• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sorun kimde anlamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Birde hastanede bile ders çalıştırmak nedir ya çıldırmışsınız 1. Sınıf alt tarafı sanki genetik kodlama yapıyolar, atomu parçalayacaklar hep mutsuz cocukluk travmaları. Hele ögretmenin o şekilde konuşmasına izin vermeniz çocuga poşet muamelesi yapmıs duygularini önemsememişsiniz simdi yapacagini bile stres olarak yapacak
 
En son çare onu da söyledim ama vurmuyor. Canı acır diyor. Sanki kendinin ki acımıyor.
Ama böyle okuldan soğur. Ben benim oğlan ne zaman nazlana nazlana gitse konuşuyorum okulda arkadaşıyla büyük küçük farketmez Bi problemi olduğunu anlıyorum. Bu konuyu çözün. Küfür eden anneyle nasıl çözebilirsiniz bilmiyorum ama dediğim gibi son çare çocuğu uyarın. Bağırın çağırın demiyorum ama konuşun arkadaşına vuramazsın bir daha duymayacağım diye.
 
O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.
İdareyle konuşup sınıf değiştirin. Nedir bu böyle ya?
 
Tahta ısrarını bende bilmiyorum. Kafa olarak 1980ler stilinde bir öğretmenimiz var. Ve böyle gitmesi için de çok ısrarcı. Tahtada zorlanabilir, çocuklar ona bakıyor gibi hissediyormuş belki o yüzden yapamiyordur dedim. Alışması lazım. Herkes yapıyorsa o da yapabilirmiş ama istemiyormuş. Ego tatmini değil bu, tamamen dolmusluk hissiyatı. Öğretmene kızıp çocuğa bağırmak benim en büyük yanlışım. Bunu dikkate alacağım. Tesekkurler
Tamam iste rahatlayın dolmanıza gerek yok. Ne derse desin sen oğlunu biliyosun. Einsteinada ögretmeni kapasitesiz demis ama annesi bir dahi yetiştirdi. Öyle dedi diye doğrusu o mu oluyo.Alışması falanda gerekmiyo ayrıca. Tekrar diyorum Türkiyede bu sekil kazanilan bi sınav yok nasıl isterse öyle çalısır anlar. Eğer yapamayacak bir çocuksa siz ne yaparsaniz yapin olmaz zaten. Yapacak olan tüm imkansızlıklarla yapar.
 
Tamam iste rahatlayın dolmanıza gerek yok. Ne derse desin sen oğlunu biliyosun. Einsteinada ögretmeni kapasitesiz demis ama annesi bir dahi yetiştirdi. Öyle dedi diye doğrusu o mu oluyo.Alışması falanda gerekmiyo ayrıca. Tekrar diyorum Türkiyede bu sekil kazanilan bi sınav yok nasıl isterse öyle çalısır anlar. Eğer yapamayacak bir çocuksa siz ne yaparsaniz yapin olmaz zaten. Yapacak olan tüm imkansızlıklarla yapar.
Doğru söylüyorsunuz. Beni en çok öğretmeni tetikliyor. Benim bunu anlayıp buna uygun davranıp, söylediklerini umursamamak gerekiyor. Herkesin kapasitesi, öğrenme yeteneği farklı. Ben bunu bilmeme rağmen buna uygun davranamıyorum. Öğretmenin söylediklerinı aşırı dikkate alıp sorun olduguna kendimi ikna ediyorum bence.
 
Birde hastanede bile ders çalıştırmak nedir ya çıldırmışsınız 1. Sınıf alt tarafı sanki genetik kodlama yapıyolar, atomu parçalayacaklar hep mutsuz cocukluk travmaları. Hele ögretmenin o şekilde konuşmasına izin vermeniz çocuga poşet muamelesi yapmıs duygularini önemsememişsiniz simdi yapacagini bile stres olarak yapacak
Yanlis anlamak icin tetikte bekliyor gibisiniz. Hastanedeyken ders çalıştırdım demedim. Hastayken dedim( ateşler içinde kivranirken falan mi düşündünüz bilmiyorum. Hafif burun akıntısı gibi bir durumdu.) Çok dusuncelisiniz sağolun yorumunuz için. Iyiki size bu fırsatı vermişim yazdıkça yazmışsınız.
 
1. sınıf annesiyim ben de.
Müfredattan aşırı şikayetçiyim, bu ne hız ne neyin kasması?
Nereye yetişiyoruz?
Benim çocuğum geride, bilincindeyim.
Sadece dönülmeyecek bir noktaya gelmesin diye uğraşım, yetişmesine değil!
Yapamayabilir, anlamayabilir.
Bilip de özellikle yapmadığına ben de sinirleniyorum ama sınıfta değil evde.
Bildiği şeyleri yapamam edemem diye ağlayıp zırlıyorsa, daha önceleri yaptığını ispat etmek zorunda kalırken hırçınlaşıyorum, sesim yükseliyor.
Lakin cidden anlamıyorum, yok heceleme bitmiş yok problem çözülüyor bayağı paragraf okunup sorulara cevap veriliyor vs vs.


Pardon, bunlar 6 yaşında çocuk, 6!
Yazık günah ya…
 
Çocuk sizin şu tavırlarınızdan dolayı yapamıyor net. Kusura bakmayın ama oğlunuz adına üzüldüm. Sizde bu mükemmeliyetçilik varken çocuk tahtaya her kalktığında soruya odaklanmak yerine al yine çözemicem annem kızacak diye düşünüyordur .
 
Doğru söylüyorsunuz. Beni en çok öğretmeni tetikliyor. Benim bunu anlayıp buna uygun davranıp, söylediklerini umursamamak gerekiyor. Herkesin kapasitesi, öğrenme yeteneği farklı. Ben bunu bilmeme rağmen buna uygun davranamıyorum. Öğretmenin söylediklerinı aşırı dikkate alıp sorun olduguna kendimi ikna ediyorum bence.
Aynı durumi yaşasaydım eğer ögretmenine derdim ki evde gayet başarılı ve kendini ifade edebiliyoken derslerinide gayet düzgün yapan cocugum sınıfta zorluk yaşıyorsa eğer sınıf ortaminda rahatsız olduğu kendini iyi hissetmediği bir durum var demektir. Ev benim sınıf sizin alanınız bu sorunu siz çözeceksiniz. Eğer çözemeyecekseniz kizimi/oğlumu tahtaya cikartmanizi istemiyorum kendini kötü hissediyor. Bu kadar.
 
ya biz 1. sınıftayken "ela lale el ele" filan yazar dururduk, şu an ne ara neyin problemini çözüyor bu çocuklar ben anlayamıyorum. çocuğunuz tahtada hata yapmaktan korkuyor olabilir, siz de bu konuda bağırıp stres olduğunuz için çocuk var olan ufacık özgüvenini de kaybediyor yüksek ihtimalle. tabi ki okuldaki durumunu takip edeceksiniz fakat size de 7 yaşında çocuğa karşı bu kadar idealist olmak saçma gelmiyor mu? annesi olarak sizin ılımlı konuşup destek olmanız gerekiyor, öğretmenin ne diyeceğini çocuğunuzun duygularından daha çok önemsiyorsunuz ve aman bu hafta öğretmen bir şey demesin diye çocuğunuzun üstüne gidiyorsunuz. bakın benim annem de en ufak bir şey de "sen yapamazsın, edemezsin, aman ben yapayım, düzeltirim" dediği için çok uzun süre özgüven problemi yaşadım. aynı sizin oğlunuz gibi benden bir şey beklendiğinde "ben zaten yapamam ki" derdim. aradan yıllar geçti ve bu problemin annem sayesinde bana yapıştığını farkettim. biraz konuşarak bana destek olsa dünyayı bile kurtarırdım, hala bu konuda anneme çok kızarım. ama babam mesela hep "sen yaparsın, halledersin, elinden her iş gelir" derdi babamla konuşurken kendimi çok daha iyi hissederdim çocukken. çocuğunuzu daha çok streslendirmekten vazgeçin, yüreklendirin, "bugün yapamadın yarın yaparsın, sen her şeyi yapabilirsin" deyin.
 
Yanlis anlamak icin tetikte bekliyor gibisiniz. Hastanedeyken ders çalıştırdım demedim. Hastayken dedim( ateşler içinde kivranirken falan mi düşündünüz bilmiyorum. Hafif burun akıntısı gibi bir durumdu.) Çok dusuncelisiniz sağolun yorumunuz için. Iyiki size bu fırsatı vermişim yazdıkça yazmışsınız.
Hastayken olması daha fiyasko benim için Yanlış anladığımı düşünmüyorum ne yazarsanız o kadar tanıyabilirim sizi niyetim kırmak üzmek değil öyle olduysa kusura bakmayın fakat hatalı davranıyosunuz farklı bakış açılarından bakabilirsiniz.Ve bu sitede konu yazarsanız yorum yazabiliriz zaten amaç bu. İstemiyorsanız konunuzu kapattırabilirsiniz
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Çok mu hirslisiniz. 1. Sınıf çocuğu için normal değil mi ? 6_7 yıllık ömür yaşamış 4 yılı zaten saymayin. Hayatında ilk defa 7+5 i görüyor. Öğretmene ayrıca şaşırdım. bir öğretmen olarak tavrı bence çok hatali. Çocuk bu aklına herşey gelir. tabi ki uzmana götürün erken teşhis her zaman iyidir. kendinizi de çocuğu da yipratmayin.

Kizkardesim katı bir ogretmeni olduğu için 3.sinifa kadar okuma yazmada sıkıntı çekti. Daha doğrusu biliyordu ama korkuyordu.Annem 4. Sınıfta öğretmenini değiştirdi. Şuanda 4 dil biliyor , Türkiye'nin sayılı liselerinden birinin kazandı ,en iyi üniversitelerde okudu, yurtdışında çok güzel bir mevkide yönetici konumunda.( o da 20kusur yıllık öğretmendi ama aynı bu öğretmen gibi çocukların önünde rencide ederdi.)
 
ya biz 1. sınıftayken "ela lale el ele" filan yazar dururduk, şu an ne ara neyin problemini çözüyor bu çocuklar ben anlayamıyorum. çocuğunuz tahtada hata yapmaktan korkuyor olabilir, siz de bu konuda bağırıp stres olduğunuz için çocuk var olan ufacık özgüvenini de kaybediyor yüksek ihtimalle. tabi ki okuldaki durumunu takip edeceksiniz fakat size de 7 yaşında çocuğa karşı bu kadar idealist olmak saçma gelmiyor mu? annesi olarak sizin ılımlı konuşup destek olmanız gerekiyor, öğretmenin ne diyeceğini çocuğunuzun duygularından daha çok önemsiyorsunuz ve aman bu hafta öğretmen bir şey demesin diye çocuğunuzun üstüne gidiyorsunuz. bakın benim annem de en ufak bir şey de "sen yapamazsın, edemezsin, aman ben yapayım, düzeltirim" dediği için çok uzun süre özgüven problemi yaşadım. aynı sizin oğlunuz gibi benden bir şey beklendiğinde "ben zaten yapamam ki" derdim. aradan yıllar geçti ve bu problemin annem sayesinde bana yapıştığını farkettim. biraz konuşarak bana destek olsa dünyayı bile kurtarırdım, hala bu konuda anneme çok kızarım. ama babam mesela hep "sen yaparsın, halledersin, elinden her iş gelir" derdi babamla konuşurken kendimi çok daha iyi hissederdim çocukken. çocuğunuzu daha çok streslendirmekten vazgeçin, yüreklendirin, "bugün yapamadın yarın yaparsın, sen her şeyi yapabilirsin" deyin.
Bana kalırsa bizim sistem daha mantıklı ve daha ogreticiydi. Ben hala ilkokulda öğrendiğim matematik seviyesiyle soru cozebiliyorum. ( Sozelciyim 😁) " verilenler - istenilenler diye ayiriyorduk , en sonunda da sağlamasını yapıyorduk." Suanki mantık sorularında özellikle çok işe yarıyor 😁 Şimdiki sistemde çocuk çarpım tablosunu ezberliyor ama bölme yapamıyor şok geciriyorum😱.
 
Bizim öğretmenimiz meseleyi aile hergun çocukla konuşursa çocuğun bu tutumunun degisecegini dusunuyor. Keske öyle olsaydi. Fikir bile sunmuyor. Rehberlikte görüşmeyi düşündüm siz bilirsiniz dedi. Yönlenirse ona gore hareket edeceğim onu da yapmıyor. Bende işin içinden çıkamıyorum.
Öğretmeni değiştirin.arkadaslarindan ayirmiyorsunuzntenefuste yine oynar , hatta yeni arkadaş edinir 6/7 yaşında çocuk ortama uyum sağlar 30 yaşında değil ki arkadaşlık kurmada zorlansin.
 
Eğitim hayatı çok uzun ve yorucu bir yolculuk.bende oğlumla yıllardır mücadele veriyorum.
Dönem dönem insanın dayanma eşiği düşüyor.Her çocuğun algisi,yeteneği,kendini gösterme şekli farklı.
Benim oğlumdada sınav sitresi var yıllardır.ayni soruyu evde sakin kafayla rahatlıkla cozebiliyorken sinav ortamında duvara tosluyor.
Öğretmene kizmayin.
Velilere çocuklarıyla ilgili bilgi verirken şeffaf olmak zorundalar.
Öğretmeninizin çocuğunuzun artı ve eksilerini gozlemlemesi bile inaninki bir nimet.butun sınıfa sürü muamelesi yapanlar var.
Benim oğlum pandemi döneminde 1. Siniftaydi.canli derslerde masa altlarina saklanırdı.
Zamanla çekingenliği korkusu geçer.
Sizin takdiriniz ama ben oglunuzda hekimlik bir durum göremedim.
Allah zihin açıklığı versin.
Bizlerede güç ve sabır :)
 
evde konuşacaksınız diyor. Konuşuyorum zaten bisey değişmiyorki. Dersi dinlemiyor diyor. Yapamıyor diyor. Cocuk da artık tik gibi bisey oldu. Dersle ilgili ödev verilince ben yapamam ki zaten diyor.
Oy kuzum benim
Tahtaya çıktığında heyecanlanmasindan daha doğal ne var ki anlamadım

biraz empati yapar mısınız hangimiz o yaşlarda tahtaya çıkıp da heyecanlanmadık

ben heyecanlanmadım patır patır yaptım oturdum diyen kaç kişi vardır acaba

ayrıca öğretmene ayrı ayar oldum diyorsunuz ki 20 yılın yorgunluğu iyi de çekil o zaman kardeşim dışarıda pırıl pırıl atama bekleyen idealist gençler var onlar gelsin yerine madem bıktın çekil uzaklaş senin ne hakkın var benim çocuğumu bu şekilde yaftalamaya ona hasar vermeye

ilkokul ne kadar önemli ilkokul öğretmenine ne kadar önemli

yani siz bu yaşa geldiniz diye kendi ilkokul yaşantınızı unuttunuz mu

Bir insanın hayatındaki en önemli kişilerden biri de ilkokul öğretmenidir

çocuk şimdiden ben yapamam demeye kendini yetersiz görmeye başlamış günah değil mi

bakın aynı konuları bende en küçük kızimda yaşadım öğretmenimiz tam bir felaketti hatta bununla ilgili konuda açtım

sonrasında ne oldu biliyor musunuz şu an benim kızım 4 sınıf ama inanın her şey o kadar zor geçti ki bizim için

okul değişiklikleri çocuğumun içine kapanması onu açabilmek için mücadelelerim

ve benim çocuğum okula başladığında öyle değildi çok hevesliydi öğretmen yüzünden bütün hevesi kırıldı

bakın ben bütün öğretmenleri asla kötülemiyorum harika öğretmenler de var ama işte böyleleri de var ne demek ya 1. sınıf daha kaç ay olmuş başlayali tahtaya çıkınca heyecanlanmış olabilir heyecanlanabilir bundan daha doğal ne var

ama sizin ona bağırmaniz ona kızmanız gerçekten çok kötü çünkü siz onun güvendiği kalesisiniz yapmayın böyle lütfen empati yapın sevin sarın sarmalayın dikkat eksikliği falan zannetmiyorum olsun yine de istiyorsanız götürün içiniz rahat olsun

ama benim size tavsiyem özgüvenini geliştirici kendini iyi hissettiği aktivitelere yöneltin yani ben yapabiliyorum duygusunu yaşayacağı artık futbol olur tenis olur basketbol vesaire öncelikle ben yapabiliyorum bunu yönünü geliştirin

lütfen öğretmene bu konuda çok fazla söz hakkı tanımayın lütfen çocuğunuzu savunun lütfen çocuğunuzun yanında onu rencide edecek onu üzebilecek konuşmalardan kaçının ve lütfen çocuğunuza bağırmayın çok üzüldüm gerçekten sarılmak istedim yavrucağa...
 
O filmi bende izlemistim. Ağlamıştım da. Ama görün bakın ki şimdi filmde isyan ettiğim durumu kendim çocuğuma yapıyorum istemeden de olsa. Beni asıl öğretmeni tetikliyor. Sürekli şikayet etmesinden bunaldim. Sınıfın huzurunu mu bozuyor, yok. Küfür mü ediyor, yok. Arkadaşlarıyla kavga mi ediyor, yok. Ne yapayım yapamıyorsa?? Konuşmakla mi halledilecek şey bu. Isterse dersleri tamamı zayıf olsun umurumda değil benim. Inisiyatif alsın, çocuğumun eksiklerini özelde konuşsun istiyorum. Çocuk yanimda duyuyor üzülüyor. Sonra ben yapamıyorum ki diye düşünüyor. Öğretmenine de söyledim bu durumu. Duymasi daha iyi eksiklerini ogrenir diyor.
Çok merak ettim devlet okulunda mı bu sözde öğretmen ? Eğer özeldeyse rica ediyorum rezil rüsva edin yani gerçekten Allahım beni karşılaştırmasın elimden geleni ardıma koymam bütün imkanlarımı kullanırım. Çocugunuzun hiç bir sorunu yok sorun tamamen o sözde eğitimcide. Çocugun yanında bu şekilde konuşulmayacağını bilmeyecek kadar kör cahil.

Yerinizde olsam hiçbir şey yapamıyorsam eğer öğretmenle sert ve net şekilde çocugunuzum yanında bir daha olumsuz şekilde konuşmamasını, konuyla ilgili pedagoga gittiğinizi ve maalesef sizin bu yaptığınız konuşmalar yüzünden çocukta derin travmalar açtığını okuldan soğuduğunu gerekirse konuyla ilgili görüş alıp cimere şikayet etmek zorunda kalacağınızı söyleyin kendine gelsin dingonun ahırı değil orası egosunu kücücük çocuklar üzerinde tatmin edemez. Daha sınıfında birbirlerine şiddet uygulayan 1. Sınıf çocuklara bile sahip çıkmaktan aciz bir sözde eğitmen kişi.
 
Olabilir yapamayabilir okulda..ben de oğlumda aynı sıkıntıları yaşadığım icib biliyorum.hatta sinifcilarin malum bir soZu var veli ile alakalı "ne tuhaf evde yapar okulda yapamaz"diye.kaygilandirmayin sizin bu kaygılı tavrinizi çocuk emiyor.ogretmen ne söylerse söylesin söz cocugunuzdan emin olun.evde tahta varsa onu kullanın, hadi sen şimdi okuldasin ben de öğretmeninin gibi drama edin.faydasini göreceksiniz.mesela ben oğlumun öğretmeniyle bu sorunu yaşadım 1.sinifta sizin gibi.okulun daha 3.ayi idi.cicugun okuyamadigini söylüyordu öğretmeni.tersine ikna edemedim bir türlü.hasta olduğu bir gün sınıfa çıktım almak için.yeni cümleler yazılmıştı grup harfleri için.ogretmenle yine bu mevzuyu konuşurken okusun o zaman tahtayı dedi.cocugum hepsini hatasız okudu.Ogretmen dondu kaldı...o günden sonra oğluma yapamıyor demekten vazgeçip biz hallediyoruz; matematik de dahil yapıyor demeye başladı.bu öğretmen de 20 yıl tecrübeli idi.o yüzden Sİz EVladinİZa gUVenİN 👍 gerisi çözülür.Ama kaygilandirmadan, kizmadan ,vay efendim öğretmen bunu dedi demeden çocuğa yaklaşın tavsiyem bu.
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
Evde yaptığı ödevi sınıfta tahtada yapamıyorsa çocukta çekingenlik olabilir.
 
Allahim bu öğretmenlerin derdi nedir ya bu çocukların çektiği nedir ? Çocuk uslu dursa problem koşsa atlasa zıplasa problem. Çocuğun yanında yapamiyor çözemiyor denir mi ya? Özellikle bu eski öğretmenlerin ısrarla güç gösterisinde bulunduklarını düşünüyorum. Kızım kreşe gidiyor 30 senelik öğretmenide kızımdan şikayetçi etkinliklere katilmiyormus uyuşukmus🤦‍♀️ insan çok üzülüyor çok haklısınız yavrunuzla ilişkinize yansıtmayin kendinizide yipratmayin
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X