- 26 Ağustos 2021
- 179
- 171
- 33
- 37
Ilk zaman öyleydi şimdi korkusu kalmadı.
Ilk zaman öyleydi şimdi korkusu kalmadı.Belki sadece utanıyordur, yanlış yapma ihtimalinden korkuyordur, topluluk önünde olmaktan çekiniyordur.
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Çünkü galiba bende idealist takiliyorum farkında olmadan. Siz yazınca emin oldum. Kendi yapamadığım şeylerin acısını çocuğumdan çıkarıyorum belkide. Başarılı olsun diye kendi kişiliğine etki ediyorum baskı ile.Sorun alenen sizde. Olabilir, yapamıyordur, dünyanın/eğitim hayatının sonu mu? Bu hafta yapamaz önümüzdeki ay yapar. Konuyu dikkat eksikliğine nasıl bağladınız onu dahi anlayamadım. Pek çok insan topluluk önünde rahat hareket edemez, bu zamanla kazanılan bir alışkanlıktır. 6/7 yaş bebesi bu. Hadi öğretmen idealist takılıyor, siz niye çocugun üzerinde baskı kuruyorsunuz. Sorarsın oğlum beden yapamadım, sen onu biliyordun feğil mi diye o da hislerini söyler. Olsun sorun değil bir dahaki sefere yaparsın der yüreklendirirsin. Siz çocugu daha çok eziyor, stres seviyesini arttırıyorsunuz. Yas da 7!
Yani burada kendiniz için yargılamayın yazmışsınız ama siz çocugu yargılıyorsunuz. Bu yapılamayan matematik soruları iletide unutulur ama sizin bağırmalarınızın hissettirdikleri unutulmaz.
Çok güzel. Üzerine çalışabileceğiniz birşey farketmiş olmanıza çok sevindim. Farkettiğinize göre değiştirmek için de çabalayabilirsiniz.Çünkü galiba bende idealist takiliyorum farkında olmadan. Siz yazınca emin oldum. Kendi yapamadığım şeylerin acısını çocuğumdan çıkarıyorum belkide. Başarılı olsun diye kendi kişiliğine etki ediyorum baskı ile.
O kadar ince ve nezaketli yazmissinizki bir öğretmen olarak. Çok teşekkür ederim. Evde artık ödevlerini kendi başına yapıyor ve çoğu doğru. Ayni problemleri sadece okuldayken yaşıyoruz. O yüzden anlam veremiyorum. Bu benim çocuksa okuldaki kim? Neden yapamıyor diye. Çünkü evde sadece kontrol ediyorum. Problemleri tamamına yakınını doğru yapıyor. Okulda tam tersi. Öğretmenimizle malesef ki konusulmuyor. Tamamen ben biliyorum havalarında ve söz hakkı bile vermiyor. Bugün o söylediği cümleyi bile yüzümüze bakmadan arkasını donup giderken söyledi. En çok buna kirildim. Sınıf değişimi bile düşünüyorum. 2.sinif için en azından ama çocuğum da arkadaşlarından ayrılmak istemiyor. Taşınma durumumuz vardi o istemediği için kaldık.Ben lise öğrencilerine ders veriyorum. Öğrenciler hangi yaşta olursa olsunlar, öğretmene ve ailelerine aşırı farklı davranıyorlar. Online derste vermiştim, çocuğun evdeki halini, aile ile iletişimini azda olsa gözlemledim, bana karşı ve ailesine karşı ses tonu bile değişiyordu.
Buna ek olarak sınıf ortamı ile ev ortamı çooook farklı. Evde çözdüğü soruyu sınavda, okulda çözememesi normal.
Ama mesela sizin çocuk tahtaya çıktı, öğretmen öğrencinin bakışından kalemi, tebeşiri tutuşundan soruyu anlayıp anlamadığını, çözüp çözemeyeceğini anlıyor. Eğer çözmesi için bir soruyu daha açıklayıcı anlatmıyorsa, farklı bir bakış açısı sunmuyorsa orada öğretmen hatalı. Öğretmen orada anlıyor, öğrenci nereyi anlamadı, nereyi yapamadı. Belki tahtada değil de, öğretmen ders arasında yanına çağırsa yapacak. Anlık heyecanlanması, sınıfın geneline bakıp dikkatinin dağılması normal.
Dikkat dağınıklığı daha farklı bir şey. O an soruyu tahtada çözememesinden belli olmaz. Evde de fark edersiniz.
Öğretmenle konuşun, sınıf içersindeki davranışlarına dikkat etsin. Öğrenciyle daha iyi iletilim kurmaya çalışsın. Bazen ben bile derste öğrencinin kafası dağılsın, rahat etsin tokasını, saç toplayışını beğendiğimi söyleyip, öyle soru çözdürüyorum. Yoksa kocaman lise öğrencisi bile zorlanıyor yeri geliyor.
Bizim öğretmenimiz meseleyi aile hergun çocukla konuşursa çocuğun bu tutumunun degisecegini dusunuyor. Keske öyle olsaydi. Fikir bile sunmuyor. Rehberlikte görüşmeyi düşündüm siz bilirsiniz dedi. Yönlenirse ona gore hareket edeceğim onu da yapmıyor. Bende işin içinden çıkamıyorum.Kardeşim de böyleydi. Evde zehir gibi, okulda tık yok. Ama öğretmenin tutumu çok önemli diye düşünüyorum. Utandığını biliyordu kardeşimin ve annemin yanında özellikle çok akıllı, zeki olduğunu, aslında yapabildiğini, çekingen davrandığını kardeşime de işittirerek söyleye söyleye aştılar bu durumu.
O kadar ince ve nezaketli yazmissinizki bir öğretmen olarak. Çok teşekkür ederim. Evde artık ödevlerini kendi başına yapıyor ve çoğu doğru. Ayni problemleri sadece okuldayken yaşıyoruz. O yüzden anlam veremiyorum. Bu benim çocuksa okuldaki kim? Neden yapamıyor diye. Çünkü evde sadece kontrol ediyorum. Problemleri tamamına yakınını doğru yapıyor. Okulda tam tersi. Öğretmenimizle malesef ki konusulmuyor. Tamamen ben biliyorum havalarında ve söz hakkı bile vermiyor. Bugün o söylediği cümleyi bile yüzümüze bakmadan arkasını donup giderken söyledi. En çok buna kirildim. Sınıf değişimi bile düşünüyorum. 2.sinif için en azından ama çocuğum da arkadaşlarından ayrılmak istemiyor. Taşınma durumumuz vardi o istemediği için kaldık.
Ya problemi yapamasa ne olacak sanki. Ne demek bagirıp kizıyorum. Cocuk gerilir zaten yapacağı varsa daBu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Teşekkür ederim nezaketli ve çözüm odaklı öneriniz için.Ben tahtadaki soruyu yapamaması ve arkadaşından her hafta şiddet görmesi sebebiyle biraz özgüven konusunda sıkıntılı olduğunu düşündüm. Yanlış anlamayın niyetim sizi üzmek değil, kendisini mahcup hissetmesi tahtada çok doğal. Ama bununla da başa çıkabilmesi lazım ve en önemlisi şiddet kısmına çok üzüldüm. Diğer çocuğun ailesi ile de konuşulması gerek yani öğretmeni konuşmalı o konu ayrı ama siz de bence bu özgğven konusunun üstünde durmalısınız. Evde görevler veriyor, yerine getirdiğinde takdir ediyor musunuz? Ona evde söz hakkı veriyor, ortak karar alıyor musunuz? Bunları zaten yapıyorsunuzdur biraz daha artırmanız ve çocuk psikiyatristi ile görüşmeniz bence iyi olur
O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.Kıyamam ya. Gözümde amir khanın yerdeki yıldızlar daki filminde babası çocuğa bağırıyor öğretmenleri ön yargılı davranıyor o çocuk geldi nasıl ağlamıştım o filme. Çocuk çekiniyordur bulsun çaresini o mükemmel öğretmen ozaman. Ben 28 yaşında üniversite okudum. Sınıf arkadaşlarımın hepsi benden küçüktü. Sunum yaparken nefesim kesiliyordu. Nasıl bitirdim okulu Allah bilir. Çocuğa bağırmayın lütfen
Zaten çocuk çevresine benzer. Çocukların karakteri, kişiliği 6 yaşına kadar oturur. Doğuştan bilmediği için ailede ne görürse onu öğreniyor. Ailesinden veya yakın oldukları aile bireylerinden gördüğünü düşünmüştüm ki annesi öyleymiş. Ben yakın zamanda bebeğimi kaybettim o nedenle de hassaslaştım çocuk konularında. Şiddete de çok takıldım. Annesiyle çözülmeyecek gibi görünüyor. Zaten çözülecek olsa ilk uyarıda çocuğunu korkutur bir daha olay tekrarlanmazdı. Bence vakit kaybetmeden çocuk psikiyatristi ile bu konuyu öncelikle bu şiddet konusunu konuşun, eğer oğlunuzun sınıfını değiştirme önerisinde bulunursa bence değişin. Kavgacı çocuğun sınıfı maalesef değişmez sanmıyorum. Çünkü ilkokullarda diğer okullardaki gibi disiplin yönetmeliği yok diye biliyorum. Öğretmen ve idarecilerin eli bu nedenle bağlı kalıyor ilkokulda. Çocuğa herhangi bir yaptırımı yok. Zaten çocuğun kötü imajını duyan başka öğretmen de kabul etmez bence o çocuğu sınıfına. En kısa sürede özel bir çocuk psikiyatristi bulmalısınız benceTeşekkür ederim nezaketli ve çözüm odaklı öneriniz için.
Arkadaşının ailesi ile bir rutin olusturdum. Her hafta konuşuyorum. Artık beni görmek ve duymak istemiyor. Çocuklar böyle anlaşır diyor. Hayır benimki vurmuyor vursa ne düşünür çok merak ediyorum. Empati yoksunu. Kendi çocuğu vuruyor ona bisey olmuyor kafasında. Öğretmen de bıktı artık araya bile girmiyor. Kendi aranızda halledin diyor.En son çocuğun annesine bir daha böyle bisey olursa darp raporu alacağım diye gözünü korkutmak istedim. Ama o da ise yaramadı. Dün yine tekme atmış tenefüste. Şiddet meyilli çocuğun sınıfı degistirilir mi? Bütün sınıfın huzurunu bozuyor. Şikayet olursa böyle bisey yapılabilir mi? Nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. Konuşmak çözüm değil, çok özür dileyerek söylüyorum. Kadın tam bir mahalle kadını edasında konuşuyor. Kabadayi tiplerinin kadın versiyonu gibi bir nevi. Seviyesi yok, yanımda çocuğuna küfürlü konusuyor.
Evet güzel düşünceniz için teşekkürler. Sorunlu bir anneligim olduğunu düşünüyordum bende. Soylediklerinizi dikkate alacağım. TesekkurlerYorumları cok okumadan baslıgınıza istinaden yazıyorum.. sorun sizde( çocugunuza bagırdgnz için böyle bseyde) ve o öğretmende
Çocukta bsey yok ama uzman bilir bunu zaten şahsi kanaatim
Normal değil mi?Dersle ilgili ödev verilince ben yapamam ki zaten diyor.
Nasıl duyması daha iyi oluyormuş. Yeni nesil öğretmen olsa anlayacağım da tecrübeli 20 yıllık bir öğretmenin söylemesi ne kadar kötü.O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?