- 15 Eylül 2018
- 1.059
- 1.942
- 133
- Konu Sahibi Love_lover
- #1
Merhabalar arkadaşlar
Bir yıllık bir ilişkim var. Sosyal medyadan tanıştık ve ilerledi. Ben 34 sevgilim 43 yaşında. Sevgilimin daha önce bir evliliği olmuş ve 6 yaşında bir kızı var. Şiddetli geçimsizlikten ve artık hayat görüşleri farklılaştığı için boşandıklarını söyledi. Boşanalı 5 yıl olmuş. Anlayışlı, düşünceli, kibar biri. Tanıştığımızda kendi iş yeri vardı. 5 ay önce devretti ve yıllardır hayalini kurduğu iş için yurt dışına gitti. İki konu için üzülüyorum diyordu sen ve kızım. Bizim çocuğumuz olursa burada imkanlar çok iyi, senin için Türkiye’nin çok üstünde maaş ve kariyerinde ilerleme fırsatları var diye hayaller kuruyordu. Sen vizeler açılınca gelirsin kızımı da okul tatillerinde getiririm kendim de 3 ayda bir gelir kızımı görürüm diye düşündü ama öyle olmadı. Onun vize alması için düşündüğünden uzun süre orada kalması gerekti. Ben bu süreyi uzun buldum ve kızıda artık beni bıraktın demeye başlamış telefonada çıkmak istememiş. Geri döndü. Biraz kafamı dinlemek istiyorum dedi ve evde şu an 3 aydan fazla oldu ve İçine kapandı gibi biraz. Sorun şu: Biz sohbet edemiyoruz. Günaydın mesajı ve gün içinde 1 dk sürmeyen öğlen ve akşam naptın nasıl gidiyor konuşmaları sonra kapanış. Buluşmalarımız ben onun evine gidiyorum. Yemek, film dizi, bazen kart veya tavla oyunu sonra uyku. Ten uyumu süper. Ama onda bir heyecansızlık var. Beni geriyor. Yaş farkı mı? Onun daha önce yaşadıkları mı? Yani bu heycanları yaşamış olması mı? Bazen kestir at diyorum kendime. Bazen emek ver. Ben iki kez kafama taktığım şeyleri anlattığımda kendi duyguları ve planlarını anlattı. Tatmin oldum. Ama biraz daha açık olsa. Kapalı kutu gibi. Bu beni üzüyor Bilemedim. Siz ne düşündünüz bu hikayede dış göze ihtiyacım var.
Bir yıllık bir ilişkim var. Sosyal medyadan tanıştık ve ilerledi. Ben 34 sevgilim 43 yaşında. Sevgilimin daha önce bir evliliği olmuş ve 6 yaşında bir kızı var. Şiddetli geçimsizlikten ve artık hayat görüşleri farklılaştığı için boşandıklarını söyledi. Boşanalı 5 yıl olmuş. Anlayışlı, düşünceli, kibar biri. Tanıştığımızda kendi iş yeri vardı. 5 ay önce devretti ve yıllardır hayalini kurduğu iş için yurt dışına gitti. İki konu için üzülüyorum diyordu sen ve kızım. Bizim çocuğumuz olursa burada imkanlar çok iyi, senin için Türkiye’nin çok üstünde maaş ve kariyerinde ilerleme fırsatları var diye hayaller kuruyordu. Sen vizeler açılınca gelirsin kızımı da okul tatillerinde getiririm kendim de 3 ayda bir gelir kızımı görürüm diye düşündü ama öyle olmadı. Onun vize alması için düşündüğünden uzun süre orada kalması gerekti. Ben bu süreyi uzun buldum ve kızıda artık beni bıraktın demeye başlamış telefonada çıkmak istememiş. Geri döndü. Biraz kafamı dinlemek istiyorum dedi ve evde şu an 3 aydan fazla oldu ve İçine kapandı gibi biraz. Sorun şu: Biz sohbet edemiyoruz. Günaydın mesajı ve gün içinde 1 dk sürmeyen öğlen ve akşam naptın nasıl gidiyor konuşmaları sonra kapanış. Buluşmalarımız ben onun evine gidiyorum. Yemek, film dizi, bazen kart veya tavla oyunu sonra uyku. Ten uyumu süper. Ama onda bir heyecansızlık var. Beni geriyor. Yaş farkı mı? Onun daha önce yaşadıkları mı? Yani bu heycanları yaşamış olması mı? Bazen kestir at diyorum kendime. Bazen emek ver. Ben iki kez kafama taktığım şeyleri anlattığımda kendi duyguları ve planlarını anlattı. Tatmin oldum. Ama biraz daha açık olsa. Kapalı kutu gibi. Bu beni üzüyor Bilemedim. Siz ne düşündünüz bu hikayede dış göze ihtiyacım var.
