sanki yıllarca evlat hasreti çekmiş gibi her gün bebeğinin fotoğrafını sergiliyor.
Üstelik onu takip eden ve çocuk için uğraşanları bildiği halde yapıyor bunu. İnsan bu kadar aymaz olmamalı ya...
Sosyal medyayı kapatmadım ama artık bildirim gelince giriyorum.
Üstte bir üyenin bahsettiği gibi bu süreçte canım o kadar yandı ki, olur da bir gün bebeğim olursa asla fotoğrafını paylaşmam kararı aldım. Çünkü birilerinin canın acıtmak asla istemem.

Genişletmek için tıkla...

Mstfamls .!.:

Çok haklısınız her yazdığınız da fakat biliyorum içinizin acısından isyan boyutuna gelmiş bende de olmuştu ağlayarak sitemler ettim Allah affetsin, neden vermiyorsun hak etmeyenlere verip biz çok isterken neden ? gibi gibi şeyler söyledim sonra kendimi toparlayinca yine Allah'tan istedim, doktorlar aracı sen ol dersen olur yalvarırım olsun dedim üstte bahsettigim gibi oldu ve ben çok zorlandım emekleyene kadar bir dk oturamadim, mahalle mahalle geziyordum komşular acıyordu halime küçücük bebek sabit durmak istemiyordu, eşime bağırmaya başladım aç kalıyorum uyumuyor çamaşırlar birikti saçlarım bir anda beyazladi eşim benim yüzümden işinden oldu derken atlattık ama bedenen psikolojik olarak çökmüş durumdayım. Düşünüyorum evliligimizin ilk yillarinda ailevi sorunlarımız vardı birazda maddi yönden, o günlerde olsaymis hepten kafayı oynatirmisim, bizim için doğru zamanı Allah biliyormus biz bilmiyormusuz şimdi anlıyorum. Hatta oğlumun beni aşırı yordugu günlerde Allah'ım bir daha senin işine karismiyacam demiştim Bir tanidigiminda 5. Denemede oldu ikizleri var.

Genişletmek için tıkla...

mavikelebek92 .!.:

Sizin adınıza çok sevindim anne olmuşsunuz. Darısı biz bekleyenlerin başına :) Tabii ara ara düşünüyorum belki zamanı değil, olmamasından hayır vardır diye ama insanoğluyuz işte bir süre sonra yine sorgulamalar başlıyor. Vaktini bekliyor bebeğim ya da bebeklerim :) Ama sabır taşı oldum artık gelsinler...

Genişletmek için tıkla...