Merhaba kızlar,
4,5 senelik evliyim.Eşimle severek evlendik ve ikili ilişkimizde büyük sorunlar yok.Eşim anlayışlı ve merhametli bir insan.Evlendikten sonra ne yazık ki ablaları yüzünden çok sorun yaşadık,evliliğimize çok yansıdı.Hatta o sorunlardan artık kurtulabilmek için boşanmayı dahi düşündüm.Sorunu çok açıp,sizi bunaltmak istemem.Kısacası ailenin cehaleti (okumamak anlamında demiyorum) ve kız kardeşlerinin şımarıklığı yüzünden bana kin duyuyorlar.Bana hakaret edildi,eşimle aramı bozdular.Her şeye rağmen yine de adım attım ama artık olmuyor yani.Daha fazla adım atıp,kendime olan saygımı yitirmek istemiyorum.
Eşim dokuz kardeş,sanıyorum biraz çekiniyor abilerinden,anne ve babasından.Her şeyi çok fazla kafaya takıyor.Geçen gün ‘ailemle konuşmak istemiyorum çünkü bana aranızdaki sorunu söyleyecekler,neden ablanları aramıyorsun,gitmiyorsun vs diyecekler’dedi.
Her an ailesi bir sorun çıkartacak diye diken üstünde mi yaşayacağız bilmiyorum ama bu durum inanılmaz canımı sıkıyor.Eşimin her şeyi en ince ayrıntısına kadar kafasına takması beni yoruyor.
Bu arada hiçbir zaman ailenle görüşme vs demedim,aksine hep yapıcı olmaya çalıştım ama olmuyor gerçekten.
Karşımda kocaman bir cehalet abideleri var.
Mesele eşimin ablası,whatsappda paylaştığı duruma bakmadığı için ablamın numarasını silmiş.Bu en basit bir örnek.Size hepsini anlatsam yok artık derseniz.
Eşimin bu durumu aşması için ne yapabilirim?Lütfen yorum yapın,çünkü gerçekten her şeyi bırakıp gitmek istiyorum sanki.
4,5 senelik evliyim.Eşimle severek evlendik ve ikili ilişkimizde büyük sorunlar yok.Eşim anlayışlı ve merhametli bir insan.Evlendikten sonra ne yazık ki ablaları yüzünden çok sorun yaşadık,evliliğimize çok yansıdı.Hatta o sorunlardan artık kurtulabilmek için boşanmayı dahi düşündüm.Sorunu çok açıp,sizi bunaltmak istemem.Kısacası ailenin cehaleti (okumamak anlamında demiyorum) ve kız kardeşlerinin şımarıklığı yüzünden bana kin duyuyorlar.Bana hakaret edildi,eşimle aramı bozdular.Her şeye rağmen yine de adım attım ama artık olmuyor yani.Daha fazla adım atıp,kendime olan saygımı yitirmek istemiyorum.
Eşim dokuz kardeş,sanıyorum biraz çekiniyor abilerinden,anne ve babasından.Her şeyi çok fazla kafaya takıyor.Geçen gün ‘ailemle konuşmak istemiyorum çünkü bana aranızdaki sorunu söyleyecekler,neden ablanları aramıyorsun,gitmiyorsun vs diyecekler’dedi.
Her an ailesi bir sorun çıkartacak diye diken üstünde mi yaşayacağız bilmiyorum ama bu durum inanılmaz canımı sıkıyor.Eşimin her şeyi en ince ayrıntısına kadar kafasına takması beni yoruyor.
Bu arada hiçbir zaman ailenle görüşme vs demedim,aksine hep yapıcı olmaya çalıştım ama olmuyor gerçekten.
Karşımda kocaman bir cehalet abideleri var.
Mesele eşimin ablası,whatsappda paylaştığı duruma bakmadığı için ablamın numarasını silmiş.Bu en basit bir örnek.Size hepsini anlatsam yok artık derseniz.
Eşimin bu durumu aşması için ne yapabilirim?Lütfen yorum yapın,çünkü gerçekten her şeyi bırakıp gitmek istiyorum sanki.
