25 yaşındayız
Evet tanı konuldu, tedavi için farklı yöntemler deniyoruz sürekli çünkü hiçbiri fayda etmiyor depresif dönemler için
Genç ve hastalığın en ateşli dönemleri.
Yakın bir tarihte tanı aldığını farz ederek yazıyorum:
Hastalığını kabullenmesi şartı net, yoksa zaten hiçbir tedavi işe yaramaz, size de yazık olur.
Hastalığın kendisindeki ritmine uyan ilaçların bulunması için zamana ve ciddi sabra ihtiyacı olacak.
Bu süreçte "İşe yaramıyor" deyip defalarca ilaç bırakmayı deneyecek, ilaçların yan etkileri kendisini hırpalayacak, bazı dönemler yeni ilaçlar ekle-çıkar yapılacak, dozları ile oynanıp duracak, umudu tükenme noktasına gelecek. Ona sabır ve destek çok lazım. Önünde sonunda uygun ilaçlar, dozlar hepsi tam oturacak. Bu yüzden paldır küldür ilaç bırakmamalı.
Aynı zamanda kendisini açabileceği, güvendiği, takibi bırakmayacağı bir doktor da edinmesi gerekiyor. İşin bu kısmında biraz maddi durum da devreye giriyor tabii, gerçekçi olmak lazım. Düzenli psikoterapi desteği almalı. Şüphecilik damarımız da ağır basar, doktoru da çok test edecek içine sinene kadar, mümkün mertebe ona doktora şans vermesi için telkinlerde bulunacak yakınları olmalı, terapi desteğine tam teşvik lazım.
İçgörüsünü sabırla, hastalık üzerine bilgi edindikçe, yılmadıkça kazanacak. Evet bazen yılacak da, öfkeden çıldıracak da, kederden tükenecek de; oralarda da siz sevenleri devreye gireceksiniz. Yapabilecek misiniz? Öyle toz pembe değildir bipolar birinin en yakını olmak, koşulsuz sevgi, sabır ve çoğu kez ölü bir öfke ister. Yapabilecek misiniz? Çok iyi düşünün.
Bunu sadece sizin için değil, erkek arkadaşınızın da umudundan çalmamanız, onu da hastalığı sürecinde yaralamamanız için söylüyorum. İkiniz için de.
Birlikte olacaksanız, bu hastalığı doktorlardan bizzat dinleyecek, sohbet edip soracaksınız. Açık açık her şeyi konuşacaksınız. İşlendiği kitapları okuyacaksınız, psikoloji yayınlarını takip edeceksiniz, kendinizi de, dilinizi kullanmayı da geliştireceksiniz ki depresyon/mani ataklarında doğru iletişimde kalabilin, onun fark edemediği anlarda tehlikeli işaretleri görebilin vs... Ve bunu öyle bir dengede götürmeniz gerekecek ki, her duygusunu da hastalığına bağlamamanız gerekecek, bu ayırımı yapabilecek bir bilgi aralığı lazım olacak size de.
Bütünleyici bir tedaviyle çok güzel, stabil bir hayat yaşayabilir ve "Normalim" diyen çoğu insanı, cebinden çıkaracak hale gelir. Bunun ne kadar süreceği, kişinin gayretine de bağlı. Öyle hoppala çok iyiyim ayları yok, seneleri var.
1)Beslenmeye dikkat edecek
2)Uyku düzenini koruyacak
3)İlaçlarını aksatmayacak
4)Terapilerine katılım gösterecek
5)Kontrollerini ihmal etmeyecek (Riskli dönemlerde)
6)Kendini duygusal korumaya alacak (Haber okumayı azaltmak, depresif/riskli dönemlerde dinlediği müzikleri değiştirmek vb)
7)Düzenli spor/hareket
Çok ayrıntısı var... Okuyacaksınız, öğreneceksiniz, ikiniz de. Birlikte olacaksınız tabii.
Sihirli haplar yok, sihirli sözcükler de.
"Ay çoşaydı da eğleneydik" olmuyor. Onun tehlikesi de apayrı.
Evet, manide, öforiden ekstasye kadar sağlam eğlenirsiniz, olağandışı hissettirir, alışkın olmadığınız bir adrenalin aralığına çıkarır sizi de, ama devamı korku filmine döner.
Pembe gözlüklerinizi bir kenara bırakmanızı tavsiye ediyorum.