Sorun benmiyim?

Allah sana sabır versin canım okurken ben sistim. Senin ailene gitmiyo musunuz hiç ?
 
Öncelikle merhaba vajinismusu halletiniz mi yada esinle beraber psikologa gidecektin galiba o ne oldu o birsey demedi mi ?
Maddi durunlar aşkı ihanet kadar yipratir. Eşin bence sosyal biri misfirler geligo eve ramazan paketi dağıtıyor filan eşini en iyi sen tanirsin evlilik doaya açıp kapamak kadar kolay olsaa oooohoooo .
tek yapacağın sakin kalmak. Olaylari dışardan izliyormus gibi yapmak . Sen cahil bi insanda degilsin eşini idare edebilirsin. Kolay gelsin. He ayrica sen biraz büyütüyorsun gibi geldi bana çünkü sikilmissin. Sakinles hoşçakal
 
Arkadaşlar, hepinize cevaplarınız için teşekkür ederim.. Pskiyatri ve psikologa gittim. Bir ilaç tedavisine başladık aynı zamanda sürekli görüşme içinde olacagız psikologla. Biraz anlattım dinledi kendimi rahat hissettim. Ve ilaçda sanki biraz yorgunlugumu aldı gibi.. Tabi bu psikolojikte olabilir. Bu arada eşim bu tedaviden daha çok etkilendi. Belkide acıdı bana bilmiyorum ama daha hassas davranıyor birkaç gündür ve yardım etme çabaları içinde..
 

Çok sevindim. İnşallah devam edersiniz.
 
Şimdi nasıl gidiyor düzelme var mı?
 
Çalışıyosan niye para vermesini bekliyosun, senin maaş kartın zaten vardır.
Her hadi gidiyoruz dediklerinde köylerine gitmekle hata etmişsin, azaltmaya bak gerekirse sensiz gitsin eşin
Sende çalıştığın için o da ev işlerine yardım etmeli, etmiyorsa hafta da bir yardımcı çağırın
 

Yani bu köye gitme olayi hem maddi hem manevi sorun. Her hafta sonu gitmek zorunda olmasaydiniz en azindan araba kredisi ödemezdiniz. Sizin aileniz yok mu? Madem öyle dönüsümlü gidiyoruz ailelere deyin. Vicdani olan insan "oglum her hafta sonu buradasiniz calisiyorsunuz oturun dinlenin evinizde, ya da dünürlere ayip oluyor biraz da oraya gidin" der.
 
çok büyük sorunlar değil bence,maşallah ikinizde okumuş kültürlü insanlarsınız halledebilirsiniz :)

ama şöyle düşün bu sorunları yaşayan sadece siz değilsiniz,ben öğretmenim eşimde gayet iyi bi ünv.mezun kültürlü anlayışlı biri...aynı sorunları biz de yaşadık..eşim gördüğüm en anlayışlı ve romantik erkek bence ama o bile odun yani :)
bizde kendimiz evlendik,birsürü borca girdik ama dert etme bunları,tabi ki ilk zamanlar harcamalara dikkat etmek gerekiyor,aynen bizde çok sık ziyaret ederdik onun anne babasını ama baktık borçları ödeyemiyoruz heer gidişimiz masraf azalttık gitmeyi ve inan borçlar daha çabuk bitti,şimdide uzağa taşındık sorun yok :)
ev harcamalarını ortak yaptığımız için ben param bitince istiyorum,onunki bitince yolluyorum,,sordu sormadı harçlık vermedi bunu dert etmeyin bence,
bir iş yapılacaksa halimden anlasın diye beklemiyorum , yapmasını istiyorum,haftasonu ev işlerinizi ikimize paylaştırıyorum,söyleyince yapıyor ama söylemeden yok :)
uzun oldu ama , bence çok büyük bi sorun yok,sadece kv kp ilişkilerine dikkat etmek lazım
bi de ben mukemmelliğe alıştırmamaya çalışıyorum,bazen yemek yapmıyorum mesela,ya da evi çok sık temizlemiyorum fln :)
 


çok haklısınız vallahi :)
 
Yazdıklarınızın çoğunu okudum ve sonuca odaklandım.
Eşinizle sorunlarınızı psikoloğunuzla konuştuğunuz gibi konuşmadığınız için aşamadığınızı fark ettiniz mi?
Ne psikoloğum ne de bu konuda uzman ama okuduğum kitaplar ve hayattan öğrendiklerimin sonucunda çıkardığım sonuç; sorunlarımızı konuşarak, sakin ve tatlı bir şekilde dile getirebilmek.
Bak sana kısa bir şey anlatayım; anne ve babamın arası limoni. Babam her seferinde annemle konuşmak yerine bana gelir. Vesfa kızım annenle şu şu sorunumuz var, onunla bi konuşsan der. Artık en son geldiğinde "ben karışmak istemiyorum artık, kendi sorunlarınızı kendiniz halledin" dedim. Ve o gün akşam babamla annem mutfakta yalnız kalınca babam hızlı bir giriş yaptı. Tabi sesleri yükseldi, babam hakaretler etmeye başladı, annemi epey kırdı ve annem karşılık dahi verme gereksinimi duymadı. Peki sonuç? Tabi ki annem daha çok soğudu. Çünkü babam sorunlarını dile getirip, konuşmayı bilmeyen biri. Oysa annemi dinlemeyi denese, kendisi de anneme kendini affettirmek için çaba gösterse bu kadar büyümeyecekti olay. Babamı karşıma alıp bir çocukla konuşur gibi konuşmayı düşündüm fakat insan değişmiyor...
Uzun lafın kısası; eşinizle olan sorunlarınızı makul ve uygun bir zamanda dile getirin. Ne kadar yıprandığınızı, kendinizi ne kadar yalnız hissettiğinizi, onu çok sevdiğinizi anlatın...
Ben 24 yaşındayım ve evlilik yapmaya korkuyorum açıkçası. Gerçi hayatımda da kimse yok :) Belki bunca şeye sessiz kalmanız, alttan almanız, kendinizi ezdirmeniz ailenizden süregelen bir şey olabilir. Annem beni özgüvenli yetiştirdiği için sizin kadar alttan alabilecek bir yapım yok. Hakkımı ne pahasına olursa olsun savunurum. Umarım zamanla kabuğunuzu kırar kendinize gereken değeri verirsiniz :)
Sevgiyle kalın..
 
Ben bulaşıgı öyle tezgahın üzerinde bırakınca kocam bana görevlerini yerine getirmiyorsun diyor.. Bu sabahta son sabrımı taşıran bu oldu zaten.
Senin kocan iyi bi zilgiti haketmis ksr bakma..burda bi arkadasin kvsi soylemisti bu sozu cok hosuma gitmisti "kadin erkek gibi calisiyorsa, erkekde kadin gibi evde calisacak" yok oyle senin gorevin..

burdaki tecrubelerden faydalan yapamam edemem deme, alistirma onlari öyle..kendi gitsin cok istiyosa yapsin capasini bahcede..sizde hafta sonunuzu dinlenerek gecirin..boyle okuyup edip geri kafalilik edenleride hic anlamiyorum, niye okuyor bu adamlar bosa okuyor yeminle..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…