Takılıp kaldığım erkek arkadaşım

laydaa3567 .!.:

Merhaba herkese iyi akşamlar bir buçuk ay önce 2 senelik ilişkimi çok zarar gördüğüm, yıprandığım için, tıkanıp kaldığım bir noktaya geldiği için bitirdim. Yalanlar, manipüleler, ilgisizlikler, saygısızlık vesaire derken en son erkek arkadaşımın aile bireyinden de bana gelen hoş olmayan birkaç lafı duyunca dayanamadım. Çok çökmüş haldeydim kaldıramıyordum. Sevdiğim insanın değişmesi başkalaşması bana çok ağır geliyordu ve tekrar kendimce onu kazanmaya calısıyordum ama tek yaptığım onu kendimden daha fazla itmek oldu. Sıkıyosun,boğuyosun, bıktım, ben böyleyim, olmuyosa olmuyodur gibi gibi şeyleri tekrar tekrar duyuyordum. 9 kilo verdim bir anda, bir lokma yiyemez oldum. Uyuyamaz, uyusam bile uykumdan panik ataklarla kan ter içinde kalkar olmuştum. Ayrıl barış ilişkimizde hep diken üstünde olmaya ve her an terk edip gidecek hissiyle günümü yaşayamamaya hayatıma devam edememeye başlamıştım. İşin sonu psikiyatride bitince artık bırakma kararı aldım. O da üstelemedi. Ölüm gibi geçti ilk haftalar. Daha çok mahvolmuştum. Daha sonra yazdı bana, mesafemi koruyunca 2 senelik ilişkimde ilk defa kapıma çiçeklerle geldi. Yalvardı yakardı ama ona geri dönmek beni sadece psikolojik olarak daha çok mahvedecekti. Değişeceğine dair sözler verdi ama daha önce de aynı şeyler olduğu için guvenemedim. Simdi onu geri çevirdiğim için suçlu benmişim, kötü biriymişim gibi hissediyorum. Aynı zamanda hem öfkeliyim hem özlüyorum. Sanki bir kolum yok ya da vucudumda bir yerde boşluk var. Dışarı çıkıyorum arkadaşlarımla dolaşıyorum spor yapıyorum resimler çizip kitap okuyorum ama kafamı yastığa koyduğum ya da boş kaldığım an dusunceler sarıyor kafamı. Çok canım yanıyor. Daha 20 yaşındayım ve hayatımın bu yıllarını acı içinde geçirmek istemiyorum. Bana zarar veren birine nasıl ihtiyaç duyup özleyebilirim aklım almıyor. Kendimden utanıyorum, geldiğim halden utanıyorum ama her an onu aramak onunla konuşmak onun omzunda ağlamak istiyorum. Bunlar geçecek mi? delirecek gibiyim. Benden yaşça büyük bu konuları yaşamış insanların tavsiyelerine çok ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

Perihan1985 .!.:

Canim senin su an yasadigini bende yasiyorum… o kadar cok zarar vermesine ragmen hatta düsmanimdan daha fazla onu sevmen normal, zamana ihtiyacimiz var. Bende senin gibi korkunc özlüyorum ve istiyorum onu ama bizim icin en iyisi uzak durmak yoksa ileride daha kötü oluruz.

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

Merhaba herkese iyi akşamlar bir buçuk ay önce 2 senelik ilişkimi çok zarar gördüğüm, yıprandığım için, tıkanıp kaldığım bir noktaya geldiği için bitirdim. Yalanlar, manipüleler, ilgisizlikler, saygısızlık vesaire derken en son erkek arkadaşımın aile bireyinden de bana gelen hoş olmayan birkaç lafı duyunca dayanamadım. Çok çökmüş haldeydim kaldıramıyordum. Sevdiğim insanın değişmesi başkalaşması bana çok ağır geliyordu ve tekrar kendimce onu kazanmaya calısıyordum ama tek yaptığım onu kendimden daha fazla itmek oldu. Sıkıyosun,boğuyosun, bıktım, ben böyleyim, olmuyosa olmuyodur gibi gibi şeyleri tekrar tekrar duyuyordum. 9 kilo verdim bir anda, bir lokma yiyemez oldum. Uyuyamaz, uyusam bile uykumdan panik ataklarla kan ter içinde kalkar olmuştum. Ayrıl barış ilişkimizde hep diken üstünde olmaya ve her an terk edip gidecek hissiyle günümü yaşayamamaya hayatıma devam edememeye başlamıştım. İşin sonu psikiyatride bitince artık bırakma kararı aldım. O da üstelemedi. Ölüm gibi geçti ilk haftalar. Daha çok mahvolmuştum. Daha sonra yazdı bana, mesafemi koruyunca 2 senelik ilişkimde ilk defa kapıma çiçeklerle geldi. Yalvardı yakardı ama ona geri dönmek beni sadece psikolojik olarak daha çok mahvedecekti. Değişeceğine dair sözler verdi ama daha önce de aynı şeyler olduğu için guvenemedim. Simdi onu geri çevirdiğim için suçlu benmişim, kötü biriymişim gibi hissediyorum. Aynı zamanda hem öfkeliyim hem özlüyorum. Sanki bir kolum yok ya da vucudumda bir yerde boşluk var. Dışarı çıkıyorum arkadaşlarımla dolaşıyorum spor yapıyorum resimler çizip kitap okuyorum ama kafamı yastığa koyduğum ya da boş kaldığım an dusunceler sarıyor kafamı. Çok canım yanıyor. Daha 20 yaşındayım ve hayatımın bu yıllarını acı içinde geçirmek istemiyorum. Bana zarar veren birine nasıl ihtiyaç duyup özleyebilirim aklım almıyor. Kendimden utanıyorum, geldiğim halden utanıyorum ama her an onu aramak onunla konuşmak onun omzunda ağlamak istiyorum. Bunlar geçecek mi? delirecek gibiyim. Benden yaşça büyük bu konuları yaşamış insanların tavsiyelerine çok ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

Bunlar hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor kafayı kıracakmışım gibi hissediyorum sersem gibiyim hep :/

Genişletmek için tıkla...

-Bibliosmia .!.:

Alışkanlığa da dönüşüyor bir süre sonra. Geçecek. Ona adım atma kesinlikle. Ama iyiyim diye de kendini sıkma. Acını yaşa yani. Bastırdığımız duyguların dışa vurumu çeşitli sıkıntılar ile olabiliyor.

Sana bunca zararı dokunmuş, sevgini haketmemiş.Güzelliklere çıksın yolun.

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

evet takıntı oldu bende, yanında başka kadınları düşünüp kendi canımı sıkıyorum

çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

Geçecek geçecek sizi kendine alistirdigi için bosluktasiniz. Çok sevdiğin bardağın kırılınca bile yeni bardağa alışmak zaman istiyor kendine zaman ver bir süre acını yasa baskılama ama bir süre sonra geçecek diye de teselli ver. Yolculukta gibi düşün 100km sonra bu yol biticek gibi.

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

çok alışmışım gercekten, ask sevgi değilde bağımlılık gibi hissediyorum sanki o olmadan hep yolumdan şaşmış boşlukta gibiyim

Genişletmek için tıkla...

yosunlukek .!.:

Çok üzülerek okudum sizin yaşınızda ben de böyle bir şey yaşadım. Anksiyete krizlerinden nefes bile alamıyordum. Yemiyor içmiyor 40 kiloya düşmüştüm. Ne yesem koşarak kusuyordum onu kaybetmekten korkuyordum ayrılınca iyice mahvoldum. Ben de tıpkı siz gibi terk etmiştim. Daha fazla üzülmemek için. Şimdi hayatıma bakıyorum ben kime ne sadaka vermişim, Allah beni meğer ne yangınlardan almış diyorum. Biraz daha sabır lütfen ona geri dönmeyin hayatınız eskisinden de güzel olacak. Şuan hala ona bağımlı olduğunuzdan böylesiniz. Sadece biraz daha sabır

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

Ben de 44 kiloya dustum goruntu olarak da değişince iyice çöktüm

umarım ben de böyle güzel şeyler söyleyebilirim bir an önce, cok tesekkur ederim

Genişletmek için tıkla...

laydaa3567 .!.:

Merhaba herkese iyi akşamlar bir buçuk ay önce 2 senelik ilişkimi çok zarar gördüğüm, yıprandığım için, tıkanıp kaldığım bir noktaya geldiği için bitirdim. Yalanlar, manipüleler, ilgisizlikler, saygısızlık vesaire derken en son erkek arkadaşımın aile bireyinden de bana gelen hoş olmayan birkaç lafı duyunca dayanamadım. Çok çökmüş haldeydim kaldıramıyordum. Sevdiğim insanın değişmesi başkalaşması bana çok ağır geliyordu ve tekrar kendimce onu kazanmaya calısıyordum ama tek yaptığım onu kendimden daha fazla itmek oldu. Sıkıyosun,boğuyosun, bıktım, ben böyleyim, olmuyosa olmuyodur gibi gibi şeyleri tekrar tekrar duyuyordum. 9 kilo verdim bir anda, bir lokma yiyemez oldum. Uyuyamaz, uyusam bile uykumdan panik ataklarla kan ter içinde kalkar olmuştum. Ayrıl barış ilişkimizde hep diken üstünde olmaya ve her an terk edip gidecek hissiyle günümü yaşayamamaya hayatıma devam edememeye başlamıştım. İşin sonu psikiyatride bitince artık bırakma kararı aldım. O da üstelemedi. Ölüm gibi geçti ilk haftalar. Daha çok mahvolmuştum. Daha sonra yazdı bana, mesafemi koruyunca 2 senelik ilişkimde ilk defa kapıma çiçeklerle geldi. Yalvardı yakardı ama ona geri dönmek beni sadece psikolojik olarak daha çok mahvedecekti. Değişeceğine dair sözler verdi ama daha önce de aynı şeyler olduğu için guvenemedim. Simdi onu geri çevirdiğim için suçlu benmişim, kötü biriymişim gibi hissediyorum. Aynı zamanda hem öfkeliyim hem özlüyorum. Sanki bir kolum yok ya da vucudumda bir yerde boşluk var. Dışarı çıkıyorum arkadaşlarımla dolaşıyorum spor yapıyorum resimler çizip kitap okuyorum ama kafamı yastığa koyduğum ya da boş kaldığım an dusunceler sarıyor kafamı. Çok canım yanıyor. Daha 20 yaşındayım ve hayatımın bu yıllarını acı içinde geçirmek istemiyorum. Bana zarar veren birine nasıl ihtiyaç duyup özleyebilirim aklım almıyor. Kendimden utanıyorum, geldiğim halden utanıyorum ama her an onu aramak onunla konuşmak onun omzunda ağlamak istiyorum. Bunlar geçecek mi? delirecek gibiyim. Benden yaşça büyük bu konuları yaşamış insanların tavsiyelerine çok ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

naz70 .!.:

Tabiki geçecek. Nişanlanmak üzere iken eski sevgilimi başkası ile yakaladım. 40 kiloya düştüm. Sürekli aynı şeyleri düşünmekten deliriyor gibiydim. Bir süre sonra yokluğuna alışıyorsun, özlem azalıyor derken bir gün aklına hiç gelmiyor. Üzerine başka sevgiler, aşklar yaşıyorsun. Başka ayrılıklar, birleşmeler. Bunlar hayata dair. Şimdi geçmişe bakınca niye o kadar üzülmüşüm diyorum kendime kızıyorum.

Genişletmek için tıkla...