Popüler Konu Şu An Aklından Ne Geçiyor ?

kendimi anlatmaya çalışırken ağlamaya başlamaktan nefret ediyorum
 
Halay başı olan insanlardaki özgüvenden istiyorum o ne kabiliyettir o ne asilliktir yarabbim
 
Yorgunum. Galiba şu hayatta beni en çok yoran kişi de annem...
 
"Birinin benim için endişelenmesine,beni benim onu düşündüğüm kadar düşünmesine ihtiyacım var.Bencil insanlara artık tahammülüm kalmadı"
 
Bana ısrarcı yaklaşan, bir şeyler için zorlayan herkese sinirleniyorum. Yapacağım varsa da yapmam o dediklerini, kendimle ilgili bile olsa itici güç oluyor özellikle söylenmesi, inada bağlıyorum, susun bir susun, bazen yapmak için bir süre susmanızı kendinizi tutmanızı bekliyorum, galiba irademin sorgulanması gibi hissediyorum bazen bunu.
Ahh herkes bir sussa, bir susturabilsem. Bunun için de çalışmak için çaba sarfetmeliyim, para kazanıp özgür olmak maalesef manen rahatlamamı da sağlayacak.
 
Son düzenleme:
Benimle kötü olmayı başarabilen bunun için net çok uğraşmıştır çünkü bana iyi gelen hiç kimseye kötü yaklaşmıyorum, kimseyi yaptığı şeylerden dolayı yargılamıyorum en kötüsü de hep affediyorum ve hemen inanıyorum
 
Ikilemdesin Peri kabul et. Ama neden ikilemdeyim? Tek niyet olmam gerekiyor mantiken. Yoruldum bu dusuncelerden.
 
Bazı geceler daha mı ağır?
 
Guzel yarinlar dusluyorum. Guzel insanlarla karsilasmak, mutlu olmak istiyorum.
 
"İçimde diri diri boğduğum cümleler var. Söyleyemediklerimin katiliyim."
 
O suratiniza istifa mektubumu carpmak isterdim. Ah sartlarim bir farkli olsaydi nasilda o odadan hadi leyn diyerekten cikardim! Ama malesef elim mahkum! Mayisa kadar sabretmeye calisicam.

Mayis o kadar uzak bi tarih gibi geliyor ki suan.. nefret ediyorum hepinizden. Sahtekar pislikler
 
''Ben her şeyi tek başıma aştıktan sonra bir yerlerden çıkıp dahil olmanıza gerek yok. O sizden geçti artık.''
 
Ağdalı cümleler kurmaya ne gerek var ki? Mutsuzum işte. Dibine kadar hem de...

Harap olana kadar ağlasam geçer mi mutsuzluğum?
 
“Eskisi gibi değilim artık. Her şeye beliren çocuksu kahkahalarım yok mesela, uzun ve içli ağlayamıyorum artık. İçimde yaşıyorum ne varsa. Anlatmaktan yana olmadığım gibi, belli etmekten de çekiniyorum. Kimsenin beni anlayamayacağını biliyorum.”
 
Hayat içinde ortada olmaya çalışmak çok yoruyor beni, ya hep şüpheyle ya da hep iyi niyetle, keyifli hareket ederek rahatlayabilirim ama ne mümkün... Düşünmeden yaşamak isterdim.. Bu ikilem hep yordu beni...
Bir diyorum aman eden kendine eder kötülüğü sen yapma yeter boşver içinden geldiği gibi davran ama sonra zarar görüyorum enerjim çok düşüyor hayatımı etkiliyor, sonra şüpheyle ilerliyorum devamlı e bu sefer iyi niyetlilerin hakkına giriyormuş gibi oluyorum ve tekrar kendi önümü kesiyorum kimseye bulaşmayım derken..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…