Ne zaman insanlarla birlik olup bir şeyleri aşmaya ya da düzeltmeye çalışsam ya egolarına ya da yargılarına yenik düşüp beni kendilerinden ittiler. Bir şey yaparsam kendim yapmalıyım, hakkaten kendimle panpa olduğumdan beridir çok eğleniyoruz kendimle.
Etrafımdan insanları ciddi manada eksiltmek hayatımın en büyük adımıydı, işte on adımda oniki adım budur.
"...We have the some possibilities, some big chances, some big okazyons, something like that but what can i do, sometimes? and it's the fıdbal, that's the fıdbal. Something happened. Everything is something happened..."
F.T' in kafasini yasiyorum su an. Icime kacmis da olabilir..
Allah'ım mutluyum ve korkuyorum.
İyiysem ve mutluysam bir korku alıyor beni ve buna fazla takılırsam bozuluyor bazı şeyler, kendime nazar değdiriyorum, negatifliği yaşıyorum. Negatif düşünmeyip kendi kendime bile olsa mutluluğumu biraz fazla düşünüp sevinince yine bozuluyor bir şeyler. Az oluyor ama sıkıntı veriyor bu anlar.
Her şey güzel gitsin lütfen...
Şu haksızlık yapanlara, yanlış yaptığını bile bile pişkin davrananlara hiç bir yanlış yapmamış gibi mutlu mesut hayatını yaşayanlara karşı içim soğumuyor tam olarak... Tek çare hayatım boyunca görmemek... Gördükçe aklıma geliyor her şey ve yine kaldıramıyor sinirleniyorum, içime negatif enerji doluveriyor kalbim çarpıyor.