Taze 1.sinif anneleri ve öğretmen arkadaşlarım bakabilir mi

Kirpapatyam46

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Şubat 2015
999
391
Merhabalar kızlar

Kızım okula başladı devlet okulu okuldan kaynaklı oryantasyon sürecimiz olmadı.
İkinci haftada çarşambadan başladı yani toplam da 3 gün oldu gideli.

Diğer çocuklarinda oryantasyon süreci olmadı ama onlar pazartesi biz Çarşamba başladık okuldan kaynaklı yine bizden kaynaklı değil.

Sınıf mevcudu 28 bir tek ben varım bahçede öğretmen ve müdür sen de gelme artık alışır diyor.

Ama kızım gitme annecim diyor.
Ağlıyor
Aslında 3 yasdan beri düzenli kreşe gidiyor anaokulu na gitti.

Hiç zorluk yaşamaz hiç ağlamaz diye düşündüm ama ağlıyor.Ne yapmalıyim nasıl tutum izlemeliyim


Öğretmenim kalemi düz tut masada dik otur diye bağırıyor hiç düzgün konuşmayı bilmiyor diyor.
Ama takip ettiğim kadar öğretmenimiz naif biri bilemem tabi sınıfı

Kızım
Okuma yazma konusunda sıkıntısi yok biliyor ama katı kurallar dan hoşlanmıyor anladığım kadarıyla ne yapabilirim nasıl bir yol izlemem gerek yarın toplantı var. Konuşmalı miyim.

Bir hafta daha gidip kızım tam alışsin istiyorum ama okuldan gelme diyor lar

Sizce de Çok saçma değil mi çocuk ağlar alışır demek
 
Diğer çocuklar nasıl alışmış bir hafta da anlamış değilim.
Maşallah.ama ben kızım kendi ni güvende hissedene kadar gitmek istiyorum
 
Okul dışında bekleyeceğinizi söyleyin, okula almadıklarını söyleyin. Ve lütfen bahçede beklemeyin. Diğer çocuklar olumsuz etkileniyor. Bize de gelmeyin dediler gitmiyoruz ama ortalıkta bir sürü anne olduğunda çocuklar onların annesi var sen gelmiyorsun diyorlar.
Öğretmenden korkma konusunu da öğretmeninizle paylaşın.
 
Öğretmenin tutumundan emin olmalısınız. Orada bir sorun yoksa evet alışması gerek normalde.
Yani benim oğlumda birinci sınıf, sınıfta ağlayan olmadı hepsi anaokuluna gitmiş çocuklardı çünkü. Ama öğretmenimiz çok yumuşak tatlı dilli. Bence öğretmende yada okulda çekindiği sert birileri var gerçekten çünlü anaokulunu bilen çocuk ilkokula kolay adapte oluyor benim gördüğüm kadarıyla
 
Evet bizde öyle bekliyor duk.ama bilemedim birşey ler ters gitti
 
Bana da cocuklar ılk haftalar bağırıyor öğretmen falan dıye bahsetmişti evde. Bazen ses tonu yükseltmeyi bağırma zannedıyorlar. Yanı şöyle birine bir şey söylerken aynı zamanda sınıfın sesını bastırmak ıcın sesımı yükselterek söylüyprdum. Ki çalıştıgım okulda müdür ve müdür yardımcısı gizlice kapıy gelıp ızlerler yanı. Müdür yardımcısı bıle demıstı hocam hiç bağırmıyorsunuz neden böyle bilmiyorum diye. Pandemıde onlıne dönemde aslında benım nasıl biri oldugumu anladılar ancak velıler. Kızınızı iyi tanımanız lazım. Gerçekten bağırıyorda olabılır tabiki. Ama beklemenıze karşıyım. Bırakıp gideceksiniz. Çıkıs saatında aksatmadan orada olacağınıza söz vereceksınız. O şekilde güven sağlayacak. Atıyorum işiniz çıktı 10 dk geç geleceksınız. Öğretmene mesaj atarsınız. Hocam 10 dk gecikeceğim söylersiniz endişelenmesin diye.İstediği kadar ağlasın alışacak elbette. En sinir olduğum şey de budur zaten. Bir şey olsa öğretmen sızı arar çağırır gerek varsa. 3 hafta alışmayan öğrencimde oldu. Ki 3. Sınıfta bir öğrenci geldi annesi istemiyor diye çocuğu yıllardır okula yollamamış resmen. Bomboş gelmiş o yaşa kadar. Okuma yazma öğreniyor bu süreçte eğitimin çoğunluğu evde olacak. Sakin kalın yanı
 
Benim mevcut 30.
Ben de bağırmak zorunda kalıyorum çünkü onların sesi arasında benimki duyulmuyor.
Kalemi güzel tut, dik otur, haydi çizgini bitir, arkadaşını oyalama ilk haftalar en çok kurulan cümleler ve çok normal.

Sizi gören diğer çocuklar onun annesi var sen de gel diye ağlama çıkarabiliyor. Kızınızla anlaşın ve bahçe içine girmeyin bahçe dışında bir yerde tenefuslerde uzaktan sizi görebileceği bir yerde olabilirsiniz.
 
Bahçede beklemeyin. Kızınıza "Gitmiyorum, okul girişinin hemen dışında bekleyeceğim" diyin, güvenini kırmayın. Gerçekten de dışarıda bekleyin. "Ağlar ağlar alışır" yaklaşımını ben doğru bulmuyorum, o alışmak değil "öğrenilmiş çaresizlik" çünkü. Bol bol konuşun. Artık büyüdüğünü, arkadaşları gibi okulda kendi başına kalabileceğini anlatın. Her akşam onu heyecanla beklediğinizi, okul bitince bol bol sarılacağınızı söyleyin.

Toplantıda da öğretmene dümdüz "siz benim çocuğuma bağırmışsınız" demeyin, konuşun tabi ama mesela sınıfın genel durumunu sorun. Kızınızın sınıfa uyumuyla ilgili bilgi edinin. Bağırma konusunu da takip edin, akşamları kızınıza sorun.
 
Ben de 1.sinif annesiyim.
oryantasyon haftamiz oldu. Ama o hafta dahil hic bahcede beklemedim.
Sinifimizda ayni şekilde aglayan ve surekli annesini etrafinda isteyen 3 4 öğrenci var.
Ayni şekil katlanır taburesi ile gelip sabahtan çıkış saatine kadar okul kapısında oturan veli var.
Ben veliler böyle yaptığı sürece o çocukların alışacağını düşünmüyorum.
Yakın bir yerde bekleyin ama bahçede veya çocuğun size görebileceği bir yerde beklemeyin.
Öğretmeninden memnun değilse sınıf değişikliği yapabilirsiniz.
 
öğretmeninin komutlar vermesinin çok normal olduğunu, sınıftaki bütün çocuklara aynı yüksek sesle aynı cümleleri söylediğini anlatın. Sonsuza kadar kapıda bekleyemeceğinizi işlerinizin olduğunu, sınıf arkadaşlarıyla kaynaşırsa zamanın çabuk geçeceğini, okulda size duyduğu özlemle başa çıkacak kadar büyüdüğünü anlatın.
 
1.sınıfa bu yıl başladı oğlumda özel okulda olsa sınıf mevcudu 24 kişi.Devlete gidip sorduk öncesinde o da 25-26 falandı.
Oryantasyon sürecinde bizi okulun bahçesine dahi sokmadılar güvenlikten aldılar çocukları götürdüler üç gün.
Böylelikle daha hızlı alıştı çocuk,anaokulu döneminde(3ay gidebildi) bizi de alıyorlardı sınıfa,her çıktığımızda bahçede bekliyor muyum diye sorguya çekiyordu resmen.
Ama bu çocuğa göre değişebilir ağlama,gitmek istememe gibi bir şey o dönemde yaşamadık sadece öğretmenini sevmediğini söylüyordu.
Okul içinde kendisini bekleyeceğini söyleyerek yatıştırmaya deneseniz? Ya da öğretmeniyle paylaşın bu durumu nasıl bir yol izlemelisiniz sorun, muhakkak tek ağlayan ya da gitmek istemeyen o değildir.
Sınıf mevcudu özel,devlet kıyasında en azından yaşadığım yere göre normal.Ama yine de bir öğretmen için çok zorludur,o kadar küçük çocuğa sesini duyurabilmek,sınıfı kontrol altına almak eminim ki bağırmak olmasa da ses tonu yükselmesi istiyordur.Tabiki birebir bağırmalar çok mu takip edin ama yüksek sesi bağırdı olarak düşünebiliyorlar.
 
Siz okul bahçesinde bekledikçe alışma süresi hem uzar hem de süreç sancılı bir hal alır. Çocuğunuza sizin okulda bekleyemeyecegizi,yakınlarda olacağınızı güzel bir dille anlatın. Üç gün gitmiş yalnızca alışamaması normal. Öğretmenin bağırma konusuna gelince,malesef sınıfta sesimizi duyurabilmek ve düzeni sağlayabilmek için yüksek sesle konuşmak zorunda kalıyoruz. Bunun kızmak veya öfkeyle bir ilişkisi olduğunu sanmıyorum. İlk zamanlar özellikle sürekli uyarıda bulunmak gerekiyor.
 
Bizim okul geçen sene içeri veli almamıştı. Oryantasyon süreci dahil. Sıraya soktuk bahçede sınıflar belli olunca, bizi kapı dışarı ettiler içeri aldılar. Hiç ağlayan eden olmadı.
Demek ki işe yarayan bir sistem bu.

Hatta oryantasyonun ilk günü almaya gittik, kızım okulda kantin diye bir şey varmış bildiğin yemek satan market bana para niye vermediniz ki diye cırladı bize. Çocukların hepsi böyle bıcır bıcırdı o gün ana baba peşine düşen hiç yoktu.

Artık beklememize izin vermiyorlar, bahçe dışında bekleyeceğim diyerek usul usul süreyi uzatmanızı önerebilirim.

Diğer çocuklar da etkileniyordur çünkü. Bizimkiler ara ara sınıf annesi teyze sınıfa giriyor siz niye girmiyorsunuz falan diye sitem ediyorlar. Öğretmeni almıyor normal şartlarda sınıfa ama çocuklar söylenince tamam öğretmenler gününde şu veliler, anneler gününde bu veliler gelsin sınıfta kutlama olacak diye sıraya dizdi herkes sınıfa girip bir şekilde gönül yapmış oldu.
 
Bir de şey diyebilirsiniz. "Yakındayım"
Mesela ailemin evi okulun tam karşısında, okul kapısı ile arada 5 metre yok yani. benim evim 200 metre ileride.
Ben ilk hafta zaten 2-3 saat kalacak diye ailemin evinde bekliyordum, kızıma da söylüyordum dedenlerdeyim hemen gelebilirim. Sonra yavaş yavaş bak buradaki cafede kahve içtim, arada eve gidip yemek yapıp geldim falan diye diye alıştırdım.
Yakından uzağa sıralaması yapmak da iyi olabilir.
 
Diğer çocuklar nasıl alışmış bir hafta da anlamış değilim.
Maşallah.ama ben kızım kendi ni güvende hissedene kadar gitmek istiyorum
Abartmayın bence
Orada durunca ne oluyor?
Kreşe de gitmiş zaten çocuk bireyselleşmeye alışkındır
sizin tedirginliğiniz çocuğa yansıyordur o da endişeleniyordur

Dün yarım saat kızımla ikimiz asansörde kaldık
Tüm ışıklar söndü kapkaranlıktı (şarjım da o sırada bitti ışık da yoktu yanımızda) ve asansör arada sallandı
servis gelip kurtarana kadar 1 m2 alanda bekledik
Kızım 5 yaşında ve ilk başta korktu haliyle
Ağlayacak gibi oldu bana baktı ve tepkimi ölçtü ben bunun harika bi macera olduğunu burdan çıkınca babasına anlattığımızda çok şaşıracağını, onunla ilk defa asansörde kaldığımız için çok heyecanlı olduğumu falan söyledim

Ama bu süreyi böyle geçirmek yerine (ki ben de açıkçası biraz korktum asansör düşecek diye) paniğe kapılıp eyvah ah vah etseydim zaten ağlamaya hazır ve gerginlikle elimi sıkan kızımı sakinleştirmek mümkün olmayacaktı


Bunu şu sebeple anlatıyorum siz çocuğunuzun yanında olmak destek olmak istiyorsunuz anlıyorum ama çocuklar bizim ruh halimizden çok etkileniyorlar. Siz ona ancak güvendiğinizi hissettirerek ve tedirgin davranmayarak yardımcı olabilirsiniz.
Sürekli okulda beklemeniz diğer çocuklar için de iyi bir şey değil. Onlar da annelerini istemeye başlarlar okul yönetimi o yüzden gelmeyin diyordur
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…