- 14 Temmuz 2014
- 28
- 26
- 34
Merhaba bayanlar ben de sizinle dogum hikayemi paylasmak istiyorum. Doktorumun cati muayenesi sonrasi normal dogum yapmamin biraz zor olabilecegini soylemesi ve vakum kullanmak zorunda kalabiliriz demesi uzerine bende korktugum icin sezaryen doguma karar verdik. 38 haftaya girince doguma girecektim. Ve o gun geldi catti.
8 Eylul 2016 sabah hastaneye yatisim yapildi. Nst kontrolunden sonra ameliyathaneye gitmek icin hazirlandim. Esim, kardesim, annem, kayinvalidem, teyzem, birkac tanidik filan bayagi kalabalik bi ekiple ameliyathane kapisina kadar geldik. Esim elimi tutup bana moral verdikten sonra iceri girdim.
Isin garip tarafi doktorumla nasil anestezi alacagim konusunda hic konusmamistik ve ben okudugum duydugum seylerden cok korktugum icin genel anestezi olurum diye kendimi hazirlamistim.
Ameliyathaneye hayatimda ilk girisimdi. Korkmamak icin fazla etrafa bakmadim ve direkt masaya oturdum. Oradaki ebe birazdan anestezi uzmaninin gelecegini soyledi. Ben de genel anestezi almak istedigimi fakat bunu daha once konusmadigimizi soyledim. Ve beni spinale ikna etmeye bayagi bi ugrasti. Cok yalvardim ve yalvardikca heyecan ve korkum artti. Lutfen beni bayiltin ben dayanamicam dediysem de korkmami bebegimi hemen gorecegimi soyleyerek beni zorladilar desem herhalde yanlis birsey soylemis olmam. Eger ameliyat esnasinda kotu olursam bayiltacaklarini soylediler ve mecbur kabul ettim. Dua etmeye basladim. Neyse anestezi uzmani geldi ve bana oturur pozisyonda belimden igne vurdular ve yatirdilar. Sadece elime onceden actiklari damar yolundan bir serum bagladilar.
Ben acayip heyecanlanmaya basladim neredeyse kalp atis sesim disari duyulacakti. Tabii bu da ceneme vurdu
oradaki hemsire ve ebelere ayaklarimi hissediyorum diyip duruyorum ama aslinda uyusmaya baslamistim. Sonda taktilar ve artik hislerim tamamen kayboldu. Ebenin bir tanesi sana dokunmamiz ve bastirmalarimizi hissedeceksin dediler. Iyice heyecanlandim. Sonra doktorum iceri girdi ve gulumseyen yuzuyle merhaba dedi onu gorunce biraz daha rahatladim ve cok heyecanli oldugumu korktugumu soyledim. Korkma cok guzel olacak dedi. Operasyona basladilar ve bu sirada ettikleri sohbetler benim sinirimi bozuyordu.. Ve birden kizimin biraz yukarda oldugunu soylediler ve karnima bastiracaklarini korkmamami soylediler, tamam dedim.. 1 yada 2 kez bastirdilar ve doktorumun "Bade elimde geliyor" demesiyle artik heyecanim tavan yapmisti ve o aglama sesini beklemeye basladim. Ve iste o ses .... kizim agliyordu... o an herseyi unuttum ne heyecan ne korku o ortam hic bisey umrumda degildi. Hemen onu gormek istiyordum. Saglikli mi diye sordum hemen.. kizin sol tarafta dediler kafami cevirdim ve ne goreyim... simsiyah sacli tombis bi bebek... cok duygulandim o nasil iyi mi diye sorup duruyordum. Cocuk doktoru cok saglikli masallah dedi cok rahatladim. Giydirip yanima getirdiler optum kokladim mis gibiydi.. Allahim inanamiyordum karnimda aylarca tekmeler atan o minik sey simdi yanimda, bu benim yavrum... cok guzel bi duyguydu. Bu arada telefonumu da ameliyathaneye getirmislerdi ve kizimla benim fotograflarinizi cektiler o ilk anlar superdi. Sonra kizimi disari yolladilar. O andan sonra cok rahattim artik. Dikislerimin atilmasini bekledim. Bir an once disari cikmaak icin can atiyordum. Neyse en sonunda beni de cikardilar. Disarda beni bir tek esim bekliyodu herkes bebegin basinda odada kalmis.. sonrasi maglum heyecanlar sevincler odaya getirilisim...
Bu arada belimde ve omzumda filan hic bisey takili degildi. Dogumdan yanlis hatirlamiyorsam yaklasik 1 saat sonra filan bacaklarim acilmaya basladi. Ve elimdeki serumdan agri kesici verdiler. Aksamina yurutmeye basladilar. Ilk ayagi kalkinca kustum. Biraz zorlandim. Ama ertesi gun daha kolay yuruyebiliyodum ve serum da sadece o aksam aldim. Suan kizim 9 gunluk. Biraz sarilik problemimiz oldu yukseldi 4 _5 saat bi isik tedavisiyle daha iyi oldu. Ertesi gun evimize cikmistik zaten. Ve ben 5.gun filan gayet rahat kalkip yuruyup oturabiliyorum. Oncelik normal dogum tabii ama imkan yoksa da spinal sezaryen onerebilirim gozunuzde buyutmeyin bol dua edin. Insallah hayirli dogumlariniz, bebekleriniz olsun.
Hikayemde ilgi cekici birsey yok ama yinede moral olsun diye paylasmak istedim :)
8 Eylul 2016 sabah hastaneye yatisim yapildi. Nst kontrolunden sonra ameliyathaneye gitmek icin hazirlandim. Esim, kardesim, annem, kayinvalidem, teyzem, birkac tanidik filan bayagi kalabalik bi ekiple ameliyathane kapisina kadar geldik. Esim elimi tutup bana moral verdikten sonra iceri girdim.
Isin garip tarafi doktorumla nasil anestezi alacagim konusunda hic konusmamistik ve ben okudugum duydugum seylerden cok korktugum icin genel anestezi olurum diye kendimi hazirlamistim.
Ameliyathaneye hayatimda ilk girisimdi. Korkmamak icin fazla etrafa bakmadim ve direkt masaya oturdum. Oradaki ebe birazdan anestezi uzmaninin gelecegini soyledi. Ben de genel anestezi almak istedigimi fakat bunu daha once konusmadigimizi soyledim. Ve beni spinale ikna etmeye bayagi bi ugrasti. Cok yalvardim ve yalvardikca heyecan ve korkum artti. Lutfen beni bayiltin ben dayanamicam dediysem de korkmami bebegimi hemen gorecegimi soyleyerek beni zorladilar desem herhalde yanlis birsey soylemis olmam. Eger ameliyat esnasinda kotu olursam bayiltacaklarini soylediler ve mecbur kabul ettim. Dua etmeye basladim. Neyse anestezi uzmani geldi ve bana oturur pozisyonda belimden igne vurdular ve yatirdilar. Sadece elime onceden actiklari damar yolundan bir serum bagladilar.
Ben acayip heyecanlanmaya basladim neredeyse kalp atis sesim disari duyulacakti. Tabii bu da ceneme vurdu
oradaki hemsire ve ebelere ayaklarimi hissediyorum diyip duruyorum ama aslinda uyusmaya baslamistim. Sonda taktilar ve artik hislerim tamamen kayboldu. Ebenin bir tanesi sana dokunmamiz ve bastirmalarimizi hissedeceksin dediler. Iyice heyecanlandim. Sonra doktorum iceri girdi ve gulumseyen yuzuyle merhaba dedi onu gorunce biraz daha rahatladim ve cok heyecanli oldugumu korktugumu soyledim. Korkma cok guzel olacak dedi. Operasyona basladilar ve bu sirada ettikleri sohbetler benim sinirimi bozuyordu.. Ve birden kizimin biraz yukarda oldugunu soylediler ve karnima bastiracaklarini korkmamami soylediler, tamam dedim.. 1 yada 2 kez bastirdilar ve doktorumun "Bade elimde geliyor" demesiyle artik heyecanim tavan yapmisti ve o aglama sesini beklemeye basladim. Ve iste o ses .... kizim agliyordu... o an herseyi unuttum ne heyecan ne korku o ortam hic bisey umrumda degildi. Hemen onu gormek istiyordum. Saglikli mi diye sordum hemen.. kizin sol tarafta dediler kafami cevirdim ve ne goreyim... simsiyah sacli tombis bi bebek... cok duygulandim o nasil iyi mi diye sorup duruyordum. Cocuk doktoru cok saglikli masallah dedi cok rahatladim. Giydirip yanima getirdiler optum kokladim mis gibiydi.. Allahim inanamiyordum karnimda aylarca tekmeler atan o minik sey simdi yanimda, bu benim yavrum... cok guzel bi duyguydu. Bu arada telefonumu da ameliyathaneye getirmislerdi ve kizimla benim fotograflarinizi cektiler o ilk anlar superdi. Sonra kizimi disari yolladilar. O andan sonra cok rahattim artik. Dikislerimin atilmasini bekledim. Bir an once disari cikmaak icin can atiyordum. Neyse en sonunda beni de cikardilar. Disarda beni bir tek esim bekliyodu herkes bebegin basinda odada kalmis.. sonrasi maglum heyecanlar sevincler odaya getirilisim...Bu arada belimde ve omzumda filan hic bisey takili degildi. Dogumdan yanlis hatirlamiyorsam yaklasik 1 saat sonra filan bacaklarim acilmaya basladi. Ve elimdeki serumdan agri kesici verdiler. Aksamina yurutmeye basladilar. Ilk ayagi kalkinca kustum. Biraz zorlandim. Ama ertesi gun daha kolay yuruyebiliyodum ve serum da sadece o aksam aldim. Suan kizim 9 gunluk. Biraz sarilik problemimiz oldu yukseldi 4 _5 saat bi isik tedavisiyle daha iyi oldu. Ertesi gun evimize cikmistik zaten. Ve ben 5.gun filan gayet rahat kalkip yuruyup oturabiliyorum. Oncelik normal dogum tabii ama imkan yoksa da spinal sezaryen onerebilirim gozunuzde buyutmeyin bol dua edin. Insallah hayirli dogumlariniz, bebekleriniz olsun.
Hikayemde ilgi cekici birsey yok ama yinede moral olsun diye paylasmak istedim :)
