Merhaba, 4 yıldır beraberiz ve 1 yıldır evliyiz. Eşimin iyi huyları çok ama bir siniri var yaptığı tüm iyilikleri unutturuyor. Uzun süredir olan ama artık tahammülüm kalmadığı ve patlatan konuda sürekli dışarı çıkması. Evde durması için bir sebebi olması lazım onun dışında hep dışarda. Beraber de çıkalım diyor sen de çık gez diyor. Ben sürekli dışarı çıkmak istemiyorum zaten her şey başını almış gitmiş. Çok güzel bir evimiz var büyük bir balkonumuz var kahvemizi içip sohbet edebiliriz mesela. Ama beyimiz sıkılıyor evde. Sürekli okey de ezan okunuyor iftar yapılıyor telefonu çalmaya başlıyor. Zaten sinirinden kaynaklı kavgalarımız oluyordu en son da bu olaya sürekli uyarmama rağmen çözülmeyince benim de sabrım bitti. Suçlu olduğu halde bağırdı defol git annenin evine istemiyorsan dedi. Geldim o gitsin ben öyle eve geçeyim diye. İki ablası geldi benimle konuşmaya ablalarını aramış ikisi de beni haklı görüyor. Şimdi de çıkmıyorum evden gelemezsin diyor çirkin sözler falan. Ablasigil gitti ikna edip çıkarmaya. Sizce ben mi abartmıyorum. Niyeyse bazı insanlara göre aldatmıyorsa, dövmüyorsa, evine bakıyorsa diğer sorunlar ayrılmak için bir sebep değil. Böyle deyince de ben mi yanlış yapıyorum bazı kadınlar neler çekmiş sabretmiş benim ki şımarıklık mı diyorum. Biri haklısın dese içim soğuyacak.