son umudum da bitti

bilen .!.:

arkadaşım ben de 7 yıllık evliydim tüp bebek denediğimde. yaşım gençti ama benim de rezervim azalmıştı uzun süren tedaviler neticesinde. sadece 1 yumurta elde edilebilmişti o da tutmadı .ben de umudumu yitirmiştim tedaviyi bırakmıştım ama meleğim 7 ay sonra kendi gelmeye karar vermişti. kendiliğinden hamile kalmıştım. oğlum şimdi 8 aylık
umudunu allaha inancını kaybetme

Genişletmek için tıkla...

gxuxl@end .!.:

merhabalar yaklaşık 18 aydır burdayım ve sizlerden çok şey öğrendim hayattan öğrenemdiğim tek şey ise yaşama sevinciydi o sevinci bir kez yaşadım 2007 yılında hamile kaldığımdaydı tarfi imkansız bir mutluluktu 1997 yılından itibaren küsmüş olduğum hayatımla barışmıştım inanın hiç bir şey o anki mutluluğumun yerini tutmadı fakat uzun sürmedi aynı yıl içinde bebeğimi kaybettim ve ben ne 2007 yılından önceki bendim nede sonrasında evet nefes alıyordum evet beni çok seven eşim ve dostlarım vardı fakat yetmedi tam 12 yıldır istediğim bir bebek özlediğim hasretle beklediğim bir bebek hep umut ettiğim defalarca yıkıldığım bir bebekti gelmedi gelmek istemedi bu dünyada sadece bir avuç toprağı var bebeğimin mezarına gidemediğim sadece bir kez cesaretimi toplayıp gittiğim mezrı gittiğimde toprağından almıştım onunla teselli bulurum diye hala evde saklıyorum kokluyorum yinede içimdeki ateşi söndüremiyorum. 1 yıl içinde 4 kez tedavi gördüm 3 negatifti son umudum olan son tedavimde ise karma karışık bir süreç yaşıyorum önce düşük değerle gebelik çıktı sevinemedim ya düşük ya kimyasal gebelik yada dış gebelik ben hangisini yaşıyorum hiç bir fikrim yok neden bunları yaşamak zorunda kaldım çok üzülüyorum daha fazla dayanmaya gücüm yok ruhum bedenim can çekişiyor artık son umudum dedim çünkü 2 yılda ödeyemeyeceğimiz borca girdik devletin vermiş olduğu haklarda bitti toparlanıp tekrar başlamak benim için çok zor yaşımda 32 yumurta rezervimde bitmek üzereymiş yani benim bununla yaşamaya alışmam gerekiyormuş soruyorum nasıl bunu başarabilen varmı içinizde içimde en ufak yaşama isteği yok her şeyim çocuğa endeksliydi çünkü o kadar çok istiyordumki bir tarafa dünyanın tüm nimetlerini diğer tarfa çocuğumu koysalar inanın çocuğumu seçerdim dünyanın en ufak ganimetinde bile gözüm yok sakın yalnış anlamayın umudumla birlikte mucize ve duayla olma inancımıda yitirmiş durumdayım çünkü çok dua ettim gece gündüz hep ağlayarak dua ettim ağlamktan sol gözümde kör olama riski var ve ben hala ağlıyorum neyse saçmaldım galiba bunları niye yazdım bilmiyorum belki teselli edilmeye ihtiyacım var inanın bilmiyorum çok karışık duygular içindeyim

Genişletmek için tıkla...