Terapide farkettiğim şeyler okur yardımcı olursanız çok sevinirim lütfen ?

deva-12

Üye
Kayıtlı Üye
25 Eylül 2024
336
53
13
Arkadaşlar terapi sürecindeyim bazen çok bunalıyorum bazense çok meraklanıyorum her hafta farklı hisler düşünceler içindeyim . Geçen hafta artık zemindeki sorun üzerine çalışma yapmaya başlayabildik.Ve inanılmaz rüyalar farkındalıklar bi çözünme yaşıyorum çok zorlu bi süreç aynı zamanda hayret verici .

Size sorum şu ben şunu farkettim küçükken görülmemiş sebebsiz yere dövülmüş sorunlarıyla başbaşa bırakılmış dışlanmış bir çocuktum .Hep acaba babam beni neden sevmiyor acaba hep neden susuyor niye ters bakıyor annem niye böyle davranıyor gibi odada düşünürdüm. Anneme gider sorardım yanından yollardı. Sen rahstsızsın derlerdi . Kendimi sorunlu rahatsız zannetmiştim ama artık savunma mekanizması olarak beynim karşıdakinin yerine kendimi koymayı kendi hislerimden uzaklaşıp onlarınkini yaşamaya başlamıştı . Çünkü benim düşüncelerim duygularım anne babama göre sorunluydu . Zamanla iç ses geliştirmişim . Karşıdaki benle konuşuyor bende onla gibi . Şuan sana kızıyor diye düşünüp üzülen , şuan şunu düşünüyor olabilir diye gerilen kaygı bozukluğu yaşayan bir insan olmuşum . Artarak devam etti vücut ağrıları kurdeşen panik atak anlam veremediğim ağrılar takıntılar öfke krizleri vs

Zihnim o kadar alışmış ki benlik bölünmesi yaşamışım korkak , alıngan, kaygılı, bir çok kişilik ortaya çıkarmışım kendimle konulurken farkettim içimde anlaşılmak isteyen öfkelenen biri , güçlü biri , havalı biri birsürü karakter geliştirmişim ve dengesiz bir ruh haline sahip olmuşum .
Şimdi kendimi bulma ve tanıma sürecindeyim . Herşey yerine oturuyor fakat aniden bi yabancılaşma hissi yaşıyorum korkuyorum sanki içim titriyor .
Meğer yıllarca kendimle savaş yapmışım .
Beni babam ezerek dövdü ertesi gün işe gönderdi paramı da yedi mesela ben öfkemi içime atmışım içimde çığlık atarken hayır sen suçlusun seni seviyorlar sen sorunlusun çalış onlara en güzel şeyleri al demişim ve önlerine tüm paramı birikimimi sermişim mesela .

Sen değersizsin değerli olsan baban sana sokakta ağladın diye küfür etmezdi seni dövmezdi durduk yere annen vurmazdı arkadaşının yanında basit sebepten öğretmenin kendini ifade edemedin diye tokat atmazdı sen kusurlu değersiz bir varlıksın demişim kendime , kendimi değer görmediğim ortamlara sokup sokup , ilişkiler yaşayıp yaşayıp buna inandırmışım .

Şimdi bunları anladıkça duygulanıyorum sürekli bi ağlayasım geliyor .
Zihnim hala konuşup duruyor deliriyorum sanıyorum ama terapistim hayır artık o benlikleri tanımaya başladın aslında iyileşiyorsun şimdi onların sesini kısıcaz başlıyoruz dedi . Uzun zamandır onları tanımamı beklemiş . Ben ise hep hastayım sorunluyum bak düzelmiyorum diye kendimi yemişim .

Korkmaktan korkmuş kendi kendimi korkutmuş sonra buralara yazıp insanlara gidip ben korkuyorum demişim . Meğer ben kendi kendime yapmışım . Küçük çocuk olan halim her korktuğunda annesine gider annesi babası sen de çarpıldın heralde saçma sapan korkma der yine yanında korku dolu muhabbetler yaparlardı . Güç istemişim sağlıklı ebeveyn istemişim her çocuk gibi . Korkularımla geceleri yalnız kalıp (4-5-6 ) yaşlarda takıntılar geliştirip sürekli belli sayıda dualar etmişim hala ettiğimi farkettiğimde hala anneme gider gibi bu siteye yazdığımı bir insan aradığımı farkettiğimde anladım …

Şimdi benim için güzel fikirler verirseniz , beni motive edebilirseniz sevinirim …çok da dua ederim …
Kendimi nasıl keşfedebilir , nasıl mutlu edebilirim …
 
İçindeki çocuğu büyütmemiş/affetmemiş/yok saymış milyonlarca insana rağmen sen çok daha güçlü ve zekisin. Psikoterapi güzel bir adım umarım kafandaki bütün seslerden kurtulup çok daha mutlu olacaksın..
Teşekkür ederim gerçekten çok zor bi süreç ınşaAllah …🌸
 
Arkadaşlar terapi sürecindeyim bazen çok bunalıyorum bazense çok meraklanıyorum her hafta farklı hisler düşünceler içindeyim . Geçen hafta artık zemindeki sorun üzerine çalışma yapmaya başlayabildik.Ve inanılmaz rüyalar farkındalıklar bi çözünme yaşıyorum çok zorlu bi süreç aynı zamanda hayret verici .

Size sorum şu ben şunu farkettim küçükken görülmemiş sebebsiz yere dövülmüş sorunlarıyla başbaşa bırakılmış dışlanmış bir çocuktum .Hep acaba babam beni neden sevmiyor acaba hep neden susuyor niye ters bakıyor annem niye böyle davranıyor gibi odada düşünürdüm. Anneme gider sorardım yanından yollardı. Sen rahstsızsın derlerdi . Kendimi sorunlu rahatsız zannetmiştim ama artık savunma mekanizması olarak beynim karşıdakinin yerine kendimi koymayı kendi hislerimden uzaklaşıp onlarınkini yaşamaya başlamıştı . Çünkü benim düşüncelerim duygularım anne babama göre sorunluydu . Zamanla iç ses geliştirmişim . Karşıdaki benle konuşuyor bende onla gibi . Şuan sana kızıyor diye düşünüp üzülen , şuan şunu düşünüyor olabilir diye gerilen kaygı bozukluğu yaşayan bir insan olmuşum . Artarak devam etti vücut ağrıları kurdeşen panik atak anlam veremediğim ağrılar takıntılar öfke krizleri vs

Zihnim o kadar alışmış ki benlik bölünmesi yaşamışım korkak , alıngan, kaygılı, bir çok kişilik ortaya çıkarmışım kendimle konulurken farkettim içimde anlaşılmak isteyen öfkelenen biri , güçlü biri , havalı biri birsürü karakter geliştirmişim ve dengesiz bir ruh haline sahip olmuşum .
Şimdi kendimi bulma ve tanıma sürecindeyim . Herşey yerine oturuyor fakat aniden bi yabancılaşma hissi yaşıyorum korkuyorum sanki içim titriyor .
Meğer yıllarca kendimle savaş yapmışım .
Beni babam ezerek dövdü ertesi gün işe gönderdi paramı da yedi mesela ben öfkemi içime atmışım içimde çığlık atarken hayır sen suçlusun seni seviyorlar sen sorunlusun çalış onlara en güzel şeyleri al demişim ve önlerine tüm paramı birikimimi sermişim mesela .

Sen değersizsin değerli olsan baban sana sokakta ağladın diye küfür etmezdi seni dövmezdi durduk yere annen vurmazdı arkadaşının yanında basit sebepten öğretmenin kendini ifade edemedin diye tokat atmazdı sen kusurlu değersiz bir varlıksın demişim kendime , kendimi değer görmediğim ortamlara sokup sokup , ilişkiler yaşayıp yaşayıp buna inandırmışım .

Şimdi bunları anladıkça duygulanıyorum sürekli bi ağlayasım geliyor .
Zihnim hala konuşup duruyor deliriyorum sanıyorum ama terapistim hayır artık o benlikleri tanımaya başladın aslında iyileşiyorsun şimdi onların sesini kısıcaz başlıyoruz dedi . Uzun zamandır onları tanımamı beklemiş . Ben ise hep hastayım sorunluyum bak düzelmiyorum diye kendimi yemişim .

Korkmaktan korkmuş kendi kendimi korkutmuş sonra buralara yazıp insanlara gidip ben korkuyorum demişim . Meğer ben kendi kendime yapmışım . Küçük çocuk olan halim her korktuğunda annesine gider annesi babası sen de çarpıldın heralde saçma sapan korkma der yine yanında korku dolu muhabbetler yaparlardı . Güç istemişim sağlıklı ebeveyn istemişim her çocuk gibi . Korkularımla geceleri yalnız kalıp (4-5-6 ) yaşlarda takıntılar geliştirip sürekli belli sayıda dualar etmişim hala ettiğimi farkettiğimde hala anneme gider gibi bu siteye yazdığımı bir insan aradığımı farkettiğimde anladım …

Şimdi benim için güzel fikirler verirseniz , beni motive edebilirseniz sevinirim …çok da dua ederim …
Kendimi nasıl keşfedebilir , nasıl mutlu edebilirim …
Psikiyatriyemi gittiniz siz mi talep ettiniz geçmişe inmek için
 
Senin derdinin çözümü psikadelik terapi ile bilinç altının derinliklerine inip travmaları yukarı çıkartmak. Kendi başına da yapabilirsin bir uzman yardımı da arayabilirsin

..
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Hadi bakalım çocukluğuna yolculuk ,içine yolculuk ,yeni sana yolculuk ne güzel ,insanın kendini keşfediyor olması ne güzel.. ama zor bir süreç olur muhtemelen,öfke hissedersin bol bol,sonra kabulleniş sonra affedersin herşeyi herkesi..
Çocuklara nazik olmak lazım,sabırlı ,affedici.. yoksa ya hırçın ,duyarsız biri,yada içine kapanmış ,herkese hassas biri haline geliyoruz ne zor insan olmak böyle olunca..
 
Psikiyatriyemi gittiniz siz mi talep ettiniz geçmişe inmek için
Psikiyatriye öfke kontrolsüzlük ağlama krizleri kafaya takma panik atak anksiyete şikayetleriyle gittim hem de ergenliğimden beri hep ilaç kullandırıp bıraktırdılar sonuç yine aynı ünlü bi beyin hastanesine gittim testlerden geçtim travmatik bulundu sebebi gerekli testler eeg rosscha felan testinden sonra terapiye başladım ordan memnun kalmadım kendim bi klinik psikolog buldum travma üzerine çalışan onunla başladım terapiye 1 yıl oluyor başlarda ayda 1 gidiyordum baya travma çıkınca haftada 1 e düştük . Ayda 4 seans şeklinde Emdr uyguluyor
 
Senin derdinin çözümü psikadelik terapi ile bilinç altının derinliklerine inip travmaları yukarı çıkartmak. Kendi başına da yapabilirsin bir uzman yardımı da arayabilirsin

..
Evet travmalarla yüzleşiyorum ama çok ağır geliyor çok farklı hisler yaşıyorum
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Hadi bakalım çocukluğuna yolculuk ,içine yolculuk ,yeni sana yolculuk ne güzel ,insanın kendini keşfediyor olması ne güzel.. ama zor bir süreç olur muhtemelen,öfke hissedersin bol bol,sonra kabulleniş sonra affedersin herşeyi herkesi..
Çocuklara nazik olmak lazım,sabırlı ,affedici.. yoksa ya hırçın ,duyarsız biri,yada içine kapanmış ,herkese hassas biri haline geliyoruz ne zor insan olmak böyle olunca..
Aynen öyle güzel ama zor çok duygulu öfkeli süreci atlattım galiba bi yas yaşıyorum sanki öfke yerini üzüntüye bıraktı ama affedemedim
 
Alfred adler okumaniz tavsiye ederim. Ve herkesin tabiki kendinizinde davranislari ve gecmisi arasinda baglanti kurarsaniz her sey aslinda colk acik ve basit bunu goreceksiniz. Rahatlayacaginiza eminim. Basarisiz olmus ebeveynleriniz belliki pekte gelisime acik tipler degillermis. Siz tedavi icinde olsa farkindaliklar yaratiyorsunuz. Kendinizi ve diger olani biteni sebepleriyle anlamaya odaklanin. Onlar da beni anlasin gibi bir dusunceye kapilma hatasina dusmeyin cunku kapasiteleri yetmez. Onlarda boyle iste kapasite bu kadar yani. Gelisimi arzulamak ve gelismek.icinde bir zeka piriltisi bir potansiyel gerekir. Maalesef bazi insanlarda bu yok. O yuzden beklentisiz hayat iyidir iyilesmeye odaklanin. Anlamaya ve idrak etmeye odaklanin. Zamanla hepsi onemsizlesecek. Gecmis olsun. Uyanisiniz da hayirli olsun.
 
Ne güzel sizi anlayan kalbinize dokunan başarılı ve işlevsel bir terapist bulmuşsunuz
Daha yolun başı yılların birikimi ağırlığı bir anda atılmayacak belki daha çok zorluk çekeceksiniz ama sonunda öyle bir rahatlayacaksınız ki…
Ameliyat olmak gibi kalıcı çözüm olacak yeni biri olacaksınız.
Kaygılar korkular olmadan içimizdeki çocuk da potansiyelimiz de ortaya çıkıyor
Darısı başıma🌸
 
Bir de sürekli kendi içimde birine hesap veriyorum sanki aynı annem gibi babam gibi kendi kendime hesap veriyorum kendi kendine diyalog oluşturup kendimi üzüyorum
Bunu biraz açar mısınız ?
konudan bağımsız nasıl hissettirdiğini nasıl anladığınızı merak ediyorum çünkü ben de kendime karşı çok eleştirelim ve içimde sürekli biriyle konuşuyorum öfkeleniyorum bazen anne babamın eski davranışlarının iç sesim haline getirdiğimi fark ediyorum
 
Alfred adler okumaniz tavsiye ederim. Ve herkesin tabiki kendinizinde davranislari ve gecmisi arasinda baglanti kurarsaniz her sey aslinda colk acik ve basit bunu goreceksiniz. Rahatlayacaginiza eminim. Basarisiz olmus ebeveynleriniz belliki pekte gelisime acik tipler degillermis. Siz tedavi icinde olsa farkindaliklar yaratiyorsunuz. Kendinizi ve diger olani biteni sebepleriyle anlamaya odaklanin. Onlar da beni anlasin gibi bir dusunceye kapilma hatasina dusmeyin cunku kapasiteleri yetmez. Onlarda boyle iste kapasite bu kadar yani. Gelisimi arzulamak ve gelismek.icinde bir zeka piriltisi bir potansiyel gerekir. Maalesef bazi insanlarda bu yok. O yuzden beklentisiz hayat iyidir iyilesmeye odaklanin. Anlamaya ve idrak etmeye odaklanin. Zamanla hepsi onemsizlesecek. Gecmis olsun. Uyanisiniz da hayirli olsun.
Evet başlarda onlarla kavgalar ettim kendimle kavga ettim anlamadılar kabul ettim kapasite o kadar anlayabilecek olsalar zaten bu halde olmazdım böyle yetiştirmezlerdi . Onlara iyilik diliyorum artık ama içimde hala bazen neden ya neden diye sormak isteyen biri var artık ben ona cevap veriyorum nedenini sorsan da cevap seni tatmin edecek bir cevap olmayacak o kendine iyi gelememiş sana nasıl gelsinn oluyor .
Benim üzüldüğüm şey sanki hala tepemde panik panik hesap vermemi bekleyen anlamayan inanmayan tekrar tekrar aynı şeyleri soran biri var sanki , annem işte o … okb li kendi kaygı panik hat safha aynı zamanda bana herşeyi kontrol ettirip okulda olan bitenleri tekrar anlattırıp inanmaz herşeyi sorgulardı sanki hala aynı kişi başımda da ben kendi kendime hesap geriyorum mesela zihnimden çocuğa neler yedirdiğimi tekrar tekrar soran biri var sanki bunu yeni farkettim işte ben anlamıyordum o sesi . Annemmiş. İnanmayan anneannemmiş bir şey sorardı söylerdim inanmaz kendi kafasında kurduğuna inandırmaya çalışırdı babama beni dövdürürdü . Ya çok tuhaf şeyler yaşadım kabus gibi . Zihnimi yönetemiyor gibi hissedip paniğe kapılıyorum birden . Panik atak veya derealizasyon yaşıyorum ortamdan soyutlanıyorum sanki . Zorlanıyorum . Sanki kendimi ifade etsem anlaşılmıcam veya konuşturulmucam şiddet görücem gibi nabzım hızlanıyor babam mesela bi şaka yapmıştım onda bile açıklamama rağmen beni dövmüştü Hem de 18-19 yaşında basit bi şaka basit açıklamalarda ya küfür eder ya döverdi . Bir de çok yalnız bırakıldım annem beni hep anneanneyle yollardı , ameliyata okul kaydına herşeye anneanneyle gitmişim terapilerde farkettim . Şuan yalnız kalınca bi dayanak arıyorum sanki savunmasız bir çocuğum . Çok üzülüyorum kaldıramıcak gibi oluyorum farkettikçe . Kafayı yicek gibi oluyorum yıllarca sorunlar yaşadım korktum kaygılandım babam hastalık hastası kafadan sakat dedi bir de duygularımdan dolayı hakaret yedim . Yani nerden tutsam bilmiyorum zihnimde birileri bana inanmıcak hesap sorcak dışlıcak gibi hisler oluyor ve ben senaryolar üretip konuşuyorum kendi kafamdaki seslerle resmen hesap veriyorum anlatıyorum sinirleniyorum üzülüyorum gün sonunda baş ağrısı nefes daralması derealizasyom ölüm korkusu çünkü insan yönetemeyince bunalıyor
 
Ne güzel sizi anlayan kalbinize dokunan başarılı ve işlevsel bir terapist bulmuşsunuz
Daha yolun başı yılların birikimi ağırlığı bir anda atılmayacak belki daha çok zorluk çekeceksiniz ama sonunda öyle bir rahatlayacaksınız ki…
Ameliyat olmak gibi kalıcı çözüm olacak yeni biri olacaksınız.
Kaygılar korkular olmadan içimizdeki çocuk da potansiyelimiz de ortaya çıkıyor
Darısı başıma🌸
İnşallah ben 1-1buçuk yıldır terapi alıyorum ama hep önde duran belirtiler içindi onları tetikleyen travmaları çalıştık şimdi normalde dışarıdan artık sakin öfkesini kontrol edebilen normal biriyim ama içimdeki sorunu yeni farkettim …yani zemin bataklık artık adına ne dersek yeni indik oraya ve yoğun gidiyor terapiler aynı zamanda bebeğim de var 8 ayına gelecek neredeyse önce Allah sonra o ve eşimden destek alıyorum gerçekten çok tuhaf bi süreç insanın derinlerine inmesi ve zor
 
Senin derdinin çözümü psikadelik terapi ile bilinç altının derinliklerine inip travmaları yukarı çıkartmak. Kendi başına da yapabilirsin bir uzman yardımı da arayabilirsin

böyle şeyler tavsiye etmemelisiniz.
zaten profesyonel yardım alıyor ve her şey çok muallak konu sahibi için. Bu noktada her şeye açık olabilir, yanlış kişilerin eline düşebilir ya da dolandırılabilir.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bunu biraz açar mısınız ?
konudan bağımsız nasıl hissettirdiğini nasıl anladığınızı merak ediyorum çünkü ben de kendime karşı çok eleştirelim ve içimde sürekli biriyle konuşuyorum öfkeleniyorum bazen anne babamın eski davranışlarının iç sesim haline getirdiğimi fark ediyorum
İşte bende öyleyim açıyorum mesela çocuğu yedirdim dimi bugün ama çok iştahlı değildi örneğin
Zihnimden sanki annem bana söylüyor neden yedirmedin neden başka bişe hazırlamadın ben de hesap veriyorum bugün şunu yedirdim şöyle oldu yemedi işte sonra kavga ederken buluyorum kendimi veya üzgünken
Ya da biri bana ters davrandı kafaya takıyorum ben ona napmış olabilirim felan diye sonra sanki o bana bir şeyler söylüyor gibi olasılıkları ayal ediyorum ve bende cevaplar veriyorum
Sonra bana hayatta hiç inanılmadığu ve anlaşılmadığım için içine korku giriyor sanki o an yine anlaşışmıcam gibi sürekli tekrarlıyorum aynı şeyleri içimdeki sesi ikna etmeye çalışıyorum gibi sonra yorgun beyin panik atak kendimi kontrol edemiyorum hissi geliyor
 
Senin derdinin çözümü psikadelik terapi ile bilinç altının derinliklerine inip travmaları yukarı çıkartmak. Kendi başına da yapabilirsin bir uzman yardımı da arayabilirsin

Yani yöntemin uçukluğunu falan da geçiyorum -geleneksel terapilerin suyu çıktı sanki- ama YASAL BİLE DEĞİL. Siz bunu nasıl önerebiliyorsunuz? Binlerce insan okuyor bu forumları, birileri kalkıp bir de "kendi başına" yapsa neler yaşanacak kim bilir... Bilmiş bilmiş "derdinin çözümü" demişsiniz bir de, sanki eğitiminiz var bu alanda. Bu cüreti kendinizde nasıl buluyorsunuz bi bilsem...
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Back
X