- 26 Ekim 2016
- 59
- 46
- 35
-
- Konu Sahibi Misafirkiz
- #1
Merhaba bayanlar
Ben salı günü spinal sezeryan ile bebegimi çok şükür kucağıma aldım o güne kadar o kadar okudum araştırdım ki aslında başına geleceklerin hepsini biliyordum sadece çok korkak bir insan olduğum için bunun stresini yaşıyordum son gün yaklaştıkça artık iyice uykularım kaçmaya başlamıştı hayatimda hic serum bile yememistim hastanede hic kalmamis sedyeye bile yatmamistim cok sukur bu nedenle cok korkuyordum dakikalar sanki olduğundan daha hızlı geciyordu salı sabahı geldi çattı ameliyat sabah 8 30 daydi bu yüzden 7 buçuk gibi hastanede olmalıydık eşyalarımızı aldik hastane zaten 5 dk kadar uzaklıktaydı
Odamıza çıktık işlemler yapıldı ve bana o çirkin önlüğü giydirdiler :) damar yolu açtılar ve lavman yapıldı lavman hiç.korkulacak bir şey değil hiç canım filan yanmadı sondayı ameliyattan sonra istediğim için takmadılar üzerimde inanamayacağım kadar bir dinginlik ve sakinlik vardı hazırlıklar bittikten sonra beni almaya geldiler yatakla beraber aşağıya ameliyathaneye indik kapıda eşimle.vedalastik o benden daha kötü durumdaydı girdigimiz oda da bir sürü ekipmanlar filan vardı bir suru kişi hazırlık yapiyordu yataktan başka bir sekteye aktardılar beni yan oturdum belimden iğne yapacaklardı bir hemşire omuzlarimdan bastırdı hiç kıpırdama dedi içimden sürekli la havle vela kuvvete diye geciriyordum canımın yanmasini bekliyordum o kadar kafamda buyuttugum iğne hiç canımı yakmamıştı sasirmistim hic bisey hissetmemistim bitti şimdi uzan dediler uzandım önüme perde gerdiler onu da sıkıntı yapmıştım ben göremem burnunun dibinde bir perde nefesim kesilir diyordum perde gerildi şimdi ilaç süreceğiz soğuk hissedeceksin korkma dediler tamam dedim bakin ayaklarımı hala oynatıyorum sakin bisey yapmayın dedim korkma henüz başlamadık dediler sonra koluma tansiyon aleti filan takıldı biseyler oluyordu sallaniyordum midem.bulandi sanırım kusucam dedim öğürecek gibi oldum damar yolundan biseyler yaptılar ve gözümü açtım bir çığlık duydum sonra bir daha açtım yanımda sıcacık bir yanak vardı sonra bir daha açtım ve kucağıma verdiler ameliyathaneden odamıza cikiyorduk :) tum hissettiklerim bu kadar :)
O kadar.gerildim korktum ama inanamayacağım kadar kolay geçti çok şaşkındım çıkışta eşimle karşılaştık kucağımda bebeğimiz vardı bak ne kadar güzel diyordum:)
Sezeryan olmak benim tercihimdi dediğim gibi o kadar çok şey okudum ki normal doğumda oluşabilecek bütün komplikasyonlar bebeği etkiliyordu ama sezeryanda böyle bir risk yoktu o yüzden ben bu şekilde tercih ettim normal dogum yapabilseydim keşke ama.kendime guvenemedim aynı gün ayağa kalktım ertesi gün evime geldim hiç yatmadım bebegimle ilgilendim herhangi bir agrım olmadi sadece dikiş yerim biraz yaniyor.gibi oluyor hepsi bu
Yapacağınız hiç bir doğumdan korkmayın Allah onun dirayetini veriyor zaten sonu güzel şeylere vesile olan durumlar yavrunuz bebeginiz e kavuşuyorsunuz belki biraz olsun içinize şu serpebilmisimdir:)
Ben salı günü spinal sezeryan ile bebegimi çok şükür kucağıma aldım o güne kadar o kadar okudum araştırdım ki aslında başına geleceklerin hepsini biliyordum sadece çok korkak bir insan olduğum için bunun stresini yaşıyordum son gün yaklaştıkça artık iyice uykularım kaçmaya başlamıştı hayatimda hic serum bile yememistim hastanede hic kalmamis sedyeye bile yatmamistim cok sukur bu nedenle cok korkuyordum dakikalar sanki olduğundan daha hızlı geciyordu salı sabahı geldi çattı ameliyat sabah 8 30 daydi bu yüzden 7 buçuk gibi hastanede olmalıydık eşyalarımızı aldik hastane zaten 5 dk kadar uzaklıktaydı
Odamıza çıktık işlemler yapıldı ve bana o çirkin önlüğü giydirdiler :) damar yolu açtılar ve lavman yapıldı lavman hiç.korkulacak bir şey değil hiç canım filan yanmadı sondayı ameliyattan sonra istediğim için takmadılar üzerimde inanamayacağım kadar bir dinginlik ve sakinlik vardı hazırlıklar bittikten sonra beni almaya geldiler yatakla beraber aşağıya ameliyathaneye indik kapıda eşimle.vedalastik o benden daha kötü durumdaydı girdigimiz oda da bir sürü ekipmanlar filan vardı bir suru kişi hazırlık yapiyordu yataktan başka bir sekteye aktardılar beni yan oturdum belimden iğne yapacaklardı bir hemşire omuzlarimdan bastırdı hiç kıpırdama dedi içimden sürekli la havle vela kuvvete diye geciriyordum canımın yanmasini bekliyordum o kadar kafamda buyuttugum iğne hiç canımı yakmamıştı sasirmistim hic bisey hissetmemistim bitti şimdi uzan dediler uzandım önüme perde gerdiler onu da sıkıntı yapmıştım ben göremem burnunun dibinde bir perde nefesim kesilir diyordum perde gerildi şimdi ilaç süreceğiz soğuk hissedeceksin korkma dediler tamam dedim bakin ayaklarımı hala oynatıyorum sakin bisey yapmayın dedim korkma henüz başlamadık dediler sonra koluma tansiyon aleti filan takıldı biseyler oluyordu sallaniyordum midem.bulandi sanırım kusucam dedim öğürecek gibi oldum damar yolundan biseyler yaptılar ve gözümü açtım bir çığlık duydum sonra bir daha açtım yanımda sıcacık bir yanak vardı sonra bir daha açtım ve kucağıma verdiler ameliyathaneden odamıza cikiyorduk :) tum hissettiklerim bu kadar :)
O kadar.gerildim korktum ama inanamayacağım kadar kolay geçti çok şaşkındım çıkışta eşimle karşılaştık kucağımda bebeğimiz vardı bak ne kadar güzel diyordum:)
Sezeryan olmak benim tercihimdi dediğim gibi o kadar çok şey okudum ki normal doğumda oluşabilecek bütün komplikasyonlar bebeği etkiliyordu ama sezeryanda böyle bir risk yoktu o yüzden ben bu şekilde tercih ettim normal dogum yapabilseydim keşke ama.kendime guvenemedim aynı gün ayağa kalktım ertesi gün evime geldim hiç yatmadım bebegimle ilgilendim herhangi bir agrım olmadi sadece dikiş yerim biraz yaniyor.gibi oluyor hepsi bu
Yapacağınız hiç bir doğumdan korkmayın Allah onun dirayetini veriyor zaten sonu güzel şeylere vesile olan durumlar yavrunuz bebeginiz e kavuşuyorsunuz belki biraz olsun içinize şu serpebilmisimdir:)