- Konu Sahibi shadowshows
-
- #1
11 Kasım 2013te bebeğimi dünyaya getirdim. Kızım 10 gün sonra 4 aylık olacak. İlk 1 ay sadece anne sütü verdim, ama bebeğim sürekli ağlak, huzursuzdu. Göğüslerim büyük, çok dolgun ve sürekli süt sızdığı için ben sütüm çok iyi sanıyordum. Ama bu tamamen bi yanıltmacaymış. 1 aylık kontrole gittiğimde bebeğim doğum kilosunun üzerinde sadece 80 gr aldığını gördük. Doktorum her emzirmeden sonra aldığı kadar mama vereceksin dedi. Mamaya o kadar karşı bir insandımki, doktoru dinlemedim. Aile hekimime götürdüm. O kesinlikle mama vermemi, emzirdikçe geleceğini söyledi. 2 hafta kadar daha sadece emzirdim, kilo kontrolüne götürdüm 100 gr almıştı. Sonra geceleri 1 kere mama vermeye başladım. Bebeğimin kilosu hala alt sınırın altındaydı. Bu arada farklı doktorlara gidip duruyorum, ve her doktor başka birşey söylüyor, kafam iyice karışıyordu. Bir doktor mamayı kesinlikle kaşıkla vermemi yoksa emmeyi bırakacağını söylüyor, bir doktor biberondan bişey olmaz diyor. Hastaneden çıkıp ağladığımı, karamsarlığa kapıldığımı çok iyi bilirim. Sonra düşündüm, aile hekimi dışında tüm doktorlar mama vermemi söylüyordu. Sonuçta işin uzmanı aile hekimi değil, çocuk doktoruydu.
Mamayı günde 2 ye çıkardım. Sonra yeni bir doktor buldum. Çok samimi, iletişimi çok iyi ve gerçekçi bir doktor. Günde 3-4 kere mama vermemi istedi. Kaygılarımı bir kenara atmamı, anne sütünün önemli olduğu kadar, beslenmesinin gelişiminin daha önemli olduğunu söyledi. Çocuğum 2 aylıktı ve hastane çıkışları hala oluyordu üstüne. Aldığı anne sütü yanına kar, sonrası mama dedi. Ben o an çocuğuma anne sütü diye inat ederek ne kadar zarar verdiğimi anladım. Yaklaşık 2 aydır günde 4 kere mama veriyorum. Mamadan önce mutlaka emziriyorum. Bebeğim 2 ayda 2 beden büyüdü. İlk 2 ay öyle yapptığım için şimdi çok pişmanım.
Aslında Türkiyede anne sütünü överken, kamu spotları yaparken, seminerler verirken birşeyi hep unutuyorlar. Anne sütü çok önemli, ama yetmediğini yada olmadığında bunu dram haline getirmemek gerekiyor. Anneer hamilelikten başlayarak hep baskı ve stres altına alınıyor. Süt olmadığında ise böyle tatsız şeyler yaşanıyor. Avmlerdeki emzirme odalarında kızımdan çok sonra doğmuş, ama çok büyük duran ve sadece anne sütü ile beslenen bebekleri grünce kendimi hep yetersiz görüyordum. Neler hissettiğimi anlatamam. Birde tabi sütü olduğu için nispet yapan anneler varki onlara hiç değinmeyeceğim..
Birde çevre baskısı varki, artık o çevrenin ağzını büküp dikmek istiyorum. Tahammülümün kalmadığı bir konu komşu akrabadan oluşan teyze sürüsü varki, elimdeki biberonu kafalarında kırasım geliyor. Ben anne sütü için mücadele etmiş, psikolojik travmalar geçirmiş bir anne olarak, ve mama vermeyi artık kabullenmiş bir düzen oturtmuşken, illa bir teyze gelir, biberonu görür, mama verme, südünü ver, südünle besle, niye mama veriyosun der. Onlara açıklama yapmaya eskiden çalışırdım, ama baktımkı işe yaramıyor, tersleyip susturuyorum. Sanıyorki ben işin kolayına kaçtığımdan mama veriyorum. Birde benim bebeğim ufak bir bebek. Hiç bir zaman bacakları boğum boğum olmadı. Bunu gören herkes kendinde konuşma hakkı buluyor. Sanki ben iyi bakamamışım, ondan zayıf kalmış bebeğim.
Gece gece 4 aylık dolan içimi döktüm sizlere:) Ancak yeni doğum yapmış, sütü yetmeyen annelere bir ışık tutar belki yazdklarım. Siz siz olun, anne sütü diye benim gibi inatlaşmayın.
Birde insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş. Ben zamanında emzirmeyip sadece mama ile besleyen bir arkadaşımı içten içe kınamış, ama ona hiçbirşey dememiştim. Lütfen içinizden bile olsa kimseyi kınamayın bu konuda. Emin olun o anne bebeğini sizden, herkesten daha çok düşünüyordur..
Mamayı günde 2 ye çıkardım. Sonra yeni bir doktor buldum. Çok samimi, iletişimi çok iyi ve gerçekçi bir doktor. Günde 3-4 kere mama vermemi istedi. Kaygılarımı bir kenara atmamı, anne sütünün önemli olduğu kadar, beslenmesinin gelişiminin daha önemli olduğunu söyledi. Çocuğum 2 aylıktı ve hastane çıkışları hala oluyordu üstüne. Aldığı anne sütü yanına kar, sonrası mama dedi. Ben o an çocuğuma anne sütü diye inat ederek ne kadar zarar verdiğimi anladım. Yaklaşık 2 aydır günde 4 kere mama veriyorum. Mamadan önce mutlaka emziriyorum. Bebeğim 2 ayda 2 beden büyüdü. İlk 2 ay öyle yapptığım için şimdi çok pişmanım.
Aslında Türkiyede anne sütünü överken, kamu spotları yaparken, seminerler verirken birşeyi hep unutuyorlar. Anne sütü çok önemli, ama yetmediğini yada olmadığında bunu dram haline getirmemek gerekiyor. Anneer hamilelikten başlayarak hep baskı ve stres altına alınıyor. Süt olmadığında ise böyle tatsız şeyler yaşanıyor. Avmlerdeki emzirme odalarında kızımdan çok sonra doğmuş, ama çok büyük duran ve sadece anne sütü ile beslenen bebekleri grünce kendimi hep yetersiz görüyordum. Neler hissettiğimi anlatamam. Birde tabi sütü olduğu için nispet yapan anneler varki onlara hiç değinmeyeceğim..
Birde çevre baskısı varki, artık o çevrenin ağzını büküp dikmek istiyorum. Tahammülümün kalmadığı bir konu komşu akrabadan oluşan teyze sürüsü varki, elimdeki biberonu kafalarında kırasım geliyor. Ben anne sütü için mücadele etmiş, psikolojik travmalar geçirmiş bir anne olarak, ve mama vermeyi artık kabullenmiş bir düzen oturtmuşken, illa bir teyze gelir, biberonu görür, mama verme, südünü ver, südünle besle, niye mama veriyosun der. Onlara açıklama yapmaya eskiden çalışırdım, ama baktımkı işe yaramıyor, tersleyip susturuyorum. Sanıyorki ben işin kolayına kaçtığımdan mama veriyorum. Birde benim bebeğim ufak bir bebek. Hiç bir zaman bacakları boğum boğum olmadı. Bunu gören herkes kendinde konuşma hakkı buluyor. Sanki ben iyi bakamamışım, ondan zayıf kalmış bebeğim.
Gece gece 4 aylık dolan içimi döktüm sizlere:) Ancak yeni doğum yapmış, sütü yetmeyen annelere bir ışık tutar belki yazdklarım. Siz siz olun, anne sütü diye benim gibi inatlaşmayın.
Birde insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş. Ben zamanında emzirmeyip sadece mama ile besleyen bir arkadaşımı içten içe kınamış, ama ona hiçbirşey dememiştim. Lütfen içinizden bile olsa kimseyi kınamayın bu konuda. Emin olun o anne bebeğini sizden, herkesten daha çok düşünüyordur..