- 26 Kasım 2015
- 1.005
- 802
Merhaba hanimlar.
Son konumu acip icimi dokup artik uyeligimi kullanmiycam. Dileyen okumadan gecebilir. Her surecimi burda yasadim cunku duygularimi paylasmaya hep ihtiyac duydum. Surecim kac aydir devam ediyor. İcimi son kez dokuyorum.
Esimle yasadigim durumla belki taniyorsunuz beni. Bunca zaman sevgiye ciddi anlamda acken hayatima giren esimle herseyin guzel olarak devam edecegini dusundum.O surede memleketimde is bulamadigim icin kendi ilimden isimi ve evimi kapatarak doguya esimin gorev yaptigi yere gitrim.Her gunum kotu gecti diyemem her anlamiyla kotu diyemem. Ama olmamasi gereken tavirlari gordum. Orda yalniz hissettigim icinde yonetemedim. 5 ay sonra huzursuzluklarin ardindan tatile diye 1 ayliga baba evine dondum.Tatil en sonlarda tatil olmadi 1 ay sonunda kalmaya karar verdim. Ve bu surecin uzerinden 7 ay gecti.
Esim 6 ay bana degistigini soyledi. Bana ulasmaya calisti. Aklim surekli arada ilerledim.ama yasadiklarimi atlatamadim. Dondugumde bana boyle sey olur mu diyen cogu kisinin kocalarindan ayrilmaya bile cesaret edemeyecek kadar yasadiklarina ragmen buna devam edebildiklerini gordum. Kendi baslarina gelse cok kolaymis gibi bana tavir takinanlari gordum. 7 ay is aradim bulamadim. Hala daha issizim. Her yere cv biraktim ama nafile.
Bu surede anksiyete ilaclarima devam ettim. Herkesin dogal olmasi gerektigi gibi hayatina devam ettigini gordum. Yasayan sadece anlar belki ama sadece kendi bilirmis insan yasadigini.
7 ay sonunda esim geldi. Onu 7 ay sonra gormek tuafima gitti. Cogu zaman ben cikistim ona gelmemesi icin esyalarimi gondermesi icin bosanma icin dinlemedim. Ama simdi gelme dememe ragmen geldi her zaman dedigi gibi degistim dedi.Soyle yapmamaliydim boyle yapmamaliydim isim gitsede ben bi sekilde calisicak ailemin yaninda bi sure kalicaz sonra istegimiz yere gideriz dedi. Ben yine duzen degistirmekten korktum gordugumde onu hala begendigimi ve sevdigimi fark ettim ama bende derman olmadigini cesaretim olmadigini fark ettim. Dedim baskasiyla mutlu olmiycakmi bunu kabul et.Ailem esime karsi.
Bu surede en yakin gordugum bi kisi aileden sanki param varmis gibi 40 50 yasina kadar hic hi ise girmezsen evde oyle kalir yaslanirsin dedi. Baska birisi bu memlekette herkes bi tuaf erkekler gormemis cinsel amacta kullanmaya calisiyolar sadece dedi. Etrafimdaki hatta cogu evliliginde guzel ilerlemedigini gordum.Bazi insanlardan cok fazla sogudum hatta cogu insandan sogudum.
Sadece tek istedigim sevmek ve sevilmekti evliyken mutlu olamadim baba evine dondum yine mutsuzum. Duzenimi kuramadim.Vaktimi degerlendiremiyorum ve sadece yasiyorum. İs anlaminda artik yapabilcek birseyim kalmadi. Mutsuzum.
Bi taraftan yasadiklarima mi bakicam yoksa ben degistim lafina mi bakicam. Yasadim gordum. Unutamiyorum. Cekismeliden anlasmaliya donecek dava.Ben belki cok da pisman olucam. Belki cok da uzulcem belki bana cok iyi davranacak artik ama benim gucum kalmadi. Annem babam karsi cocuk gibi belki soz dinliyorum ama kendim dusununcede bi cikar yol bulamiyorum. Sadece korkuyorum.
Valla bu ara uyumak sanirim kendi hayatimdan daha bile iyi geliyor. Kimsenin anlamasini beklemiyorum. Herkesin kendi yasantisi var. Sadece icimi son kez dokmek istedim cunku artik tukendim goruldum. Herkes kendine iyi baksin hoscakalin
Son konumu acip icimi dokup artik uyeligimi kullanmiycam. Dileyen okumadan gecebilir. Her surecimi burda yasadim cunku duygularimi paylasmaya hep ihtiyac duydum. Surecim kac aydir devam ediyor. İcimi son kez dokuyorum.
Esimle yasadigim durumla belki taniyorsunuz beni. Bunca zaman sevgiye ciddi anlamda acken hayatima giren esimle herseyin guzel olarak devam edecegini dusundum.O surede memleketimde is bulamadigim icin kendi ilimden isimi ve evimi kapatarak doguya esimin gorev yaptigi yere gitrim.Her gunum kotu gecti diyemem her anlamiyla kotu diyemem. Ama olmamasi gereken tavirlari gordum. Orda yalniz hissettigim icinde yonetemedim. 5 ay sonra huzursuzluklarin ardindan tatile diye 1 ayliga baba evine dondum.Tatil en sonlarda tatil olmadi 1 ay sonunda kalmaya karar verdim. Ve bu surecin uzerinden 7 ay gecti.
Esim 6 ay bana degistigini soyledi. Bana ulasmaya calisti. Aklim surekli arada ilerledim.ama yasadiklarimi atlatamadim. Dondugumde bana boyle sey olur mu diyen cogu kisinin kocalarindan ayrilmaya bile cesaret edemeyecek kadar yasadiklarina ragmen buna devam edebildiklerini gordum. Kendi baslarina gelse cok kolaymis gibi bana tavir takinanlari gordum. 7 ay is aradim bulamadim. Hala daha issizim. Her yere cv biraktim ama nafile.
Bu surede anksiyete ilaclarima devam ettim. Herkesin dogal olmasi gerektigi gibi hayatina devam ettigini gordum. Yasayan sadece anlar belki ama sadece kendi bilirmis insan yasadigini.
7 ay sonunda esim geldi. Onu 7 ay sonra gormek tuafima gitti. Cogu zaman ben cikistim ona gelmemesi icin esyalarimi gondermesi icin bosanma icin dinlemedim. Ama simdi gelme dememe ragmen geldi her zaman dedigi gibi degistim dedi.Soyle yapmamaliydim boyle yapmamaliydim isim gitsede ben bi sekilde calisicak ailemin yaninda bi sure kalicaz sonra istegimiz yere gideriz dedi. Ben yine duzen degistirmekten korktum gordugumde onu hala begendigimi ve sevdigimi fark ettim ama bende derman olmadigini cesaretim olmadigini fark ettim. Dedim baskasiyla mutlu olmiycakmi bunu kabul et.Ailem esime karsi.
Bu surede en yakin gordugum bi kisi aileden sanki param varmis gibi 40 50 yasina kadar hic hi ise girmezsen evde oyle kalir yaslanirsin dedi. Baska birisi bu memlekette herkes bi tuaf erkekler gormemis cinsel amacta kullanmaya calisiyolar sadece dedi. Etrafimdaki hatta cogu evliliginde guzel ilerlemedigini gordum.Bazi insanlardan cok fazla sogudum hatta cogu insandan sogudum.
Sadece tek istedigim sevmek ve sevilmekti evliyken mutlu olamadim baba evine dondum yine mutsuzum. Duzenimi kuramadim.Vaktimi degerlendiremiyorum ve sadece yasiyorum. İs anlaminda artik yapabilcek birseyim kalmadi. Mutsuzum.
Bi taraftan yasadiklarima mi bakicam yoksa ben degistim lafina mi bakicam. Yasadim gordum. Unutamiyorum. Cekismeliden anlasmaliya donecek dava.Ben belki cok da pisman olucam. Belki cok da uzulcem belki bana cok iyi davranacak artik ama benim gucum kalmadi. Annem babam karsi cocuk gibi belki soz dinliyorum ama kendim dusununcede bi cikar yol bulamiyorum. Sadece korkuyorum.
Valla bu ara uyumak sanirim kendi hayatimdan daha bile iyi geliyor. Kimsenin anlamasini beklemiyorum. Herkesin kendi yasantisi var. Sadece icimi son kez dokmek istedim cunku artik tukendim goruldum. Herkes kendine iyi baksin hoscakalin