Düğünden erken ayrıldım.
Eşimi -kuzeninin düğünü, sen annenle kalabilirsin canım- diyerek düğün yerinde bıraktım.
Kayınpederim, annem, babam ve ben kalktık. Hamiş halimle beynim şişti.
Olanı anlatayım.
Düğün yerine geldiğimizde millet pistte oynuyordu şakır şukur, onlar da pistteydi. Oturdum. Bu bahsettiğim kimselerin bizi görmemesi imkansız oturduğum yerden. Önümden geldi geçti kız, ne selam ne bi şey... 3 kere geldi geçti, tam karşımdaki masaya, sandalyeyi bana sırtı dönecek şekilde çekerek oturdu. Ne bana, ne eşime, ne annemlere (Annemlerle oturmuş yemek yemiş, misafir olmuş insanlar yani bunlar) ufacık bir selam. Annem bile tuhaf oldu yani bu ne demek diye. Bunlar çok çiğ hareketler.
Yine hislerimde haklı çıktım...
Çünkü ortada hiçbir şey yok, bilen bilir zaten nasıl biri olduğumu, ama sizi temenni ederim ki bu karşılıklı aile arkadaşlığı ilişkisinde bırak kusurum olmayı, fazlaca verici bile davranmış olabilirim.
Sonuç itibariyle,
Ya bu hoş muamele sonuçu kendini bi halt sanıp kıçı kalktı bunun, ya da kıskançlık, düşünüyorum, başka açıklaması yok.
Düğünden kalkarken de, milletle selamlaştım, yeni çifte mutluluklar diledim ve bunların masalarının önünden bastım geçtim suratlarına bile bakmadan. Mesaj yerine varmıştır umarım.
Doğru bir arkadaşı kaybetti, kendi bilir.