- 10 Ekim 2018
- 1.638
- 1.463
- 34
Off ki ne offf...
Bir dert bitse diğeri başlıyor...
Annelik çok zor... Birinin seni anlaması daha da zor...
40 haftam bitti ama bebeğim kanala girmedi ve tehlikeli bir durum olduğu için sezeryan oldum. Şükür sezeryandan bir sıkıntım olmadı. Ağrım sızım çok az oldu. Sütüm hemen geldi. Çok rahattım. Eve geldiğimizde bir anda lohusa depresyonuna girdim. Sürekli ağlıyordum. Bu bebek büyümeyecek mi, sürekli böyle uyanık mı olacak, niye hep ağlıyor, neden bu kadar çirkin oldum, niye kimse beni anlamıyor... Çok ağır yaşadım. Ağlamadığım 1 saat bile yoktu. Kendimi anne gibi hissetmiyordum. Ama oğlumu da çok seviyorum. Daha 2.günümde göğüslerim çatladı ve yarık yarık oldu. İltihap aktı. O yüzden bağıra bağıra ağlaya ağlaya emziriyordum. Canımdan can gidiyordu emzirirken. Ölsemde kurtulsam diyordum, o derece acı çekiyordum. Sütüm varken, göğüslerim şişken, bir anda göğüslerim söndü. Atletime akan sütüm bitti. Hiç akmadı. Sütüm aniden kesildi. Bebeğim açlıktan kıvranıyordu bu yüzden mama verdim. Göğüslerim için doktora gittim ve doktor bile halime acıdı. Yazık kızım sen nasıl emzirdin resmen paramparça olmuş memelerin dedi. Emzirmemi yasakladı. Krem verdi. Tabi ben doktora gidene kadar lanolinli kremler, zeytinyağı daha bir sürü şey denemiştim hiç faydası olmamıştı. Doktorumun verdiği kremin çok faydasını gördüm. Doktorum yasak dese de yine de göğsümü verdim oğlum emdi. Yine ağrım oldu ama hemen kremimi sürdüm. Dün yine emzireyim dedim bu defa hiç almadı bas bas bağırdı. Sol göğsümün ucu yok ve onu oğlum hiç istemiyor. Sağ göğsümün ucu var, onu emiyordu ama onu da istemedi. Çok ağladım.
Her şeyi yiyorum ama sütüm olmuyor. Sağsam da 10 cc bile çıkmıyor
Emzirirken de sütüm pek gelmiyordu. Oğlum hiç doymuyor ağzını açıp aranarak ağlıyordu. Süt veremiyorum diye vicdan azabı çekiyorum. Göğüslerim çok küçük. Kuzenimin de göğüsleri küçük ama 2 sene emdi çocuğu. Bol sütü vardı. O anne ama ben anne değilim diyorum. Oğluma acıyorum. Yazık ki benim gibi emziremeyen sütü olmayan bir anneye nasip oldu diyorum ağlıyorum. Bir kadın bana emzirmezsen büyüyünce oğlun seni sevmez dedi. Hemşire bir tanıdığım ayy yazık bebeğe ya acıdım, emzirmezsen bağ kuramazsın dedi.
Bana bir akıl verin... Ben anne değil miyim Mama veriyorum diye oğlum hep hasta olacakmış gibi hissediyorum...
Bebeğim bugün 25 günlük oldu.
Bir dert bitse diğeri başlıyor...
Annelik çok zor... Birinin seni anlaması daha da zor...
40 haftam bitti ama bebeğim kanala girmedi ve tehlikeli bir durum olduğu için sezeryan oldum. Şükür sezeryandan bir sıkıntım olmadı. Ağrım sızım çok az oldu. Sütüm hemen geldi. Çok rahattım. Eve geldiğimizde bir anda lohusa depresyonuna girdim. Sürekli ağlıyordum. Bu bebek büyümeyecek mi, sürekli böyle uyanık mı olacak, niye hep ağlıyor, neden bu kadar çirkin oldum, niye kimse beni anlamıyor... Çok ağır yaşadım. Ağlamadığım 1 saat bile yoktu. Kendimi anne gibi hissetmiyordum. Ama oğlumu da çok seviyorum. Daha 2.günümde göğüslerim çatladı ve yarık yarık oldu. İltihap aktı. O yüzden bağıra bağıra ağlaya ağlaya emziriyordum. Canımdan can gidiyordu emzirirken. Ölsemde kurtulsam diyordum, o derece acı çekiyordum. Sütüm varken, göğüslerim şişken, bir anda göğüslerim söndü. Atletime akan sütüm bitti. Hiç akmadı. Sütüm aniden kesildi. Bebeğim açlıktan kıvranıyordu bu yüzden mama verdim. Göğüslerim için doktora gittim ve doktor bile halime acıdı. Yazık kızım sen nasıl emzirdin resmen paramparça olmuş memelerin dedi. Emzirmemi yasakladı. Krem verdi. Tabi ben doktora gidene kadar lanolinli kremler, zeytinyağı daha bir sürü şey denemiştim hiç faydası olmamıştı. Doktorumun verdiği kremin çok faydasını gördüm. Doktorum yasak dese de yine de göğsümü verdim oğlum emdi. Yine ağrım oldu ama hemen kremimi sürdüm. Dün yine emzireyim dedim bu defa hiç almadı bas bas bağırdı. Sol göğsümün ucu yok ve onu oğlum hiç istemiyor. Sağ göğsümün ucu var, onu emiyordu ama onu da istemedi. Çok ağladım.
Her şeyi yiyorum ama sütüm olmuyor. Sağsam da 10 cc bile çıkmıyor
Emzirirken de sütüm pek gelmiyordu. Oğlum hiç doymuyor ağzını açıp aranarak ağlıyordu. Süt veremiyorum diye vicdan azabı çekiyorum. Göğüslerim çok küçük. Kuzenimin de göğüsleri küçük ama 2 sene emdi çocuğu. Bol sütü vardı. O anne ama ben anne değilim diyorum. Oğluma acıyorum. Yazık ki benim gibi emziremeyen sütü olmayan bir anneye nasip oldu diyorum ağlıyorum. Bir kadın bana emzirmezsen büyüyünce oğlun seni sevmez dedi. Hemşire bir tanıdığım ayy yazık bebeğe ya acıdım, emzirmezsen bağ kuramazsın dedi. Bana bir akıl verin... Ben anne değil miyim
Mama veriyorum diye oğlum hep hasta olacakmış gibi hissediyorum...Bebeğim bugün 25 günlük oldu.
Son düzenleme:
acaba? Öyle bir şey yok hanımefendi. Annem de beni emzirememiş ama onun sevgisi bile yeter. Varlığına şükrediyorum hep. Canım annem.