İki bucuk yil ayni binada oturdum . Once yemekleri bir yemek istedi zaten kendileride bes kisiler evinde hayir dedik sonrasini resmen zindan etti bana. Bana cephe aldi evime gelip gittikce evi daginik diye konusmus arkamdan. Cat kapi gelirdi. Yuzume birsey demezdi guler yuzlu gibi davranirdi.cocugum da bir iki yaslarindaydi ozaman ve cok yaramaz bir çocuktu evi zor toplardim yemegimi yapardim.komsuya gittik bir gun orda bile laf soktu bana hatta bir gun tartistik. Kisacasi herkes uzaktan iyi birdaha ona yakin oturmak mi aman amannnnn. İkidebir hadi bugün bizde yiyin diye israrlari bile bitmedi. Bu kadar kariscagini tahmin etmemistim. Zaten tasinmasak bosancaktim. Kararliydim. Kadin gittigimiz geldigimiz her yeti gozetlerdi yahu. Hatta biz tasininca bunu gulerek sakaya vurdurup itiraf etti ben sok oldum.... Arkadasima giderken surat asardi esim bisey demez o elinden gelse karisacak. Oyle gezen biri de degilimdir tek bir arkadasim var evli arada ayda bir iste görüştüğümuz ona bile surat asardi. Zaten baktım olacak gibi degil. Ne diye bu kadar karisir bu kaynanalar herseye. Tasindim da kurtuldum ya kurtuldum resmen. Birde ben asiri iyi niyetli biriyimdir ama yaranilmiyor. Vitusten dolayi gorusmeyelim derdik onabile dusman kesilirdi yasi kac olmus esas onun hastaliktan korkmasi gerekken o bizden rahatti gider gelirdi cenazeye dugune bile sinir ederrdi bizi. Bir gun gorusmeyince ertesi gun dun niye gelmediniz derdi her gun gorusmek istiyodu. Ev topladim yok isim vardi derdim bahane sunmak bile Pskolojim bozdu sifir olmustum. Sanki onla evlendim inanin cok kotuydum