• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sorun kimde anlamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Team

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
26 Ağustos 2021
179
171
33
37
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.
 
Bu yıl 1.sınıfa giden bir oğlum var. Öğretmenimiz 20 yıllık deneyimli, kadın, Çocukları sevdiğini düşündüğümüz bir öğretmen.
Ilk dönem bizim için çok yorucu geçti. Alfabe, okula uyum vs. ilk deneyimledigimiz şeylerdi ve biraz bocaladık haliyle.
Ikinci dönem daha rahat gidiyor ders acısından. Yanı evde ben öyle görüyorum. Ama okulda durum farklı. Öğretmen tahtaya çıkarıyormuş problem çözmesi için yapamıyormuş. Evde aynı ödev kağıtlarını kendi başına yapıyor ben yanında olmadan. Bunun sebebi nedir? Başına böyle bisey gelip sonradan düzelen var mı? Dikkat eksikliği mi var diyorum, ama çok hareketli bir çocuk değil. Aynı oyunu dakikalarca oynayabilir. Her hafta mutlaka bu konu hakkında öğretmen şikayette bulunuyor. Haliyle gerilip çocuğa bağırıp kızıyorum. Tabiki çözüm değil. Cocukla aram bozuldu. Sinirim bozuluyor artik ne ogretmeni ne okulu gormek istemiyorum. Dikkat dağınıklığı için randevu alacağım. Ama açık söylemem gerekirse, ilaç verirse kullanma taraftarı değilim. Sadece tanı konulur mu diye düşünüyorum. Yanı var mı yok mu öğrenmek istiyorum. Bugun öğretmeni dediki; tahtaya çıkardım yapamadı. Özgüveni var yapıyor ondan desem o da yok dedi. Kalbim öyle bir kirildiki.. Basından beri ne emek verdigimi kendim biliyorum. O da biliyor. Hastayken bile çocuğa geri kalmasın diye ödev yaptırdım. Sırf geri kalmasın, çalışmıyor demesin diye. Ama hepsi bir lafiyla un ufak oldu. Hassasım belki bu aralar bilmiyorum. Herşey üstüme geliyor. Herkes tatil olacağı için mutsuz, ben inanılmaz mutluyum. Ne yapayım lütfen akıl verin. Ama nolur yargılamadan ve insani şekilde. Çünkü kaldıramıyorum gerçekten.

Arkadaşlarının önünde heyecanlanıyor, panik yapıyor olabilir. Mahçup olma, alay edilme kaygısı yaşıyor olabilir.

Çocuğunuza bağırmak yerine, onun kendini anlatmasına; ne hissettiğini söylemesine izin verin.

Belki çocuklar tahtadayken; öğretmen ofluyor veya 1 ayağını hafif hafif yere vuruyordur. Bu da çocukta: "ya başaramazsam ve öğretmenim kızarsa vb" düşüncesi yaratıyor olabilir. Her insanın özgüven eşiği birbirinden farklıdır.
 
Sakın kızma çocuğa diyeceğim, bunu zaten sen de biliyorsun. Oğluna sordun mu tahtaya çıkınca ne hissediyormuş. Onu anladığını göstermek adına “ben senin yaşındayken evde doğru yaptığım bir soruyu tahtada yanlış yapmıştım. Galiba heyecanlanmıştım. Ama sonra geçti heyecanım. Tahtaya çıkmadan önce sıramdayken iki kere derin nefes almıştım çok iyi gelmişti” şeklinde bir hikaye anlatabilirsin. Ya da utangaç Metin’in hikayesi… belki açılır da anlatır
 
Belki kalabalıktan çekiniyordur, yalnız başınayken iyidir? Öğretmen bunu akıl edemiyor mu yani, her insan farklı farklı.
Çocuğa niye bağırıyorsunuz bunu anlayamadım bağırmayın Allah aşkına bunun için :KK51:
 
Sürekli çocuğun yanında şikayet etmesinden ve özellikle bugün söylediği sözden çok etkilendim. Unutamıyorum bir türlü. Çok üzülüyorum.
 
Sakın kızma çocuğa diyeceğim, bunu zaten sen de biliyorsun. Oğluna sordun mu tahtaya çıkınca ne hissediyormuş.
Sordum. Bir ara çocuklar bana bakıyor yapamıyorum dedi. Şimdi kafamdan başka şeyler geçiyor diyor. O yüzden acaba dikkat eksikliği olabilirmi diye dusundum
 
Bu devirde çocuk olmakta zor. Çocuk sussa, sakin dursa: çocuğunuz çok pasif, uzmana götürün diyen var.

Çocuk okulda biraz koşsa, arkadaşlarıyla şakalaşsa, enerjik olsa: hiperaktif olabilir, uzmana götürün diyen de var.

Çoğu çocuk apartman dairesinde büyüyor. Yakınlarında park olan var, olmayan var. Park yakın olsa dahi, çocuğu parka götürüp; o arkadaş bulup oynarken, bekleyecek vakit bulamayan anne-babalar var.

Peki ne yapsın bu çocuklar ? Çocuğun düzelmesi veya düzeltilmesi gereken bir şeyi var mı gerçekten ? Öğretmenine dair duygu ve düşüncelerini bir de çocuğunuza sorun. Sizin öğretmeni nasıl gördüğünüz değil; çocuğunuzun nasıl gördüğü önemli.
 
O zaman öğretmene bağırın çenesini az biraz kapalı tutsun, çocuğa bağırmayın :KK51:
20 yılın verdiği bıkkınlık var bence. Sürekli velilerin bisey yapması gerektiğini düşünüyor. Sinif düzenini sağlamak benim görevim degilki. Çözüm soruyorum evde konuşacaksınız diyor. Konuşuyorum zaten bisey değişmiyorki. Dersi dinlemiyor diyor. Yapamıyor diyor. Cocuk da artık tik gibi bisey oldu. Dersle ilgili ödev verilince ben yapamam ki zaten diyor.
 
Profesyonel yardım almak dışında pek çözüm yok. Bagirmayin bir de.
İnanın elimden geleni yapıyorum. Sınıfında oğluma şiddet uygulayan bir arkadaşı var. Her hafta mutlaka onunla ilgili de bir olay oluyor. Vuruyor,tekme atıyor. Onunla da ayrı uğraşıyorum. Ve oğlum bu çocuğu arkadaş olarak sevdiği için ne desem de vurmasına rağmen hala onunla oynuyor. Kendini savunmadigi için yediği dayakla kalıyor. Bir de onun ayrı gerginliği var üzerimde. Acaba bugün bisey olacak mi diye
 
Bu devirde çocuk olmakta zor. Çocuk sussa, sakin dursa: çocuğunuz çok pasif, uzmana götürün diyen var.

Çocuk okulda biraz koşsa, arkadaşlarıyla şakalaşsa, enerjik olsa: hiperaktif olabilir, uzmana götürün diyen de var.

Çoğu çocuk apartman dairesinde büyüyor. Yakınlarında park olan var, olmayan var. Park yakın olsa dahi, çocuğu parka götürüp; o arkadaş bulup oynarken, bekleyecek vakit bulamayan anne-babalar var.

Peki ne yapsın bu çocuklar ? Çocuğun düzelmesi veya düzeltilmesi gereken bir şeyi var mı gerçekten ? Öğretmenine dair duygu ve düşüncelerini bir de çocuğunuza sorun. Sizin öğretmeni nasıl gördüğünüz değil; çocuğunuzun nasıl gördüğü önemli.
Ne güzel yazmışsınız gerçekten. Bende gerçekten bisey var mi, yok mu, abartı mi? Bunları öğrenmek istiyorum. Çocuğa sorduğumda öğretmen niye sürekli sana şikayet ediyor ben bisey yapmadım ki diyor.Okulunu şimdilik seviyor ama böyle giderse seveceginden emin değilim.
 
Bu şikayetlerin çocuğun yanında konuşulması, üzerine sizin bağırmalarınız, sorun neyse onu daha çözümsüz hale getirir.
Profesyonel destek alın muhakkak.
Öğretmen bir sey söyleceği çocuğunuzu yanınızdan uzaklaştırmaya çalışın ve bağırmayın. Daha çok küçük ders konusunda şimdiden bu kadar üzerine gidilmesi doğru değil.
 
Sorun alenen sizde. Olabilir, yapamıyordur, dünyanın/eğitim hayatının sonu mu? Bu hafta yapamaz önümüzdeki ay yapar. Konuyu dikkat eksikliğine nasıl bağladınız onu dahi anlayamadım. Pek çok insan topluluk önünde rahat hareket edemez, bu zamanla kazanılan bir alışkanlıktır. 6/7 yaş bebesi bu. Hadi öğretmen idealist takılıyor, siz niye çocugun üzerinde baskı kuruyorsunuz. Sorarsın oğlum beden yapamadım, sen onu biliyordun feğil mi diye o da hislerini söyler. Olsun sorun değil bir dahaki sefere yaparsın der yüreklendirirsin. Siz çocugu daha çok eziyor, stres seviyesini arttırıyorsunuz. Yas da 7!
Yani burada kendiniz için yargılamayın yazmışsınız ama siz çocugu yargılıyorsunuz. Bu yapılamayan matematik soruları iletide unutulur ama sizin bağırmalarınızın hissettirdikleri unutulmaz.
 
Ne güzel yazmışsınız gerçekten. Bende gerçekten bisey var mi, yok mu, abartı mi? Bunları öğrenmek istiyorum. Çocuğa sorduğumda öğretmen niye sürekli sana şikayet ediyor ben bisey yapmadım ki diyor.Okulunu şimdilik seviyor ama böyle giderse seveceginden emin değilim.

Öğretmeninizin emeklilik zamanı gelmiş olabilir mi ? Seneye devam edecek mi aynı öğretmen ?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X