sürekli ayni şeyler duymakdan usandim, napmaliyim

oburhanim

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Ekim 2021
60
495
43
28
etrafimdaki herkes asiri panik atak oldugumu soyluyo, bu elimde degil cocugumun cok ustune dustugum icin her girdigim ortamda sen cok panik ataksiiin yaaaaaaa, diyolar korku endise panik beni yipratiyo hap kullandim kestim cözüm o degil. insanlara iyi olmak iyi bi insan olmak yetmiyo bunu surekli soyluyolar sıkıldım artık sanki bilerek yapiyorum ben herkesi oldugu gibi kabullenmişken tek kelime kimseye laf eden biri degilim iyi veya kotu insanlarin beni surekli konusmasindan yoruldum, demezlermi ay aman boyle yasanmaz sal kendini keske su kinadiklari sey basina gelse kotuluk degil ustedigim birazcik empati surekli gelecek endişesi gecmis kaygisi bide uzerinize afiyet özgüvenim ayaklar altinda saatlerce oturup aglayasim var
 
Etrafınızdaki herkes aynı şeyi söylüyorsa öylesinizdir
Bu benim elimde değil diyorsanız destek alacaksınız, ilaçları kafanıza göre bırakarak düzelemezsiniz
Sizin gibi tepkileri olan bir insanla yaşamak yada vakit geçirmek hiç zevkli değil kolay değil, ben olsam görüşmem mesela ama insanlar sizi seviyor ve kopamıyor demekki ama sizle olmakda zor ve yıpratıcı olduğu için bunu söylüyorlar
Madem siz de şikayetçisiniz tedavi olun
En en en önemliside çocuğunuz için bu haliniz inanılmaz zararlı, bugünü için de yarını için de, hem anne-evlat ilişkiniz için hem karakteri için ona çok büyük zarar veriyorsunuz
 
Hap kullanıp kesmek çare değil...Üstüne psikolog desteğide alabilirsiniz..Durumunuz yoksa birçok doktor,psikolog youtube da öneriler veriyor bunları düzenli dinleyip,konfor alanınız dışına yavaş yavaş çıkmaya çalışabilirsiniz...Yani pes etmek yerine düşe kalka mücadele etmeye çalışın..Olmuyor yapamıyorum diyebilirsiniz,tekrar deneyin,tekrar...

Ruhunuzu emen insanlardan uzaklaşmak size iyi gelecektir...Bu dünyada herkes aynı kişilikte ve aynı ruhta olsaydı..Dünyada herkes ya çok iyi ya çok kötü olurdu...Hepimizin zaafları var..Benimde aynı şekilde...

Ağlamak istediğim zamanlarda eve kapanmak yerine çocuğumu parka götürmekle başardım en zor günlerimin üstesinden gelmeye...Sanki herkes derdimi anlıyormuş gibi hissedip,kendimi izole etme isteği olduğunu anladım ve ne giydiğimin bile önemi olmadan hergün zarla zorla attım kendimi dışarı ..

Tanımadığım insanlarla arkadas oldum...Dertlerini anlattılar...Öyle böyle derken daha iyi hissettim...

İyileşmek bir hapla kesinlikle mümkün değil...Hareket etmek zorundasınız...Başkaları için küçük,sizin için büyük olan adımlarla başlayın

 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…