Merhaba,ben de artık içimi dökmek istiyorum. Kimseye soyleyememekten sadece kürtaja girerken hıçkıra hıçkıra ağlamaktan çok yoruldum.Duygularimi eşimle,ailemle veya doktorumla paylaşamamak beni çok üzüyor size yazmak istedim. İlk gebeliğim de sadece bir kez korunmasız beraberlik sonrası tamamen problemsiz bir 9 ay geçirdim ve çocuğumu kucağıma aldım. Sonra bir müddet gebelik istemedim,ben istemeye başladığımda ise eşim istemedi,o istemeye başlayınca çalışmalara başladık derken gebe kaldım ve 7 haftalıkken kalp atiminin olmadığını söyledi doktor.Tabi ki dünya başıma yıkıldı, inanamadim 2 hafta karnımda ölü bebekle hastane hastane dolaştım bir ümit belki yanlış görmüşlerdir diye.Sonuc bildiğiniz gibi kürtaj. 1 sene sonra tekrar gebe kaldım ve ilk anından beri kanamayla devam eden gebelik 9. Hafta dayanılmaz bir acıya büründü ve kalbi durur durmaz aldılar. Hemen kromozom analizi yapıldı tamamen sağlıklı bir kız. Benim pıhtılaşma faktorlerime bakıldı normal,hsg çekildi normal... Herşey normal ve 2 düşük!! 6 ay sonra tekrar gebe kaldım hemen coraspin,prednol tb progestan başlandı her hafta USG kontrol yapıldı ve 10. Haftada tekrar kalp durması ve tekrar kürtaj. Bu sefer microarray diye bir kromozom analizi yapıldı sonucu 6 ay bekledik ve yine normal sağlıklı bir kız. Bir daha gebe kalırsam doktorum clexan iğne başla hemen sabah akşam dedi. Tabi ki ben bir daha gebe kalamadim. Pandemi bitsin diye bekledim baktım biteceği yok yaşım da 37 oldu,bu ay çalışmalara başladım yarın adet günüm ve biliyorum gebe değilim. Çünkü o kadar çok gebe kaldım ki artık test yapmadan gebe kaldığımı anlıyorum