Herkese merhaba. Daha önce de yazdım çözüm önerileri verildi ama işe yaramadı şimdi merak ettiğim eşimin gözümde ben abartıyorum. Gerçekten abartıyor muyum merak ettim. Ona da haksızlık yapmak istemem. 3 yıla yakın evliyiz. Ortalama ayda üç olan ilişki sıklığımız var. Hep o ne zaman isterse o zaman olur çünkü ben artık başlatmıyorum. Ne zaman yeltensem bahane üretir. Bugün olmaz der ama ertesi gün eşimi reddettim telafi edeyim demez. Önceleri ufak tefek laf sokmalar ağlamalar onun düzelticem demeleri kör topal gidiyorduk. Ben en sonunda büyük kavga ettim ondan sonra 2 ay haftada ikiye çıkardı. Sonra işinde yoğunluk oldu ben sabrettim düzelir diye iki ay geçti. En son patlama noktam da şu oldu. Beni yarım bıraktı sabah da söz verdi akşam telafi edicem diye ben de tamam dedim kaç gün geçti tık yok. Ben de patladım yine. Uzun mesaj attım bu konuyla ilgili mutsuz olduğumu söyledim. Bi de bir aydır bende ona karşı bir şey hissetmemeye başladım kendimi frenlediğim için. Gece birlikte olduk ama ben yine bir şey hissedemedim sabah da moralim bozuktu. O da abartıyorsuna getirdi. Ben de normalde geri adım atarım ama atmadım. En doğal hakkım olduğunu abartmadığımı ayda üçün az olduğunu bugün yorgunsa ertesi gün telafi etmesi gerektiğini söyledim. Sana yetmiyorum demekki diye sinirlendi eşyalarımı yıkama yemek yapma dedi. Ben de ağladım bu mu çözüm diye. Sonra geldi sen de herşeyime karışıyorsun sürekli laf söylüyorsun (Başka konularla alakalı). Ben de dedim iki aydır sabrediyorum başka konularda tahammülüm kalmıyor demekki dedim. Ona da dedim 2 yıldır yanına yanaşmıyorum bunu sorun etmiyorsun. Ben istiyorum ki eşime yanaşayım birlikte olmak istediğim zaman ama hep kendimi frenliyorum senin yüzünden dedim. Son kez şans ver düzelticem dedi gitti. Umut etmek de istemiyorum bi yandan hayal kırıklığı oluyor. Şimdi size sormak istediğim çok mu üzerine gidip kendini yetersiz hissettirdim. Beni bırakır mı yetersiz hissettiği birinin yanında kalmak istemez mi. Kafamda bu sorular dönüyor şimdi.