Aramızda hic bir diyalog geçmeyen birinin beni takmamasini neden bu kadar önemsiyorum anlamıyorum
Bağırasım geliyor arkasından ben senin parmağında oynadığın oyuncağın değilim diye
Evet yüzüme bakmıyorsun ve ben buna sinirleniyorum
Çünkü bıktım...senden de benim sana karşı takıntılı ruh halimden de yıldım
Kışları yüzüme bakmayıp yazları yanimdakilere bile farkettirecek kadar aptalca bakmandan nefret ediyorum
Hic bir şekilde sonu olmadığını bilsem de seni silemeyen ya da sildigini zannedip ilk gördüğünde unutan kendimden de nefret ediyorum
Sunu da bil belki ben kendi kendime gelin güvey oluyorum belki de doğru hissediyorum
Ama sen su dakika gelsen yanıma kovarım seni çünkü sadece ofkesin bende
O yüzden de boyle aptal davranıyorum
Ama yakında öfkem bile olmayacak,nötr olacağım sana karşı,yüzüne dahi bakmayacağım