artık gerçekten kaldıramıyorum.. o kadar yoruldum ki.. bazen diyorum üniversite mezunu işsiz olmak mı yoksa böyle değeri peş para
etmez insanlar tarafından ezilmek mi..
aslında en başından beri sevmediğim ve istemediğim bi işiteyim.işletme lisans mezunuyum ve bu bölümü bile isteyerek severek okumadım. tek hayalim öğretmenlikti ama hç ummadığım bi şekilde milim puanla öğretmenliği kaçırdım... ve halabi yıl daha hazırlanmadığıma pişmanım. neyse asıl konum bu değil. yaklaşık 1 yıldır bi ştde önmuhasebe,sekreter,ofis elemanı, yönetici asistanı, temizlik elemanı,yemek-çay self servis elemanıyım. işe ilk başladığımda önmusebe diye başladım ama zamanla ofisin herşeyi oldum. yinede yaranamıyorum. kendi halimde sessiz, saygılı bi insanım. ama sessiz olduğun sürecede eziliyorsun maalesef. ama artık dayanamıyorum kızlar. sen git senlerce oku, ailenden uzakta binbir zorlukla okulu bitir. sonra gel ayak işleri yap.. ülkemizde maalesef torpilin varsa bi yerlere geliyorsun. mezun olalı iki yıl oldu ve hep bu ve buna benzer işler dışına çıkamadım. çünkü torpilim yok...
bakın kızlar; sabah 8 akşam 7 çalışıyorum. bütün günüm burda geçiyor. bi işim olsa izin almak istesem binbir soruyla karşılasıyorum, hesap sorar gibi... bütün gün ofisteyim.yoğun bi işim yok ama her dk iki tane yöneticiyle (patron) aynı ortamda olmak gerçekten çok zor..gözleri hep üstümde..
az önce yine sinirlerim bozuldu.
içerde telde annemle konuşuyorum beyfendi fristten numaraya bakacak bana seslenmiş duymamışım içeri geldi bi bakış attı. neyse kapattım teli gittim baktım sadece bi numaraya bakacak. masalarımız yan yana sayılır frishe bakabilmesi için tek iki adım atması yeterli ama yapmıyor. bu ve bunun gibi bi çok şey. mesela bazen pcsinde bi cari hspta tek bi rakam ya da kelime girecek beni yanına çağırır şuraya bunu yaz der. o derece gerçekten anlayabilmiş değilim. nasıl bi mantıktır. ama gerçekten zoruma gidiyor. gelene gidene çay yapmak, bi de beğenilmeyip yorum yapılması.. mecbur oılmadığım halde öğlen yemek yapıp eleştirilmem.. yanlış anlamayın işim bu olsa gücenmem ama benim işim bu değil ki.. 700 tl maaş için beni bu kadar ezmeye hakları var mı? her dk onu niye böyle yaptın bunu niye buraya koydun. biri bişi demese öbürü diyor.dedim ya işlerim yoğundeğil ya da ben çok pratiğim bilmiyorum. hiç işim yok oturuyorum mesela gelip tepeme napıyon. sen sıkılmıyon mu diye tepeme dikilen gereksiz insanlar. napim, çıkıp dolaşayım desem sanki izin verecek.. bırak dolaşmayı işim olduğunda bile; nereye gitcen ne zaman dönersin diye izin aldığıma bin pişman eden insanlar.. bana kalsa hemen pes eder bırakırdım. ama evliyim ve borçlarımız var. cesaret edemiyorum ya daha kötü bi iş bulursam :26: aslında patronlarım öyle kötü insanlarda değiller ama bazen gerçekten bambaşka biri oluyolar. yani dengesiz. bazen çok iyi bazen çok kötülar. ama genel anlamda ben patronum havasındalar..
uzun oldu biraz kızlar kusura bakmayın. siz olsanız napardınız bu kosullarda hala çalışırmıydınız.. üniversite mezunu işsiz olmak mı yoksa herşeye katlanıp, ezilip büzülmek mi ????
etmez insanlar tarafından ezilmek mi..
aslında en başından beri sevmediğim ve istemediğim bi işiteyim.işletme lisans mezunuyum ve bu bölümü bile isteyerek severek okumadım. tek hayalim öğretmenlikti ama hç ummadığım bi şekilde milim puanla öğretmenliği kaçırdım... ve halabi yıl daha hazırlanmadığıma pişmanım. neyse asıl konum bu değil. yaklaşık 1 yıldır bi ştde önmuhasebe,sekreter,ofis elemanı, yönetici asistanı, temizlik elemanı,yemek-çay self servis elemanıyım. işe ilk başladığımda önmusebe diye başladım ama zamanla ofisin herşeyi oldum. yinede yaranamıyorum. kendi halimde sessiz, saygılı bi insanım. ama sessiz olduğun sürecede eziliyorsun maalesef. ama artık dayanamıyorum kızlar. sen git senlerce oku, ailenden uzakta binbir zorlukla okulu bitir. sonra gel ayak işleri yap.. ülkemizde maalesef torpilin varsa bi yerlere geliyorsun. mezun olalı iki yıl oldu ve hep bu ve buna benzer işler dışına çıkamadım. çünkü torpilim yok...
bakın kızlar; sabah 8 akşam 7 çalışıyorum. bütün günüm burda geçiyor. bi işim olsa izin almak istesem binbir soruyla karşılasıyorum, hesap sorar gibi... bütün gün ofisteyim.yoğun bi işim yok ama her dk iki tane yöneticiyle (patron) aynı ortamda olmak gerçekten çok zor..gözleri hep üstümde..
az önce yine sinirlerim bozuldu.
içerde telde annemle konuşuyorum beyfendi fristten numaraya bakacak bana seslenmiş duymamışım içeri geldi bi bakış attı. neyse kapattım teli gittim baktım sadece bi numaraya bakacak. masalarımız yan yana sayılır frishe bakabilmesi için tek iki adım atması yeterli ama yapmıyor. bu ve bunun gibi bi çok şey. mesela bazen pcsinde bi cari hspta tek bi rakam ya da kelime girecek beni yanına çağırır şuraya bunu yaz der. o derece gerçekten anlayabilmiş değilim. nasıl bi mantıktır. ama gerçekten zoruma gidiyor. gelene gidene çay yapmak, bi de beğenilmeyip yorum yapılması.. mecbur oılmadığım halde öğlen yemek yapıp eleştirilmem.. yanlış anlamayın işim bu olsa gücenmem ama benim işim bu değil ki.. 700 tl maaş için beni bu kadar ezmeye hakları var mı? her dk onu niye böyle yaptın bunu niye buraya koydun. biri bişi demese öbürü diyor.dedim ya işlerim yoğundeğil ya da ben çok pratiğim bilmiyorum. hiç işim yok oturuyorum mesela gelip tepeme napıyon. sen sıkılmıyon mu diye tepeme dikilen gereksiz insanlar. napim, çıkıp dolaşayım desem sanki izin verecek.. bırak dolaşmayı işim olduğunda bile; nereye gitcen ne zaman dönersin diye izin aldığıma bin pişman eden insanlar.. bana kalsa hemen pes eder bırakırdım. ama evliyim ve borçlarımız var. cesaret edemiyorum ya daha kötü bi iş bulursam :26: aslında patronlarım öyle kötü insanlarda değiller ama bazen gerçekten bambaşka biri oluyolar. yani dengesiz. bazen çok iyi bazen çok kötülar. ama genel anlamda ben patronum havasındalar..
uzun oldu biraz kızlar kusura bakmayın. siz olsanız napardınız bu kosullarda hala çalışırmıydınız.. üniversite mezunu işsiz olmak mı yoksa herşeye katlanıp, ezilip büzülmek mi ????
Son düzenleyen: Moderatör: