- Konu Sahibi Shostakovich
- #1
MErhabalar arkadaşlar. Ben 3 yıllık evliyim. Eşim azospermi olduğu için hamile kalamadım. Ancak şu an yurtdışındayım. Size eşimin ailesiyle yaşadığım hadiseleri özetleyeceğim ve bana engin tecrübelerinizle bir sene sonra döndüğümde nasıl davranmam gerektiğini söyler misiniz acaba?
32 yaşındayım eşim 37 yaşında.
KAyınvalıdem hep yaşanan sendromlarda görüldüğü gibi beni hiç sevmedi. Zoraki geçiniyoruz. Ben genelde güleryüzlü bir insanım. Ama kendisi devamlı laf sokan kalp kıran bir kadındır. Neyse zamanla alıştım artık cevap vermiyorum.
Eltimle beraber oturuyorlar. Biz de aynı apartmanda onların alt katında oturuyoruz. Eltimin dairesi ayrı ama birlik yiyip içiyorlar. Bunları bu forumda çok fazla dile getiren oldu zaten...Ben de onları okuyarak insanlarımızın tecrübelerinden faydalandım. İnanın ki jetonu geç düşen bir kadınım. Çevirilen oyunları ve yapmacıklıkları sonradan anladım hep. Ne zamanki buradaki kardeşlerimizin sorunlarını da okudum onlardan ders alarak davranmaya başladım o zaman biraz rahatladım biliyor musunuz...Bu yüzden allah razı olsun yazanlardan..
Annem ve babam yok arkadaşlar. Eşim çok iyi bir insandır. Fakat eltim ve kayınvalidemle çok iyi değiliz. Olması da gerekmez. SAygı olsun yeter...
Diyeceksiniz ....
Ama öyle de olmuyor.
Güler yüzünü kullanarak kendisini haklı duruma çıkarıp arkamdan işler çeviriyor hatta benim karakterimi çözmüş...Bana kayınvalidemi kötülerken ben bir sıkıntımı dile getirince laf arasında senin gelinin şöyle diyor demesini gördüm.
Ama biraz geç uyandım..
Artık kesinlikle samimi değiliz...Onlar bana yemeğe gelirler biz gideriz ama muhabbetimiz yok. Selam kelam...Bulaşıklar falan....Sözde millete konuşuyoruz havası ama aslında bir araya gelmiyoruz...Çünkü böylesi daha iyi...
Ben yarış yapmasından ve arkamdan iş çevirmesinden usandım...
Bir tane kızı var...
Şu an ben yurt dışındayım Almanyada.Bunları eşim aradı hal hatır için.
kaynanam eltimin hamile olduğu müjdesini verdi...
Tabii bizim çocuğumuz olmadığı için elimde olmayan sebeplerle üzüldüm. Ama sonuçta herkese Allah veriyor. Ben bir şey diyemem...
Ama hanımlar sizin de böyle insanları tahmin edeceğiniz gibi aslında bir yandan beni üzmek istediler. Ben o anda konuşmadım fakat iki gün sonra arayıp hem kayınvalidemi hem de eltimi tebrik ettim Allah hayırlı etsin dedim.
Yeter ki bak aramadı kıskançlıktan demesinler ağızlarına laf vermeyeyim istedim.
Kocama ve kendime ve tüm isteyenlere hamilelik için dua ediyorum...
Ama darıldım doğrusu eltime benimle telefonda hiç istekli konuşmadı. Bana da dua et hamilelerin duası kabul olur dedim ederim dedi ama tamamen formalite...
Benim sizlere asıl sorum şu
kayınvalidem bana çok çektirdi çok ağlattı...Eltimse iyi görünüp kuyumu kazdı...Ama bundan sonra ben sağlıklı bir yaşam sürmek için ve onların tuzaklarına düşmemek için ne yapmalıyım hanımlar...
Ben istiyorumki onlar artık kendilerini takmadığımı laflarına üzülmediğimi ve güçlü bir insan olduğumu anlasınlar...
Çünkü beni çok yıprattılar...
Bundan sonrası için neler önerirsiniz
Allah razı olsun.
32 yaşındayım eşim 37 yaşında.
KAyınvalıdem hep yaşanan sendromlarda görüldüğü gibi beni hiç sevmedi. Zoraki geçiniyoruz. Ben genelde güleryüzlü bir insanım. Ama kendisi devamlı laf sokan kalp kıran bir kadındır. Neyse zamanla alıştım artık cevap vermiyorum.
Eltimle beraber oturuyorlar. Biz de aynı apartmanda onların alt katında oturuyoruz. Eltimin dairesi ayrı ama birlik yiyip içiyorlar. Bunları bu forumda çok fazla dile getiren oldu zaten...Ben de onları okuyarak insanlarımızın tecrübelerinden faydalandım. İnanın ki jetonu geç düşen bir kadınım. Çevirilen oyunları ve yapmacıklıkları sonradan anladım hep. Ne zamanki buradaki kardeşlerimizin sorunlarını da okudum onlardan ders alarak davranmaya başladım o zaman biraz rahatladım biliyor musunuz...Bu yüzden allah razı olsun yazanlardan..
Annem ve babam yok arkadaşlar. Eşim çok iyi bir insandır. Fakat eltim ve kayınvalidemle çok iyi değiliz. Olması da gerekmez. SAygı olsun yeter...
Diyeceksiniz ....
Ama öyle de olmuyor.
Güler yüzünü kullanarak kendisini haklı duruma çıkarıp arkamdan işler çeviriyor hatta benim karakterimi çözmüş...Bana kayınvalidemi kötülerken ben bir sıkıntımı dile getirince laf arasında senin gelinin şöyle diyor demesini gördüm.
Ama biraz geç uyandım..
Artık kesinlikle samimi değiliz...Onlar bana yemeğe gelirler biz gideriz ama muhabbetimiz yok. Selam kelam...Bulaşıklar falan....Sözde millete konuşuyoruz havası ama aslında bir araya gelmiyoruz...Çünkü böylesi daha iyi...
Ben yarış yapmasından ve arkamdan iş çevirmesinden usandım...
Bir tane kızı var...
Şu an ben yurt dışındayım Almanyada.Bunları eşim aradı hal hatır için.
kaynanam eltimin hamile olduğu müjdesini verdi...
Tabii bizim çocuğumuz olmadığı için elimde olmayan sebeplerle üzüldüm. Ama sonuçta herkese Allah veriyor. Ben bir şey diyemem...
Ama hanımlar sizin de böyle insanları tahmin edeceğiniz gibi aslında bir yandan beni üzmek istediler. Ben o anda konuşmadım fakat iki gün sonra arayıp hem kayınvalidemi hem de eltimi tebrik ettim Allah hayırlı etsin dedim.
Yeter ki bak aramadı kıskançlıktan demesinler ağızlarına laf vermeyeyim istedim.
Kocama ve kendime ve tüm isteyenlere hamilelik için dua ediyorum...
Ama darıldım doğrusu eltime benimle telefonda hiç istekli konuşmadı. Bana da dua et hamilelerin duası kabul olur dedim ederim dedi ama tamamen formalite...
Benim sizlere asıl sorum şu
kayınvalidem bana çok çektirdi çok ağlattı...Eltimse iyi görünüp kuyumu kazdı...Ama bundan sonra ben sağlıklı bir yaşam sürmek için ve onların tuzaklarına düşmemek için ne yapmalıyım hanımlar...
Ben istiyorumki onlar artık kendilerini takmadığımı laflarına üzülmediğimi ve güçlü bir insan olduğumu anlasınlar...
Çünkü beni çok yıprattılar...
Bundan sonrası için neler önerirsiniz
Allah razı olsun.
