malum dert.eşimin ailesine gıcık oluyorum.onları sevemiyorum ki çok insancılımdır normalde.maddi durumları iyi sayılmaz fakat çalışıp geçimlerini sağlıyorlar.çok pasaklılar.benciller.düğünümde rezalet çıkardılar.aileme saygısızlık yaptılar.evlerine gittiğimde yemek bile zor yiyorum.eşya biriktiriyorlar.her yer pis falan neyse.
asıl sorunum şu.beş yıllık evliyiz.kiradayız.eşim gil üç kardeşler.her birine üçer parsel düşüyor.ev alacağız ama en az 10 yıl krediyle ve şu an bile çok sıkıyorken kemerleri o zaman nefes bile alamayacağız.eşim 35 yaşında olacak nerdeyse elli yaşında kredi bittiğinde.tabiki parsel satmak istemez kimse kolay kolay.ama iki çocuğumuz var.onları iyi bir şekilde okutmamız gerek falan.satmasak bile müteahhide verip ev sahibi oluruz o evleri satarız desek kabul etmiyorlar.ille de gelin burda oturun muhabbeti var.fakat bana saçma geliyor.arkadaşımın eşinin babası bahçe satıp oğluna düğün yaptı.kredi çekmesinler diye para verdi.bizimkiler ölmeden bahçeleri adınıza geçirmeyiz diyorlar.neden bu kadar sıkıntı çekelim ki.tabiki kendi kazancımızla ev almak isteriz ama bu arada imanımız gevreyecek biliyorum.ikimizde memuruz ama en ucuz evler bile pahalı.onları bile 10 yıl kredi ödeyeceğiz.
ne düşünüyorsunuz merak ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?