• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sorun kimde anlamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Cpcuga cok yukleniliyor gibi ogretmende bir garip tahtada yapamasin ne olcak okumasi yazmasi iyiyse birinci sinif cocuktan ne bekliyor anlamadim heyecan yapiyodur cok normal ayrica durumunuz iyiyse oyun terapisi yada cocuk pedagogu ile gorusun siddet ve heycan konularinin uzerinde dursun duzelir zaten dikkat daginikligi oldugunu sanmiyorum cunku ozaman yerinde duramama ve derslere hic odaklanamama gibi oluyor siz dikkat daginikligi desinlerse rahatlayayim gibi bir moddasiniz sanki
 
Valla dikkat eksiklği diye çocuğa teşhis koymadan önce mükemmeliyetçi anne miyim diye kendinize teşhis koymanızı öneririm. “Hata yaparım diye hiç yapmamak” genelde bu yüzden oluyor
 
Çocuğu takım sporlarından birine yazdırın sosyal anksiyetesi olabilir sınıfta akran zorbaligina uğruyor olabilir zeka olarak sıkıntı yoksa.
Özgüveni yüksek diyorsunuz sizin yaninizda kendini rahat hissettiği gibi sınıfta rahat olamayabilir.
Ayrıca bir rahatsizligi varsa da ilaç vermemek sizin yetkinizi aşar ihmale girer böyle bir karari siz veremezsiniz.
Özel eğitimde çalışıyorum sizin gibi ilaç verme taraftarı olmayan anneler yüzünden çocukların nasıl daha çok sıkıntıya girdiğini özellikle görüyoruz.
Çocuğun ilacını icirmeyip ya da kafasına göre ilacı kesip sonra da kesmedim diye yalan söyleyenler bile var.
Bu sizin karar vereceginiz bir durum asla olamaz çocuğa ilaç vermemek ihmaldir hanımefendi.
Basketbol futbol neye ilgisi varsa muhakkak kanalize olsun. Üzülmeyin ayrıca çocuk bu büyüyecek gelişecek onun başarılari ya da başaramadıklarini kişiselleştirmemeniz gerekiyor.
O sizin parcaniz ya da uzantiniz değil kendi başına bir insan bir birey. Diğer çocuklardan farkları tabi ki olacak. Düzelir. Lütfen bu kadar üzülüp çocuğa da bagirmayin. Sakin olun. Geçer. Daha parmak kadar yavrum.
 
Anlattıklarınizdan çocukta bir problem olmadığını düşünüyorum ayrıca. Her çocuk tahtada problem çözecek diye bir şey yok. Problemi ayakta otururken yatarken nasıl istiyorsa cozebilir. Sonuçta çözmesi yeterli. Dikkat eksikliğinden ziyade heyecan topluluk karşısına cikmada sıkıntı yaşıyor gibi. Ki normal yani daha 6 7 yaşında bir bebekten bahsediyoruz aslında.... Öğretmeni ve annesi olarak ikinizde biraz relax mi olsanız.
 
Üzüldüm okurken.
Evladınızı ne kadar basite almışsınız, yapabildiğini bildiğiniz halde öğretmenin onun kalbini kırmasına ve travma yaratmasına izin veriyorsunuz. O çocuk ilerde asla topluluk önünde konuşamayan bir birey haline gelebilir. Şimdiden temelleri atılmaya başlamış. Öğretmenin doğru öğretmen olduğunu düşünmüyorum. Oğlunuz evde çözebiliyorsa demek ki biliyor orda onu öyle bir yönlendirir ki çocukta hatırlar ve rahatlar problemi çözer veya bilmiyorsa kaldırıp kaldırıp rezil(çocuğun gözünde) etmez evladınızı. Ben olsam o öğretmenı değiştirmenin yoluna bakarım. Siz kalkmış birde çocuğa patlamışsınız. Yazık değil mi? İnanın kalbim acıdı ya gözümün önüne gelince. Sizr oğlunuzun özgüveni yok dedi diye unutamıyorsunuz o çocuk bunu birebir yaşıyor ve hissettiriliyor. Aman yarabbim. Bu en doğru kararınız uzman desteği almak. Onda da ilaç verirse kullanmam diyorsunuz. O zaman neden gideceksiniz ki? İyi bir doktor bulup teşhislerine güveneceğiz birini bulup ne diyorsa yapmanız lazım. Normalde kimsenin anneliğine laf etmem asla haddim değil ama çok bencil geldiniz siz bana. Biraz evladınızın açısından da düşünün.
 
şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. S
Siz zaten anne olarak elinizden gelen çabayı ve ilgiyi gösterirken bana göre öğretmenin tavrı yanlış şikayet etmek nedir ya😡kesinlikle sınıftaki tavrı size olduğundan daha baskıcı olabilir gibi geldi.kendimden örneklersem çocuğum öğretmeni için ger zaman sana göründüğü gibi değil çok bağırıp itekliyor herkesi kylağını çekip şamar atıyor sınıfta dediği gün sabahı zor ettim hiç unutmuyorum.Benim oğluma dokunursanız parmaklarınızı kırarım dedim şok oldu kadın.kem küm etti,size tavsiyem öğretmeninden çok çocuğunuza odaklanmanız,bir de üstüne evde siz baskıyla kızıp üstüne gitmeniz çok yanlış olmuş 😟
 
Üzüldüm okurken.
Evladınızı ne kadar basite almışsınız, yapabildiğini bildiğiniz halde öğretmenin onun kalbini kırmasına ve travma yaratmasına izin veriyorsunuz. O çocuk ilerde asla topluluk önünde konuşamayan bir birey haline gelebilir. Şimdiden temelleri atılmaya başlamış. Öğretmenin doğru öğretmen olduğunu düşünmüyorum. Oğlunuz evde çözebiliyorsa demek ki biliyor orda onu öyle bir yönlendirir ki çocukta hatırlar ve rahatlar problemi çözer veya bilmiyorsa kaldırıp kaldırıp rezil(çocuğun gözünde) etmez evladınızı. Ben olsam o öğretmenı değiştirmenin yoluna bakarım. Siz kalkmış birde çocuğa patlamışsınız. Yazık değil mi? İnanın kalbim acıdı ya gözümün önüne gelince. Sizr oğlunuzun özgüveni yok dedi diye unutamıyorsunuz o çocuk bunu birebir yaşıyor ve hissettiriliyor. Aman yarabbim. Bu en doğru kararınız uzman desteği almak. Onda da ilaç verirse kullanmam diyorsunuz. O zaman neden gideceksiniz ki? İyi bir doktor bulup teşhislerine güveneceğiz birini bulup ne diyorsa yapmanız lazım. Normalde kimsenin anneliğine laf etmem asla haddim değil ama çok bencil geldiniz siz bana. Biraz evladınızın açısından da düşünün.
Bayıldım yorumunuza aynı kanıdayım,anneliği öğretmenden öğrenecek değiliz,emanet ettiğimizi şikayet edip boşuna baskı yaratıyorsa hem de👍
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Durun daha bu çocuk 1 e gidiyor bazı şeler yeni yeni oturuyor büyük ihtimal utanıyor heyecan yapıyor bu çok normal birşey alın karşınıza usulcana konuşun neler yaptın bir sıkıntın var mı okulda gibisinden öğretmenin tavrı da çok yanlış ben olsam bu çocuk evde yapıyorken sizin karşınızda yapamıyorsa önce bir kendinizi sorgulayın sonra şikayet edin derdim ki onun işi öğretmek şikayet etmek değil..!!
 
Durun daha bu çocuk 1 e gidiyor bazı şeler yeni yeni oturuyor büyük ihtimal utanıyor heyecan yapıyor bu çok normal birşey alın karşınıza usulcana konuşun neler yaptın bir sıkıntın var mı okulda gibisinden öğretmenin tavrı da çok yanlış ben olsam bu çocuk evde yapıyorken sizin karşınızda yapamıyorsa önce bir kendinizi sorgulayın sonra şikayet edin derdim ki onun işi öğretmek şikayet etmek değil..!!
Öğretmenin anneye üslubu bile bu kadar kötüyken kocaman yetişkin kadını bu hale getirebiliyorken o çocuğu nasıl yapıyordur allah bilsin. Öğretmen de sıkıntılı.
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Bazı öğretmenler gerçekten çocuğun kalbimde bir ömür boyu taşıyacağı kırgınlıklar yaratıyor..6-7 yaşlarında bir çocuk için tahtaya kalkmak elbetteki kolay olmayabilir,hemen altında bir yığın neden ararlar..2.sınıfta aşacak belki..offf benim çocukluğumda da böyle anılarım var ve halen hatırlayınca üzülüyorum ...çok şükür üniversiteyi de gayet başarılı bitirdim..çocuğu sevgiyle desteklemek ve özgüveni artırmak varken sürekli sanki çocukta problem varmış gibi davranırlar..
 
Tahtada soru çözememesi neden problem? Çocuk konuyu anlamış, biliyor. Ödevlerini tek başına yapıyor diyorsunuz, bu ne kadar önemli ve kıymetli, farkında mısınız?

Sorun çocukta değil, tamamen sizde. Öğretmenine, " konuyu bildiğini biliyorum, gayet başarılı görüyorum. Tahta da çözemeyiversin" demek yerine; kendinize onun onayını ve takdirini almak için oğlunuza baskı yapıyorsunuz. Yapmayın Allah aşkına.. Yazık günah..

Benim oğlum da birinci sınıf bu yıl, onların başarısı bizim olmadığı gibi başarısızlıkları da bizim değil. Lütfen bunu kabullenin ve olayı kişiselleştirmeyin.
 
Tahtada soru çözememesi neden problem? Çocuk konuyu anlamış, biliyor. Ödevlerini tek başına yapıyor diyorsunuz, bu ne kadar önemli ve kıymetli, farkında mısınız?

Sorun çocukta değil, tamamen sizde. Öğretmenine, " konuyu bildiğini biliyorum, gayet başarılı görüyorum. Tahta da çözemeyiversin" demek yerine; kendinize onun onayını ve takdirini almak için oğlunuza baskı yapıyorsunuz. Yapmayın Allah aşkına.. Yazık günah..

Benim oğlum da birinci sınıf bu yıl, onların başarısı bizim olmadığı gibi başarısızlıkları da bizim değil. Lütfen bunu kabullenin ve olayı kişiselleştirmeyin.
Ben evlatlarımızın başarısında da başarısızlığında da ufakta olsa payımız olduğunu düşünüyorum. Siz neden bizden bağımsız olduğunu düşünüyorsunuz 😊
 
Ben evlatlarımızın başarısında da başarısızlığında da ufakta olsa payımız olduğunu düşünüyorum. Siz neden bizden bağımsız olduğunu düşünüyorsunuz 😊
Ben payımız yok demedim. Bu başarısızlık/başarı bize ait değil dedim :) Aradaki farkı şöyle örnekleyeyim:

Çocuğum konuyu biliyor ama tahtada çözemiyor. Bu onun başarısızlığı benim değil - ki bence bu başarısızlık da değil. Demek ki onu orada rahatsız eden bir şey var. Bu rahatsızlık durumunu anne olarak farkedip, temelden sorunu anlayıp çözüme gitmek anne olarak benim görevim. Çocuğun tahtada soru çözmesini sağlamak değil, soru çözememesini oluşturan duyguyu anlayıp çözümlemek benim işim.

Bu nokta hallolduktan sonra çocuğum ister çözer, ister çözmez. Başarı da başarısızlık da onundur, benim değil. Bunu demek istedim.

Burada konu sahibi, tahtada soru çözülememesini tamamen kendi üzerine alınmış, öyle belli ki. Emeklerim yazmış, yani? Çocuk yapamayınca, onun emekleri boşa gitmiş, o başarısız olmuş. 6-7 yaşında çocuğa bu yük reva mı?
 
Ben payımız yok demedim. Bu başarısızlık/başarı bize ait değil dedim :) Aradaki farkı şöyle örnekleyeyim:

Çocuğum konuyu biliyor ama tahtada çözemiyor. Bu onun başarısızlığı benim değil - ki bence bu başarısızlık da değil. Demek ki onu orada rahatsız eden bir şey var. Bu rahatsızlık durumunu anne olarak farkedip, temelden sorunu anlayıp çözüme gitmek anne olarak benim görevim. Çocuğun tahtada soru çözmesini sağlamak değil, soru çözememesini oluşturan duyguyu anlayıp çözümlemek benim işim.

Bu nokta hallolduktan sonra çocuğum ister çözer, ister çözmez. Başarı da başarısızlık da onundur, benim değil. Bunu demek istedim.

Burada konu sahibi, tahtada soru çözülememesini tamamen kendi üzerine alınmış, öyle belli ki. Emeklerim yazmış, yani? Çocuk yapamayınca, onun emekleri boşa gitmiş, o başarısız olmuş. 6-7 yaşında çocuğa bu yük reva mı?
Aynı şeyi düşünüyormuşuz ben anlayamamışım 😌 ben zaten çocuğa inanılmaz üzüldüm. Anne de muhtemelen farkında olmadan öğretmenin gazına gelip böyle davranıyor ama çok yanlış. Bu travmalar geçmiyor yıllar sonrasında.
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.

şaka mı bu?
çocuğun topluluk karşısında kendini ifade etme konusunda sıkıntıları var (belki bir sosyal fobi) ve sizin üzüldüğünüz hastayken bile ders çalıştırdığınız için çok emek verdiğiniz çocuğunuz hakkında öğretmenin söyledikleri öyle mi?
üstüne bir de teşhis konulsun ama ilaç kullanmam gibi anlamsız bir düşünce var, hiç gitmeyin o halde doktora.
en sonunda da kaldıramıyorum eleştirmeyin var.
inanılır gibi değil gerçekten.

çocuğu doktora götürün tedavisini yaptırın, tatile girdik oh diyerek olmaz bu işler.
 
Ya konudan bağımsız Danimarka ve Finlandiya eğitim sistemini araştırıyorum şu ara. İlkokul 3. sınıfa kadar ödev yokmuş, not yokmuş. Amaç çocugu yok matematikte problem çözdüdense okula alıştırma ve sosyalleştirmeymiş. Bunları okuyunca burda anlatılan daha 1. sınıf öğrencisini tahtaya çıkardım ve problemi yapamadı anlayışı bana daha da yanlış geliyor.
 
Öğretmen sorunlu ve muhtemelen mükemmeliyetçi biri çocuk da haliyle geriliyor. Siz de üstüne baskı yapınca çocukta tahtaya çıkma fobisi oluşmuş olabilir. Ben de ögretmenim ve hiçbir veliye sizin çocuk soruları çözemiyor demek aklıma bile gelmedi. Zaten öğretmenin görevi çocuğu yönlendirerek doğruya ulaşmasını sağlamak, çocuk yapamıyorsa da doğrusunu göstermek. Velilerin hiç ilgilenmediği çocuklar üzerinde baskı olmadığı için yanlış yapsalar da hiç umursamıyorlar, ama çalışkan diye bilinenler o çalışkan damgası yüzünden bir yanlış yapsalar bile kötü hissediyorlar. Kaldı ki öğretmenler de her zaman her soruyu çözemiyorlar. Ayrıca her şey derslerde başarılı olmak degil içinde gerçekten okuma isteği olan bir şekilde yaşı da daha büyüdüğünde bu konuları hallediyor önemli olan okuma isteğini köreltmemek.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X