Konuya nerden nasıl başlasam die kaç saattir düşünüyorum. aslında duygularımı o kadar güzel içimden ifade edebiliyorumki ama burda klavyelere dökmek o kadar zorki.38 yaşındayım, 38 yıldır bugün çok mutlu oldum dediğim gün az olmuştur heralde. çok kötü bir çocukluk ve genç kızlık dönemi yaşadım. kendimi burda kimseye tanıtmak istemiyorum sadece yaşadıklarımı paylaşmak belkide bu satırlara dökmek yazmak istedim... içkici ve kumarcı bir babanın kızıydım annem ve kardeşlerim çok kötü günler yaşadık, hepimiz o evden kurtulmak için evlenmeyi birer kaçış yolu bulduk belkide. kimimiz mutlu olduk kimimizde battıkça battık. ben daha çok kendimden bahsetmek istiyorum. 12 yıllık evliyim 2 tane çocuğum var. kendi kaderim sanki kızlarımında olucak die o kadar korkuyorumki. sorumsuz bir eşe sahibim elinde dilinde belinde olmayan. evimiz vardı birisine kefil oldu evimiz elden gitti. ev elden gidince ben kötü gelin oldum kocamı ben idare edicekmişim.30 tane iş değiştirdi. yarı aç yarı tok günler yaşadım. çocuklarım küçük olduğu için işede giremedim. boşanmaya kalktım babam bana çocuklarını çocuk esirgemeye ver gel dedi. sonra neyse getir ben bakarım dedi arkasından daha ben ayrılmadan beni başka bir adam para karşılığı satmaya kalktı.anlıyacağınız gidecek bir babamında evi yok.sığınma evine başvurdum beni alın die dayak yiyormusunuz dediler hayır dedim biz dayak şiddet görenleri alıyoruz dediler